Alle inzendingen over psychologie

Struik met dode blaad'ren Aangevreten door vorst en zout, Maar dan - Lenteknoppen vormen zich Uit het onzichtbare niets, Nieuw leven baant Zich een weg Door de oude dood, Twee knopjes zijn nieuwsgierig, Laten zich al vast zien, Bekennen kleur Voor 't nieuwe leven - Langzaam zakken de wintersporen Weg in de schoot van de lente…

het bittere zout geproefd, langs gebarsten lippen brandend en bedroefd emotie laten gaan geen traan verlaat mijn schrijn zonder eerst gevoeld te zijn daar klopt een hart in liefde voor wie dan ook, in het kwadraat ik laat mijn handen open langs de haat op hun gelaat…

Het maakt wat uit als je het licht bij naam noemt in een medemens die het spoor bijster raakt het maakt wat uit als je aanhoort wat je hart je ingeeft het hoofd zal volgen het maakt wat uit als je jezelf vergeeft voor alle verdriet die het leven met zich brengt…

je leeft in mij en sust mijn kreten duizend malen stiller dan 't verlopen tij, neergeveld door 't verleden het water en later de wind en het zee-licht kind wanneer zijn ze omsloten door het zilte schuim verstoten en wanneer is alles zo gebleven de wonde die 'k voel kloppen en het levenslange vrezen ze leeft in mij bij eb en…

daar zag ik duizend zwaluwen in hun gebed naar de Hemel gedragen en gevoed hun nietige gestaltes afgetekend tegen blauw, als ons verlengstuk opgetild boven het grauw van alledaagse dingen in hun onschuld schuilt het hart van zoveel kwetsbaar leed het mes dat aan twee kanten sneed toen hoop dat hart verlaten had daar zag ik duizenden…

Onwetend ben ik ontstaan Onwetend geboren ook Zonder adem lig ik Hier blauw van de kou Op de geruïneerde Buik van jou Die me net Gekregen hebt En die zachtjes schreit Uit opluchting om het Einde van de doorstane pijn, Ik heb geen adem nog En zie er niet naar uit Ooit adem te halen - Wat zou het me baten? Dit is wat het…

het blad waar ooit beloften op bevestigd werden lijkt te zijn verdwenen in ’t vroege ochtendlicht waar vale geheimen zich onkreukbaar wanen reit zonlicht onbezonnen de kamer in om dromen te verdonkeremanen…

ik heb mijn geschiedenis weten te wissen oude liefdes , met vergane vriendschappen heb ik versnippert alsof zij nimmer zijn geweest de doden bewaar ik even heb ik naar ze gekeken heel even en sloot ze voor altijd in mijn hart…

Ik heb bijna alle drugsmiddelen geprobeerd, alle New Age wegen en jarenlang praatgedoe bij de beste psychiaters van Nederland, maar nog kamp ik met faalangst en durf ik vreemde mensen maar amper te genaken, laat staan toe te laten in mijn comfortzone. Spuug bloed. Sociale vaardigheden zou een vak moeten zijn op alle scholen in de wereld,…

Er is niets mis met het huis op zich, sterker nog, het floreert volop en er heerst een serene rust, terwijl ik de planten teveel water geef. Maat houden was nooit aan mij besteed. Er waren nachten in ondergrondse danslokalen, waarbij ik de tel van de bierflesjes geheel kwijtraakte. Als bierbrouwer had ik zeker geen winst gemaakt. Mijn vader…

Soms denk ik dat hij het is Wanneer ik 's ochtends mijn haren borstel En met mijn tranen worstel Dat om me heen, die lege galmte En hij staart me aan, in alle kalmte Even, ben ik dan muisstil En weet ik niet meer wat het is, leed Om liefde te bezinken In tranen te verdrinken Die ik zachtjes wegvaag en vergeet Het helpt me wel, ik kom…

Vooruit! Vooruit! Voort! Sta niet stil, Kijk niet om Maar ga door, Door, door! Kijk niet om, Sta niet stil Word niet als Die van Lot Een zoutpilaar In opdracht van Je eigen god.…

Aan verre reizen hoef ik al helemaal niet meer te denken, want dan verzoek ik de goden en ligt een angstpsychose dik op de loer. Toch verstuur ik de nauwelijks leesbare codes op de lipjes van de blikjes Coca Cola om een verre reis te winnen, heel tegenstrijdig allemaal. Ik begin al te bibberen, wanneer ik mijn vertrouwde stad op de fiets…

Een gum is zo handig iedere oneffenheid onbedoelde uitschieter kun je wissen de gum brengt je terug naar de perfecte tekening in wording De pennenstreep met ruwe hand dwars door de fijne lijntjes gezet is niet ongedaan te maken Je kunt hem met dikke lagen Tipp-Ex bedekken de imperfectie blijft immer zichtbaar…

