Alle inzendingen over kinderen

Mijn kleinzoon heeft gevonden, waar ik altijd al naar zocht, voor het geval U denkt, ik wilde dat ik dat ook eventjes mocht, zal u zeggen wat ie me deed, hij parkeerde zijn vinger op mijn voorhoofd, zodat ik dan teruggespoeld, vanzelf weer weet, wat of ik zeggen wilde! Teruggespoeld en wel, met een druk van een kindervingertje,…

Samen aan zee op het strand. Hij houdt een vlieger vast in zijn hand. Rent, valt, huilt even. Kom, zegt zijn vader, wij proberen het nog een keer. Dan kijkt hij omhoog en ziet die kleurrijke vlieger in de lucht zweven. Daarna gaat hij liever mooie schelpen zoeken. En een zandkasteel bouwen langs de vloedlijn. Hij wil later met de…

Hier sta ik dan, op de sokkel der moederschap. In mijn linkerhand draag ik de macht van het maken. In mijn rechterhand de kracht van het breken. Over mijn schouders hangt de mantel der onfeilbaarheid. Deze zware last zal er zorg voor dragen, dat ik spoedig ten onder ga. Ogen die doordrongen zijn van rekenschap, kijken mij beschuldigend aan…

Klasjes kinderen rennen uit school parapluutjes werpen schaduwen over zon en regen en over het aureool van het verleden, door hun praatjes bewegen de hemelen en wordt alles gewist, boort hun schater duizenden kleine gaatjes als een zegen die in plassen aan het asfalt zweeft de moraal van schaamte in een geveinsd boetelicht, kleeft…

In een wildernis die Winkelhof heet een schuchter jochie dat alleen samen met zijn teddybeer de jungle om hem heen aan kan opgejaagd door een moeder die 'm om opschieten vraagt zie ik me zelf als kind weer de vertederende jongen die ik was en nu niet meer.…

alles mag los spelen duikelen en buitelen nog even buiten en straks is het donker nog even buiten wie niet weg is wordt gezien spelen laat ons nog even spelen er is tijd nog even tijd en dan naar huis waar het eten staat op tafel…

Je veroverde mijn hart, mijn ziel Toen je 14 jaar terug ons leven binnen viel 16 lentes telde je toen nog maar Maar die leeftijd voelde totaal niet raar. Een kind, wat met m'n kind op stap ging Was voor die tijd toch een vreemd ding. Het liep niet, zoals het lopen moest En wij keken toe, hielden ons als ouders, koest! Dan verstrijken de…

Ik wilde zielsgraag lezen, maar helaas kon ik de letters niet tot woorden smeden. 'k Vroeg hulp aan ouders en familieleden, maar bleef steeds steken in de o's en a's. Gelukkig kreeg ik van Sint Nicolaas een platenboek met daarbij rijmwijsheden. De versjes kende 'k snel van buiten, reden te doen of ik kon lezen als een haas Bezoek gaf…

Ze zijn net door God geschilderd de verf nog nat nog sprankelend van kleur. Zo fris zo vol van tijd nog zonder haast rennen en springen ze hun dagen in vliegen hun ouders onbevangen om de nek. Hun kwetsbaarheid gedachteloos uitgespreid op het gras van hun jeugd. Nog lang niet die moeizame omhelzing zoals later wanneer je van…

Kind onthult zijn naam oorsprong van zijn betekenis misvormd door strijd. Houten speelratels kleppende kinderdromen witte seringen. Zaagselsporen uit teddyberen van de tijd, doodgeknuffeld. Schooljongen met tas, droomde dat hij kroonprins was, toen hij Shakespeare las. Kinderarbeid stelt mij steeds dezelfde vraag, het antwoord…

Kijk dat ben ik. In het vroege ochtendlicht ruikend aan de nieuwe dag huppelend adem ik de toekomst in. Ik ben alleen. Maar dat geeft niet want er is hier niemand, niemand om mij eenzaam bij te voelen. Ik praat tegen god. Of wie ook zijn oren te luisteren heeft gelegd in deze zachte ochtendbries. Ik heb geen lakschoentjes geen…

Kijk picasso in die krassen en dat daar: koppoteling. Anderhalf pas wat een knapperd erg verbazend zo'n talent. En je moet haar horen zingen al zo zuiver op de toon. Vergeleken met mijn kleinkind is elk ander zo gewoon. Nee, ik durf niet met haar pronken maar het moet me van het hart: Het is mijn meissie…

Het hart nog ontbloot stromen beelden snel terug in verdwijnende dromen. Vóór mij de dag nog leeg, nog zonder pijn. Wie ben ik voor jou vandaag, mijn bloed? Nog voel ik je eerste adem op mijn buik, mijn huid nog druipend van verse liefde. Nu jouw woede mes op mijn keel, geen geruststellende gedachte. Of toch? Kijk, je kinderfoto…

Als kinderen worden bekeken als de wachters met verwachting of ze de paden volgen in de norm, ongeduldige spelers in vlees en bloed beeltenissen opgeslagen naar eigen vorm, ontspannen in de fantasie van wereldwijde circulatie van doorzichtige vleugels, weggewaaid vergeleken door een raam van betrekkelijkheid, een mantel met een naam…

als een herinnering mij weer een duwtje in de rug geeft onderhand... jij als jochie weer stap voor stap het duinzand wegtrapt mij keer op keer weer nadeed kijk eens pap heel vlug lijk ik nou niet veel op jou? en loop ik ook weer zo terug redt u het wel? of moet ik gewoon maar weer een handje geven…

