Alle inzendingen over natuur

Het is merkbaar herfstig En windkracht 12 komt aangestoven Om de bijna kale bomen Van hun laatste bladeren te beroven Zwiepende takken Gaan wild door het lint Hun woest slaande bewegingen Als een ode aan de wind Dwarrelende bladeren moeten wijken Zwevend in hun vlucht Als snelle hoogvliegers Bestrijken zij de grauwe dichte lucht Geen…

Tollende bladeren klimmen en draaien, zichtbaar gemaakte kracht van de wind. Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk, jacht op de liefde door levensblij kind - vallen na werveling neer op het grasveld, juist op de plek waar het spel net begon. De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest,…

Zandkastelen bouwen in het warme zand water vult de kerkers een vlag siert het bestaan Wit schuim treedt statig binnen buigende schelpen transpirerend zand ontluisterende stilte Een straaltje zon verlicht de toren de golven komen vesting van oranje klaar voor ontvangst Langzaam ruisend ongeduldig, steeds luider explosief…

zo vol, volledig als de cyclus zich rondt en haar glans werpt in neerschijn van de nacht zo duister, volkomen als schaduwen ijlings vluchten en vensters donker oplichten zo stil, volmaakt als het uur der waarheid zich geruisloos terugtrekt en helder zicht weer aanstonds verschijnt…

De dauw parelt, op verdorde bladeren. De bleke ochtendzon, wil je sterken. De wortels zijn verdroogd, je takken hebben, hun kracht verloren. De imposante fierheid, is verdwenen. Je hebt de nacht, niet overleefd. Keer terug naar de aarde, voedt de bodem. Leef voort, in een nieuwe, generatie...…

In de verte schijnt een licht hoog boven waar het blauw de hemel sticht Vol diamanten en valt in plasjes neer de grond bedrenkt aarde vult en nog veel meer Stroomt overvloedig als zoete wijn en gulzig drinken bloemen schitteren als teer satijn En dansen wiegend in de wind en glanzen in brekend licht door schoonheid…

De grond is wit, de nevel wit, De wolken, waar nog sneeuw in zit, Zijn wit, dat zacht vergrijzelt. Het fijngetakt geboomte zit Met witte rijp beijzeld. De wind houdt zich behoedzaam stil, Dat niet het minste takgetril 't Kristallen kunstwerk breke, De klank zelfs van mijn schreden wil Zich in de sneeuw versteken. De grond is wit, de nevel…

Achter het raam ligt de wijde wereld open en bloot opgaand in het avondrood te schitteren en te stralen Aan de andere kant sta ik zwijgend toe te kijken opgaand in een lange blik oneindig gericht op daarbuiten Zo ver weg en toch ook zo dichtbij als de stilte valt tussen jou en mij…

kleuren dreven en spoelden weg terwijl een gloed zich liet gaan de wind verdwaalde in het licht van het ondergaan en de opkomende maan spiegelde zich in het rimpelend kleed en een nevel omhulde een blanke zwaan onzichtbaar in de nacht streelt een sluier verborgen schoonheid en verbeeldingskracht…

Gulle golven geven wat de stilte en de zon niet veranderen als de dode wind fluistert en bemanningen zwijgen omdat de zee hun offers niet meer wenst…

Leiders van deze wereld, mag ik u wat vragen op welk moment leerde u uw respectloosheid? en wanneer nam u uw beslissing, uw ideeën na te jagen Hoe kunt u staan achter zo'n beleid? Is hebzucht dan het enige wat telt Zijn dan uw enige waarden die u door uw oogkleppen ziet macht, corruptie en geld? bent u trots op de mensen die deze…

Aan de andere kant van de oceaan liggen ook de schelpen te wachten op hun lot Aan de andere kant van de oceaan staan ook mensen te staren naar de andere kant van de oceaan De oceaan, Eén grote spiegel…

Daar ligt dat water -- dat schitterende water. Zie hoe het schittert, het schitterspreekt, schittertrompettert in de lucht in de donzige gonzige fijne satijne lucht -- dat droogzilvere opzwemmende water in dat rondomblauwe dronkkoude dronkdiepe water, 't is een zee bleek sprekend schuim een woordenmond in het ruim schreeuwende door de…

