Alle inzendingen over actualiteit

ik heb je zien groeien rank gesteeld alleen in de vaas die jouw lentekleuren in water en glas al lichtjes geurend subtiel spreiden pas later voltooiden de andere bloemen het boeket voorjaar nog druipend van regen en glinsterend van zon in een grote platte kom ieder reikend zover zij komt het rank is lang en slank geworden ogen…

dat is in de lente tegen herfstdraden aanlopen die daarna in je hoofd blijven zitten...…

ik ben geen taalkundige maar lees lichaamstaal net zoals bloemen communiceren met vorm en kleur en de wind zich laat horen in gebruik van de lucht ook de zon speelt met licht en energie zijn rol in de natuur zo heb ik overal gezocht naar de taal die liefde gebruikt als mensen elkaar willen leren kennen zoals de babelse spraak…

ik kende de bruggen met hun snelstromend flitsend water waar hun schaduw met diepzwarte woorden riep om te duiken mee te gaan in de fuiken der verlokking van het niet meer bestaan nog restte de kou en een twijfelachtige afzet bang voor de pijn van contact in de klap die het water echt brak en de brug verdween…

alle mensen hebben dromen de een van geld of een ander van een stukje brood van succes een beetje vriendschap van de zon of een kopje rijst want de wereld is nog lang geen paradijs voor alle mensen aan de overkant mensen sterven alle dagen met nog duizend vragen diep in hun gemoed want een rechteloze heeft ook mensenbloed…

of ik het heb vernomen? neen mijn voelen draagt geen vingers zonder tastbaarheden, m’n waarneembaar vermogen is me te eigen om het ergens tot rede te brengen het blijft in een staat van een non-oordelend proces dewelke ik omarm met een zekerheid die ik soms plots even bijster ben vogels wieken vleugels met slagschaduwen die telkens…

ik wist wel dat de wereld draaide waarop ik stevig dacht te staan zonder te merken dat ik voor of achteruit ging zelfs in de draaimolen ging ik niet merkbaar sneller of trager dan alles met massa die een eigen universum- baan hebben zo leven wij in een bestaan waarin alles vanzelfsprekend gebeurt iedere seconde dag en jaar…

zacht spelen lijnen hun spel van begrenzen en openen in een universum dat eeuwigheid kent tijdloos is naast oneindigheid maar wel zo dat alles hetzelfde begin pad heeft en zich stoeit naar het paradoxale einde in een ander continuüm met vreemde superlatieven uit die schepping wij hebben helaas de verbondenheid uit het oog…

Eerlijk zijn. Eerlijk zijn, Eerlijk zijn. Vinden we dat allemaal niet fijn? Eerlijk zijn. Eerlijk zijn, Eerlijk zijn. Het doet misschien even pijn. Maar laten we eerlijk zijn.…

ik heb ooit met schroom het net betreden vanaf de eerste letter tot heden en met argusogen anderen gelezen die schijnbaar om kritiek weinig geven zij die onverstoorbaar hun leven leiden de pijn verbijten van geraakt te zijn in het diepst van het hart vrijheid in de poëzie in mijn hoogste goed gebleven geen regels en tal van andere…

Dit weekend ging Iran weer flink tekeer, Waar Netanyahu dit op had te melden: “Straks gaan wij over tot ‘beheerst vergelden’”, Want Netanyahu is een toffe peer. “De bommen gooien wij beheerst en waardig”, Die Netanyahu is toch best wel aardig.…

in een flits wist ik dat ik onontkoombaar voorover zou gaan had al gauw een blauwdruk van handen polsen en elle bogen paraat kende de breuken dwars en overlangs wist van het bloeden heel veel en vooral eindeloos lang toch had ik alles geoefend en soepel gemaakt de realiteit geforceerd een dikke mat geprobeerd en zo wist ik precies…

op de televisie kijken oude kinderogen hongerig in de knusse kamers van de welgedane verveling de kijkdichtheid was groot…