Het is als verliefd worden onzichtbare energie die je voelt als vlinders zwevend in je buik Maar vooral kan horen “The Noice of Opera” speciaal voor kinderen: bambini Je kan niet vroeg genoeg beginnen met muziek, instrumentaal, vocaal voor baby’s, peuters, kleuters, kinderen Zing al voor het kind in de buik zing bevallend je kind eruit…

Wonderkinderen: bewondering voor de makers bewondering voor omroep Max bewondering voor de wonderouders bewondering voor mijn wonderdochter bewondering voor haar wondermoeder verwondering in mij, een blijvende dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn en zullen blijven bestaan verwondert u allen en Max herhaal deze documentaire: "Wonderkinderen…

Hij voelt zich een beetje achtergesteld, Oma, waarom heb je van mij nooit een verhaaltje verteld? En weet je, het kind heeft gelijk, glipte door mijn geheugen heen, als water door een visnet... Ik maak deze blunder vandaag nog goed, nu maar hopen dat ie het ervoor doet, want lieve knul, Opa en Oma houden van je hoor!…

Nu is het nestje warm bereid het blanke lichte zachte nestje, 'n stuk van buurvrouw en van 't bestje van tante en die overmeid. Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts…

Langs de grens van al haar kunnen droeg ze zorgen voor haar kind alleen met de weldaad van het leven waar reclames niet zo houdbaar bleken in de toonkast van haar ontoereikendheid gevangen sliep ze jaren van haar idealen in de kaders van besef dat de aanhef van haar rijkdom met geborgenheid in zicht niet langs de…

Ik denk aan jou en glimlach trots, en zie een mooie vrouw verschijnen. Je was als kind, mijn muis, mijn schat, en dat zal nooit verdwijnen. Een kind verdween, de tijd ging snel, een bloem verscheen, dat zag ik wel. Toch was het moeilijk lieve meid, ik raakte jouw aan iemand kwijt. Dat is niet zo, dat zei je nog, het is slechts een gevoel…

Je voeten hebben mijn druiven geplet, je handen mijn deeg gekneed tot ik geen adem meer kon halen. Je hebt brood van mij gebakken, dat ik in de ochtend rook maar dat snel verdroogde. Jij hebt mij leeggeschonken. Je hebt je sigaretten in mijn mond gedoofd, je gesprekken op mijn huid geschreven, je glimlach mijn oogbol in geperst. Je hebt…

Je bent een tijd volwassen al, en leeft je eigen leven. Met trots vervuld, hoe jij het doet, sta ik hier stil, heel even. Er zijn geen woorden die beschrijven, wat jij voor mij betekent. De liefde die ik krijg van jou, wel op gehoopt, niet op gerekend. Niets is vanzelfsprekend toch, als vader mag je dromen. Dat kinderen als ze groter…

Ze zeggen dat ik mijn kleuren even moet vergeten, maar dat ook ik uiteindelijk wel zal stralen. Eerst zal ik het eventjes zwart-wit moeten zien, dus geef ik al mijn kleuren op. Je zou kunnen zeggen dat mijn kleuren overstemd worden. Ik luister naar anderen, want deze stemmen overtuigen mij. Het gevolg was dat ik de uniekheid in mijn eigen stem…

Vroeger liep je koddig En je sprak een eigen taal Tegenwoordig vlieg je zonder vleugels Maar in een kast van staal Van oost naar west reis je Door het luchtruim of op de grond De techniek brengt je overal Een vreemde taal komt uit je mond Vroeger liep je Geen zeven sloten tegelijk Tegenwoordig vlieg je En ik zwaai als je naar beneden…

Hou op, ik heb je wel gehoord Je brult alsof je wordt vermoord Jij hongerlap Kom hier en les je barre dorst Nu lig je vredig aan mijn borst Da's moederschap Stel dat je wiegje elders stond Dat Pappie vechten moest aan 't front Hoe zou dat zijn? Kanongebulder dat nooit zwijgt En jij en ik worden bedreigd Door mag're Hein Of als de honger…

Drie weken klein. Je kijkt al om je heen, zo aandachtig, zo rustig. Je kijkt haar aan, die je moeder is. Jouw levensverhaal. Jouw Grote Avontuur, begint gelukkig hier. In dit veilige wiegje. Bij je moeder. Bij je vader. Bij je zusje. Bij ons. Lief Mijntje.…

ik sta nu overal alleen voor niemand die mij bij de arm neemt door de liefde die mijn maatje bevroor voelt dit leven mij helemaal vreemd soms als ik het dan echt niet meer weet kijk ik naar die foto met mijn kinderen zij mogen niets voelen van mijn leed ik mag hun blijde jeugd niet verhinderen die glimlach, de blijdschap op hun gezichten…

Gestolde dromen uit mijn kindertijd Nu tastbaar maar toch onbereikbaar Een plotseling besef dat wonden openrijt Ik leed te veel aan weggooiwoede Vernielde poppenspul in koelen bloede Enkel mijn dromen bleken onverslijtbaar…

nu Jochem eindelijk slaapt trekken Erik en Mirjam in de donkere nacht een zwarte waterplas onder zijn bedje vandaan, aan het plafond worden een volle maan, duizenden zilveren sterren en wat zeemeeuwen geprikt van die zwarte waterplas wordt een oceaan gemaakt met zeewier, zeesterren, wat haaien en zeehonden en natuurlijk super veel vissen…