- ik droomde dat ik ondergronds leefde dat regenwormen en emelten mijn buren waren met wie ik dagelijks het gesprek aanging het waren conversaties die 'k plezierig vond want ik hoefde me niet constant te verdedigen, we lieten elkaar in de eigen waarde, de regenwormen, de emelten en ik, Nu is mijn gelukzalige droom voorbij,…

Ook ik stond eens tegen de Klaagmuur aangeklamd, terwijl ik een schietgebed op een papiertje naar binnen duwde. Welgemeend uiteraard. Ik zag dat Donald Trump met een keppeltje op zijn verschrompelde tronie hetzelfde deed, terwijl hij pas daarvoor nog voor miljarden dollars aan wapentuig had verkocht. Dat was op zich al een reden om diep te…

Wat ik kom doen vraag je hoog te paard was ik van mijn stuk gebracht had ik het niet laten merken leg uit dat ik mij voel als een substraat een specimen dat een langzame ontleding ondergaat dat dit niet gaat werken Jij en ik zijn toch mensen? probeer ik nog terwijl je uitdrukkingsloos naar me staart…

Na de zoveelste witte nacht loop ik ergens in de middag weer de hinkepinkeend tegen het lijf. Die kreupele eend is mijn goeroe, want hij doet mij beseffen, dat onvolmaaktheid levenslustig en waarachtig tekeer kan gaan, dat zogenaamd abnormalen en onschuldig gehandicapten even veel waard zijn dan de gave en dominante eenden, die zich onterecht…

ik praat van jou al zeg ik dode woorden en zoek in schimmen van verboden lijven restanten van liefde die mij ooit toebehoorden ik tracht dan verstarde gedachten over verloren gevoel, doorheen wel duizend nachten, in teder maanlicht te verzachten…

Haar kleuren wapperen vrolijk in de blauwe lucht. Het blonde haar geurt naar de korenvelden. Vrolijk springend in de wind. De wieken van de molen draaien boven het ontluisterd kind dat zichzelf niet meer terug vindt. Klokken laten haar hart niet meer bonzen. Steeds meer roekelozen en bozen sluipen door de donkere straten voorbij slapende…

Daar moet het gebeurd zijn, ten oosten van de poort naar Brussel langs de trage waterweg waarin die gekke stadsgids zich nog verzoop De dichter die worstelde met woorden en nooit kon winnen van zijn vrouw de kinderen die daar van kwamen en nog later de melancholie die hen met één lenige sprong voorgoed te grazen nam....…

Kom, pak mijn hand dan trek ik je uit het moeras zie je aarzeling begrijpelijk omdat ik er zo lang niet voor je was door zwakte ontzield kon ik de druk van buiten niet weerstaan maar ik ben terug je Verdwenen Zelf ik til je op houd je stevig vast laat je nooit meer gaan…

Jij noemt het groen, diepgroen zoals de bladeren zijn wanneer het hoogzomer is - Ik noem het lila, paars als het gezicht van iemand die sterven gaat - En toch hebben we het over dezelfde Kleur.…

‘Waarom die dromen? - Weer ze uit uw leven!’ Zo hoor ik stemmen. - Wrede werkelijkheid Is 't, die van 't wiegje naar het graf U leidt, Wat kunnen dromen U voor 't leven geven? - En tóch, tóch acht ik ze mijn hoogste goed, Die dromen. Of ze ook nevelbeelden blijken, Zij komen daaglijks heel mijn zin verrijken Met schatten van genot…

wat is er vreemder dan een mens die de kleur van een boom met bloesems beladen onbegroet voorbij gaat zich vastklampt aan het knappen van takken, het kraken en dwalen van de stilte en halverwege de hoop verdrinkt in een vijver, net naast het lelieblad dat witter dan sneeuw wordt in een winters vers jij, antwoord je want jij trekt…

aan de zelfkant van nu twee koppen koffie schenken in een vacuüm van rust één met- één zonder wolkje eigendunk als afdronk zonder gêne en de wereld schuift voorbij ze raast zo hier en daar vierwielig snel van A naar B of op de raderen van twee in beweging gezette benen ach het loopt zoals het lopen moet we blijven zoet de voortgang…

Ik hoef mezelf Niet meer te Verbergen Nu ik mijn Scherven Heb gedeeld Onmerkbaar Verdwijnen Ze in de aarde En blijf ik Over, Het geheelde ik, Een mens Van wie zo Maar gehouden Wordt…

Een mens wat is dat? een veredeld beest trek de vernislaag eraf dan zie je de barbaarsheid die er altijd is geweest…

We zijn geen poppen om op te passen in de pas lopen we ook al niet We zoeken 't niet ons te bewegen ontwerpers.... komen we gaarne tegen Die zorgen voor beweging in de kleding de mode of de trend nooit zitten ze op hun gat of krent het zijn hun nijver handen vingers die bewegen zijn nimmer verlegen met een idee ....of…

eerst dan pas op het goede been gezet met naakte ogen onbewogen eerlijk lood uit schoenen wrijven elke oorlel draagt een ring waar eerst een hard geluid doorging het heeft wat om het lijf…