De Iron Dome daar kunnen wij van dromen Wij zitten toch gezellig bij de haard En noemen ´t liefst geen man laat staan een paard We zien wel wat er op ons pad gaat komen Zo sukkelen we totally tevree In slaap zelfs bij bad news op de TV…

mag ik van jou leven op deze wereldbol omdat ik ook besta heb je dan heel even tijd voor mij voordat jij weer verder draait gewoon even laten zien wie die gekke bekken getrokken heeft toen ik uitstapte zij zwaaide alsof ik haar vriend of naaste familie was waarom altijd duwen en vlechtentrekken als het druk is en de tijd gaat…

buiten in nottebohmstuin, hoog in de witte seringenkruin, zit een zwarte merel als een verliefde kerel te fluiten naar meisjes mahoniebruin.…

een vrolijk, dartel kind uit lint door iedereen als 't zonneke bemind, werd op weg naar school overreden is in coma drie dagen nadien in middelheim overleden. ik hoop dat de familie lijfelijke troost ondervindt…

ik wist dat jij zou komen zag de horizon oplichtten door fantastische bloemen in je handen en je lach straalde al van verre jouw warmte in je ogen sprankelden ondeugende beloftes om ooit in dat geluk te mogen spiegelen want uit het diepste zuiden komen altijd de mooiste bruiden we leven in seizoenen vol records de een nog…

van warm naar koud of omgekeerd, van braaf naar stout nooit omgekeerd, dat is de gang van 't leven. voor iedereen een andere taak, opdracht of gegeven: schep vreugde in het leven doe dat vol medeleven! streef op een schaal van nul tot tien tenminste toch naar zeven…

ik heb me zolang als ik leef altijd veilig gevoeld als mijn schaduw maar bij mij bleef omdat hij aardig op mij leek ook al waren de proporties door lichtval en spiegeling niet altijd mijn werkelijkheid toch kijk ik nu wat vaker om als ik het snel doe dan lacht hij erom tenminste dat zie ik of denk ik te zien het blijft af en…

De vale ouwe ziet met lede ogen hoe tak en wortel van een halfdode eik in haagse kringen naar de knoppen gaan…

De weg voor dikke ikken geplaveid Door ruttiaanse antiwoke praktijken Gaat in de naam der vrijheid over lijken Een one trick pony die niet om wil kijken Eenmanspartij die nergens voor wil wijken Uitholling overdwars - weg omgeleid Wie heeft het over normen zonder waarden Wie spreken niet van hen maar over ons Krijgt wat gegroeid…

zij zijn anders jij helemaal niet met hun hatelijke blikken of geweld doen ze velen van jullie verdriet Onze Lieve Jezus is tijdelijk van de aarde weggegaan komt op zijn Goddelijke datum terug daar kunnen wij heilig van opaan hoe moeilijk het is nu voor jullie allen zo onrechtvaardig ook WACHT geloof Jezus heeft…

Plotseling zijn de straten in een stralend zonnelicht gevangen de gezichten van de mensen glimlachen door de zachte lentewind het groen knopt sneller dan verwacht overal is het lentegroen als stille hoop aanwezig, terwijl een kind roept om snoep de bomen zwijgen, nu eindelijk geen regen een moedereend praat tegen haar kuikens in een ietwat…

ik schoof de groene regen jonge blaadjes langs stille rollertjes open het licht kon binnen komen als gedachten lieflijk verpakt in warme dromen die nog even wakker willen worden met een volle dag in het vooruitzicht tijd om op te staan de zon nog even langs een slaperig koud lijf laten gaan dan de douche als malse regenbui…

een gehaaid iemand zoek ik zelf nooit op, doet me meteen steigeren.…

Ter nagedachtenis aan PUK Zusje van Sam 10/04/2024 het waren zachte donker bruine ogen die hem gedoogden op gezamenlijk leef terrein natuurlijk was zij later gekomen en had ad hoc haar eigen voorkeur meegenomen de hal als wacht en blafkamer voor niet of later verwachte en onaangekondigde gasten en vrienden zoals normaal…

Ik zet de televisie nog niet aan Of daar is weer die Vitaeproreclame. De onzin die ze daar uit staat te kramen, Ik heb dat merk maar in de ban gedaan. Waar niemand hier hun dom gedram nog trekt Bereiken zij een averechts effect.…

waar zij en strijkers bezig zijn valt geen onvertogen woord zij weten allen van het super zachte aparte materiaal dat zij onder handen hebben heel anders dan dat van de strijkers die noten in schoonheid doen trillen van emoties waarbij snaren in akkoorden verwaaien vaak vloeien tranen in heftig aangedaan zijn omdat…

ik zag het lichtspel van de zon in de laag hangende wolken als een heuse trouwjapon waar wind de banen tule bewoog en af en toe ondeugend uiterst subtiel de petticoat oplichtte zij liep op het bedauwde pad met sterke stap en zeker van haar zaak pas toen miste ik haar wederhelft die nog in tweestrijd was of hij ja dan…