Alle inzendingen over zoiets als lucht

Soms een strak blauwe dan weer donkere wolken Hollandse luchten…

een zilvermeeuw is snel getekend tussen zon en stapelwolken zo zie je maar wat lucht is kan ook vogel zijn…

Ik ben de lucht voor mijn ouders In een hoekje gestopt en vergeten Ik ben niks Ik, ík ben niemand nergens toe instaat Dan te huilen in mijn slaap Zie mij, kijk maar goed van voor, van achter Ik spring in het rond Maar daaronder... Koud en kil warmte ken ik niet want ik ben de lucht Die ik adem niet waard…

Als ik de lucht zou zijn, Zou ik alles geven, Het belangrijkste voor velen zijn, De laatste zucht wegvegen. Als ik de lucht zou zijn, Dan zou ik de dampkring ondersteunen, Mijn kracht aan de bomen geven, Oneindig langs de hemel zweven.…

Nooit meer op de vlucht, nooit meer bang voor eendonkere lucht.…

De lucht zindert van hitte en de atmosfeer is broeiend vol…

ssssst, zeg heel eventjes niets even geen woord geen lach of zucht laat alleen de lucht tussen onze lippen spelen…

huis weer op adem gekomen frisse wind doet zijn heerlijke werk…

manifesteert zich op plekken van publieke waarneming gsm aan oor al doende hopend dat men begrijpt dat ook hij staat in het volle leven spil / in een web van connecties & opdrachten dynamisch / onmisbaar benijdenswaardig de man geknipt / voor de snelweg van deze tijd Dat hij oreert in luchtledigheid dankzij een platte batterij…

lucht allerlei kleuren van hellicht wit naar dreigende donkerzwarte onweerwolken variatie…

het mooiste van de dag de avond de nacht is voor jou je adem die ik voel met mijn ogen open in het donker met mijn ogen dicht in het licht van een zwarte maan luister ik voel de lucht je adem botsen op mijn kussen en veilig landen in mijn dromen als ik slaap…

Ik ben lucht In een hoekje getrapt Verdwenen en vergeten Ik ben niks Ik ben niemand En nergens toe in staat dan te janken in m´n slaap Zie mij Kijk maar goed van voor en vanachter Ik spring in het rond Maar daaronder koud en kil Warmte ken ik niet Want mij is geleerd Dat ik de lucht die ik adem Niet waard ben…

het is niet zo dat ik alles beter weet wel lijkt het nu en dan een rijkdom als ik mijn schaduw kant vergeet…

nederigheid voor mensen als jij gevuld met rijstebrij plompverloren klei een pissebed ben jij, 'k heb een hekel aan jou druiloor in de kou slijmbal in korte mouw je bent aan lager wal geraakt zo, ik begin de week met een schone lei zeven naakte dagen voor mij mijn zelfbeeld middels spuwend gal verkleurd heb mezelf lekker verscheurd dat lucht…

de stilte, naakt de stilte laakt het haakt losgeslagen gedachten zij lijken uitgebraakt mijn oren zijn dichtgemaakt de wereld is toegedaan de tong verzaakt en likt een verre maan de wonden ongebonden een zin, reeds ongeschreven in lucht opgegaan gaat hene naar deze of gene met gesloten monden waar enkel lippen ronden de stilte…

je neemt het woord alsof je het uit de lucht grijpt de rode krasserige strepen met scherpe tong zijn niet van de lucht mijn huid, een pantser staakt enkele deuken later het verzet de verstikkende lucht berooft me van mijn adem laat me zwijgend schrijven…

Nu zij weggaat neemt zij de dingen met zich mee Een steun voor het lijf een kruk die in de oksel geschoven ontlast en het lichaam zo rechtop houdt Hij zucht en begint met hamer en beitel in de hand het scheppen van een beeld dat overeenkomt met vuur dat schaduwen werpt van een onduldbare werkelijkheid…

Beducht zijn wij voor deze lucht Sinister zeilen er kapotte wolken die regenbui naar bui laten vallen als door het valluik De kruik van 't verdriet gaat zolang te water Er is geen later alleen een nu: onheilspellend vertellend: het verhaal van 'n hel en verdoemenis.…

De lucht willen we in als vogels op vleugels Losser onze teugels waarmee wij gebonden zijn aan 'deez aard' waar wetten van de zwaartekracht beide voeten aan de grond houden alleen bij wijn en andere alcoholisch vocht Maken we -schijnbaar-een tocht die veel weg heeft van zweven.…

ze dansten op de adem van de goden de mist steeg op is dit het ritueel van leven naar de dood? is dit de mist na een catastrofe? is dit de stof die neerdaalt? zijn dit de rokende puinhopen van de openbaring? traag en adembenemend mooi zweefden de aeroben ongestoord verder ze dansten op de adem van de goden de mist steeg op was…

Wacht tot je wat ouder bent zoiets meldt zich automatisch, hou het dan wel in de hand anders wordt het problematisch’.…

Ze rekenen op hitte deze dag Een dag van twijfelachtige vertrouwdheid Met onze typisch Hollandse benauwdheid Dat maakt ons weer chagrijnig en van slag Maar wat is hierbij nou de grootste kwelling? De uitkomst of de hitsige voorspelling?…

Ooit zag ik 'Broken Mirror' van Agatha Christie in de bioscoop van Heerenveen, zoiets, of dat glaskunstwerk van Jan Wolkers, zoiets, maar ik drup nog net niet dood.…

waar lucht en water elkaar raken ligt het snijvlak van ieders vrijheid geen van beide zowel de vogels als vissen kunnen hun eigen missen ze lijken in elkaar over te gaan omdat ze elkaar verstaan*…

Lang gerepeteerd om zoiets fouts te zeggen we wisten het niet (uitspraak Simonis)…

Eerst was er zoiets als het grote niets en dat ontplofte dan nog ook !…

dat ze heeft, een paar stralen van de zon, perspectief geeft dat aan een wolk, de lijnen die van sterren beelden maken of van sommige bloemen vijfhoeken, daarmee bedoel je dan jezelf, een mol ben je op de grens van aarde en lucht. ----------------------- uit: 'Tirade', 200.…

Strakjes ben ik niet hyper, niet BEZIG dus straks ben ik actief in radio vorm, niet in de ether, nee joh betweter, straks krijg ik voor de zoveelste keer radioactieve zooi ingespoten zodat ze foute cellen die kanker heten beter kunnen opsporen. Nee, straks ben ik niet hyper maar radioactief, maakt met kiekjes van mijn aangetaste…

IK ben geen fanatieke hyver maar die doorstuurmailtjes wil ik niet want stuur je het niet door dan zal me iets ergs overkomen of zoiets en van "dreigen" houd ik niet Stuur dit door naar ????…

Een dorstige man in de tropen Is in een groot biervat gekropen Hij heeft zich verslikt En is toen gestikt Zoiets dat is toch bezopen?…