Waar de wilde wingerd groeit wil ik dwalen. In gedachten dan te zingen ritmisch, op de geur der dingen om me heen. Als boven de bemoste grond vertraagde tijd tot stilstand komt. De kloosterling in mij, verwond ontwaakt in duizend rusten. Gelijk ooit 't verleden is begonnen... Een tel, tot eeuwigheid gesponnen uit draden van geluk.…

ik zie ze drijven met de wind mee hoog boven als schaapjes gedwee om dan ineens in het niets te verdwijnen alleen het blauw achterlatend kijk ik tot ze weer verschijnen…

Voetstappen stempelen beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend…

Zo blij als de lucht nu is in de hitte van de zomerdag, terwijl ik, liggend in het veld... boterbloemen... luister naar de duizend vleugels als een erekrans van pastelkleurig geluid om de stilte, ben ik. Zou ik kunnen dansen? in de hitte, boven het veld... boterbloemen... vormen zich de paarse geuren, versmelten zich het leven en de rust…

In de omhelzing van de natuur In de kleuren van de zonsondergang wanneer ik door het gras naar de horizon kijk met de aarde voelbaar onder mij met de getijden en de kringlopen van de natuur luisterend, wakker glanst mijn levensgeest in de schoonheid en heiligheid van alle leven…

Een zilte wind streelt haren in vergezicht Het zand knispert tussen schelpen in fel zonlicht Een schaduw slentert warmte geniet in druppels zweet Wolken waaien blauwe lucht hemelsbreed Spiegelend water door koppen wit verslonden En ik droom mee in het moment verbonden…

Toon ons uw luister, o zilveren maan! Rijs uit het meer. Lach de zwervende scheepling aan. Straal op 's wandelaars donkre baan, In uw lieflijkheid neer. Waar zonder hoop de verlatene smacht, Schemere uw gloor. Waar, na troosteloze afscheidsklacht, Blij herenen de minnenden wacht, Breke uw glinstering door. Schoon is de dag, als zijn purperen…

geurend drijf ik in kringen rond open mijn bloemrijk gezicht straal aan de oppervlakte van mijn wezen voel en proef het leven in veelkleurig licht adem oeverloos zonder zorgen als mijn bloemen sluiten kijk ik alweer vooruit naar morgen…

Kijk eens om je heen al die mooie bloemen Nee, wij zijn echt niet alleen ik hoor zelfs een bijtje zoemen…

Ik zie de schoonheid van een bloem in kleuren verhaalt het zich levenslang mijn blikveld glijdt voorbij aan gedachten lang geleden ongerept gevrijwaarde natuur ongestoord in harmonie door eeuwen hoelang nog voordat een grijze stroming de bloem verwelkt…

Noch strand, noch zee, noch lucht Noch wolken, wind of regen Enkel mijn diepe zucht, Noch tijd is hier gelegen. Op blote voeten ben ik in niemandsland gekomen Ik hoor een schreeuw, de echo van een meeuw Is dit het land waar ik van lig te dromen? Geribbeld zand, ’t ligt hier eeuw na eeuw. Ik kan niet zien, waar lucht en zee beginnen of…

Duizend tinten bruin en groen, schakeringen langzaam verlicht, de ochtendzon geeft je een zachte zoen... Tot vanavond, nachtelijke rust, een glimlach verschijnt op mijn gezicht, de ochtendzon heeft je goedemorgen gekust...…

zonnestralen breken als bloemknoppen in de dauw ochtendkoele damp weerspiegelt nevels in de ziel een bloemklokkenspel speelt in een gouden regen toverklanken vol overgave in sprankelend gevoelszijn een speelse avondwind veroorzaakt kalme deining flonkerend in de maan als licht in juweel slaapschaduwen lonken stil in…

Wind door takken, bladeren bewegen in een onophoudend ritme. Onzichtbare handen, lichte aanrakingen betasten met gevoel. Zachte zonnestralen, betoverende glimlach, jij, het Windekind.…

Helder water, kalm stromend tussen de rotsen. Doch, steeds verder naar beneden, in woest tempo overgaand... Maakt de waterval, einde aan spanning, uitdaging, victorie?…

uit de donkerte van de nacht ziet ze in de verte een tunnel van licht en als ze er heen loopt rijst de dag op in gouden ochtendschijn en alles achterlatend in de duisternis van de tunnel grijpt ze het licht van de dageraad…

Opkomend licht valt neer veranderd landschap in nieuw gezicht nog altijd staande hoog in kracht vereeuwigt in wortelsterke aarde groeiend, verslaat hij zijn oude leven nog altijd sterk onverzettelijk nog door seizoenen heen winters landschap liet hem kaal achter door witte deken omarmt tijden verschoven in smeltend water…