Netgedichten

netgedicht (nr. 83.210):

Het laatste licht

ik heb het
laatste licht van
de aarde gevist
nog rest slechts
dwarrelend stof

zielloos
zonder energie
vorm gewist
de structuur
al lang vergeten

omdat leven
zonder ziel geen
herinneringen telt
in een context
zonder reflectie

ooit is ons de
ziel gegeven
kwamen essenties
in de stof
weer tot leven

die spiegelden
in wederzijds
communiceren
naar eigen beeld
en gelijkenis

niet identiek
maar naar zijn
levende ik
het was geen
vreemde want

wij deelden het
geheel van zielen
in samen voelen
en ervaren van
alle emoties