Alle inzendingen over kunst

hij schrijft, schrapt, en scheurt zijn rug een brug hangend over papier dat witter licht dan sneeuw onder een paarse lucht tot de pen zijn hand pakt letters zich rekken naar woorden in trance trekken blauwe zinnen sneeuwwit weg…

Tussen dode dichters doopte ze haar pen in honing meer dood dan levend groeide ze tussen vuur en rook de haan kraaide in de nacht de wind kwam op veren dwarrelde uitéén door dodelijke kracht de dag graaft opnieuw de dorre aarde regen bevochtigt het land een arend komt altijd weer terug zoals zon en maan…

ik ben een dichter die open dingen dicht van blind spot naar gezicht van duister naar verlicht van onaf naar verricht ik kom steeds dichter en ben eindelijk gezwicht voor juistheid van bericht voor diepgang en gewicht voor passie boven plicht…

Als ik hoor hoe de wind ruist door de populieren zou ik jou mee willen nemen naar de oever om samen te luisteren naar het lied dat zij zingen zien hoe zij zich bewegen…

janneke boven haar de blauwe regen in spaarzame trossen achter haar de gele en rode brem ze staat met rechte rug haar hoofd gebogen de armen slap langs haar tengere lijf haar gezicht schuilt achter haar slanke sluike neervallende haren die druipen van de regen het is winter smeltend sneeuw ligt rond haar blote voeten een roodborstje…

Met goud in de mond En ferme, krachtige slagen Zwemt tweeslachtig brons Vrij in de koude morgenstond Poogt een vliegtuig in te halen Wedijverend in 't luchtruim Van weleer de zoete Zuiderzee Zwevend op zilv'ren zonnestralen…

En bant een donkere schaduw de woorden van haar lippen knipt haar lange lokken terwijl zij slaapt en ontwaakt op het lelieveld uit geurige dromen zij huilt trilt van afschuw over zoveel onrecht zij veegt de tranen uit haar wimpers de ochtend begroet haar met gouden herfstbladeren terwijl zij met schildershand de verlatenheid…

Zijn verbeelding voelde kleuren die waarheid glans geven diep verlangend naar de passie van contrast Maar de schilder ademde realisme en koos lichtgrijs voor het schetsen van zijn eigen stil leven…

je ogen kijken diep naar binnen waar een boeiend beeld bevriest; een penseel staat in je hand stil, maar zeker te beginnen je sterft, vóór je het verliest; raast, bij vlagen buiten zinnen van wanhopige extase, brandt je schepping op het linnen…

En 's ochtends zouden we paarse bessen kunnen plukken van de juboticoba - stam bij de goeroe discusieëren schuilen in de guaveboom tegen hitte van de middagzon met ons hart uit het noorden in het lichaam van de tropen met zuivere adem zonder pijn dichter zijn…

In gedachten verzonken loop ik als een minstreel rusteloos over brakke glibberige keien in de luwte onder verlichting van de pittoreske straatlantaarn zit ik sluimerend te aanschouwen het schouwspel van leven onvoltooid onze planeet een melodieus melodra'ma een grote sappige meloen dorstig drinken we haar wanneer de zon een…

In het hart van de blinden bloeien de bloemen ook 's winters geurt de jasmijn in pianoklanken rondom is de hemel in eindeloos verschiet in stilte luisteren naar haar lied…

Mooi is muziek geluk vinden in een lied van je één twee drie hop - sa - sa - of we dansen de latijns - amerikaanse cha - cha - cha - met gestolde gedachten bevroren tranen scherven van stil verdriet dwalen door winterwouden in woordschalen vergaren poëzie vol hoop geurende bloesem…

een en al narigheid voor oude meesters die neigen tot sterven zijn al hun tijd kwijt om op film hun vroege werken onder druk van de erven mogelijk twijfelachtige vlakken tot volstrekt eigen te merken blijft hun herinnering vaag zij voorzien met verse streken wat nog aan voorraad onder ze is voor handel en kunstgeschiedenis van een…

De lantarens spiegelen de ronde keien glanzend parelmoer de straten somber en verlaten de wieken van nachtmolens draaien op volle toeren in de denkovens wordt het vuur opgestookt ik zit achter mijn bureau zonder verwachting en geef mijn bloemen water…

Ivoren toetsen zingen vederlicht dansen kleuren van de regenboog zon ontwaakt schijnt lava in je vingertoppen tovert bloemen in mijn hart…

(Voor Ph) Kunst is geen pretje, geen gemak art ain't easy Sta op uit je leunstoel en loop door de pijn naar het licht kill your darlings. Kunst is geen eitje maar twijfel die de twijfel overwint. Zoals de laatste meters van de marathon.…

Je sprak met een tong als fluweel ik slikte je woorden het voelde als een steen ik likte aan je ziel weerspiegeld in glanzende ogen je keek naar me boetseerde me verborg me in een schelp van rozeparelmoer tussen rotsen bij het strand…

Boven de bergen zijn de wateren diep en zwart als het kleed van eucalypta die zich vasthoud aan de heksenbezem op de vlucht haast ze zich weg voor de donder en het brullen van de leeuw vloeien bronnen naar beken midden in de bergen lessen wilde ezels hun dorst nachtegalen zingen in bomen…

Hier is voor jullie een esdoornblad het lijkt een beetje op mijn hart leg het in een bundel poëzie uit een koffer vol met gedachten los gelaten op ijle lucht van de hoge top inkvisbotten imposanten lyriek klanken onder de kemi'riboom een dichtlippige mossel op speurtocht woorden worden geboren soms een miskraam…

Haar zwarte, lange haren Met gesloten ogen en Dichte mond Haar mooie, ronde borsten Geshowd vol overgave Heup en kont De andere onzichtbaar Misschien helemaal niet bloot Niet te aanschouwen, te zien DE MADONNA* gaat echter nooít dood De lijnen van een schoonheid A propos. Tussen haakjes Prik'lend rond *schilderij van Edvard Munch…

Op dat moment stopte ik Leunde tegen de balustrade Haast dodelijk vermoeid Terwijl muziek mijn Ademhaling stroomde Boven de blauw-zwarte fjord Hingen de wolken rood als bloed en Tongen van vuur 't Vermoeden dat ik Slechts en enkel droomde Mijn vrienden hadden mij Verlaten en alleen Trillend van verdriet Mijn gedachte die Heel irritant…

Ik ben als een hert gevlucht voor de jager ontheemd beroofd loop ik op glibberige paden het plateau een onderaardse- gang met heksenbezems de route is een omweg naar het doel van mijn bestemming…

Haar ogen blauw van hem zijn zwart ze begrijpt maar weinig van wat hij zei en soms teveel zij zag het licht in blauwe regen hij kijkt naar de vervuilde zee drijft op golven schuimig caramel kust rode appelblozen kruit gekruid met kaneel…

Ze lijkt op de kleistogaam die zich niet opent en toch zaad vormt haar volle schoonheid verborgen voor vele ogen op haar gericht lopen in neonlicht funambulist met koorddanseres dan'se maca'bre van het leven…

Ze lijkt op de kleistogaam die zich opent en toch zaad vormt haar volle schoonheid verborgen voor vele ogen op haar gericht loopt koorddanseres - opent funambulist in neonlicht dan'se maca'bre van het leven…

hij die de eerste steen werpt... legt de basis voor een berg…

wonderlijke houten dieren staan in de groene leegte van het Groninger land ze staren naar de wolken vannacht rennen ze voorbij de horizon…

zie de keizer komen o, lezend onderdaan kom alsjeblieft toch snel we zullen ons vergapen aan schoonheid van dit dicht dat in al zijn naaktheid voor ons te lezen ligt applaus is oorverdovend zo ook het cijfer-commentaar maar slechts een twijfelaar kan zich zijn scepsis permitteren want wat ziet het weifelend oog na beter observeren…

Neem deze hand van dit papier om terug te gaan naar de oorsprong op een stille plek in het woud in een taal die geen woorden behoeft.…