Alle inzendingen over maatschappij

Als een meeuw in de mist te verdwijnen Zo melancholiek was het Indische kind Het werd in het boerengehucht niet bemind En de tropenzon wou er niet schijnen Als een meeuw in de mist te ontkomen Aan de Hollandse pot waarvan werd geijsd Verlangend naar klamboe en baboe en rijst Op een cruiseschip naar Java te stomen Het was toentertijd een…

Het oor waarmee wij horen, getuigt van grote wijsheid, genialiteit. Toch heeft het onze hersens nodig, voor begrip en onderscheid. Een ingebouwde filter, laat woorden binnen, of juist niet, soms bewust, soms automatisch. Stel jezelf open, of juist niet. Het kan beslissen over dood of over leven. Een waarschuwing opnemen of negeren, hangt…

de dag herpakt zich niet nu de duister invalt om deze opgang te krijgen lukt al even niet meer door vergetelheid omarmd zinkt hij iedere dag een stukje dieper in zijn vergeelde canapé…

ik wist de weg naar het land maar een vale zon scheen pal tegen wind waaide vol in ons gezicht de verte bracht regen met jou aan de hand als gidste je mij stapten we urenlang door over een pad dat zich na iedere bocht rechtte en geen eind leek te krijgen we rustten in het avondlijke zuchten van wind onder koud sterrenlicht…

zij wel bij haar maar niet bij mij ze laat me hangen negeert me en reageert wel bij hem hij weer bij haar bij mij geen duim noch één woord twee weken al ik was het allang vergeten als jij er niet over begonnen was een reactie van wie ook al weer…

Overal zijn straten met huizen en mensen die daar wonen net als ik. Die misschien nu precies hetzelfde denken, uit het raam peinzen naar de lucht, die vele dromen draagt en waaiert. En die elkaar ontmoeten in hun vlucht, zich samenpakken in de wolken om mee te liften op regendruppels terug naar beneden. Op zoek naar…

Strogele vogelschrik wreed gestroomlijnd ’s nachts op zijn mooist in de benzineboomgaard, verjaagt noch verschrikt: lokt de koplamp. Tondelzwam, vuurgevaarlijk niet gedetermineerd door Linnaeus. Eksters leidt hij langs ’t nikkel in de kassa, de plukkers drenkt hij in de boomgaard. Romp zonder armen, mokkend crucifix;…

Iedereen als ik, met lijf en met leden; Vol dromen en wensen, met een vloek en gebeden. Met adem in leven, in nemen en geven. In zorg en in angst voor verlies en om vangst. In dat besef, niet meer op mijn bangst door al dat te zien wat wij delen: Een klontje ik, een wolkje jij, het kopje erbij. Gezelliger dan toch, om hier te…

Zie doch eens: in deze poel Was te voren geen gewoel, Geen geruchte, geen geschil; Alle dingen waren stil, Al de vogels zonder nijd, Al de vogels zonder strijd; Maar een schreeuwer, metter vlucht, Hier gevallen uit de lucht, Maakte, door zijn hees geschal, Twist en oproer overal; Maakte dat het ganse rot Kwam gesprongen uit het kot, Kwam…

Nog een keer kijkt ze om en ziet haar vertrouwde huis. Ze verbleef er helemaal alleen en gaat nu naar een verpleeghuis heen. Nog een keer kijkt ze om. Alles om haar heen is onbekend. Ze ziet haar dochter gaan en blijft zelf achter de gesloten deuren staan. Nog een keer kijkt ze om. Ziet haar leven in een vogelvlucht. Wat heeft het…

In de maatschappij verkeert verkeersveiligheid ondanks voorlichting ongelukkig in zwaar weer door digitale teksten.…

de taal die zij bezigt is sneller dan de snelste trein ooit al valt er geen touw aan vast te knopen rode lippen kakelen onverstoorbaar verder terwijl polsgemofte handen een te grote tas met franjes vasthoudt op haar neus een duidelijke zwarte bril die haar blozende wangen complimenteren…

Een plekje zou ze krijgen, in een mooi en nieuw tehuis. Een grote ruime kamer, met pantoffels voor de buis. En ze zag de voorjaarsbloemen, bloeien in de achtertuin. En tijdens warme zomerdagen, zat ze heerlijk op het duin. Maar de herfst bracht lange dagen, eenzaam lag ze in haar bed. Zo nu en dan kwamen de kinderen, en werd er even opgelet…

jij hebt de marges verlegd grenzen geslecht maar vond in niemandsland geen uitgestrekte hand wel ogen vol achterdochtige vragen geen mens om mee te praten jij moest zo nodig de wereld verkennen op eigen benen staan die klap kwam onverwacht hard aan toch veroverde jij een plaats in door de hel te gaan bereikte jij de hemel…

Betonnen kijkdozen, soms verlicht op, boven en onder elkaar. Waterpas gestapeld, beweegt daarbinnen het leven alledaags. Poppetjes aan tafel of voor de tv, een kat staart uit het raam. Op de vierde de tweede van links, draait muziek, de flat deint mee zo ook de mensen in dit stads bestaan.…

geen roze schoenen dit keer maar zilveren al brachten zij geen stom woord uit, nee dat deden de roze sneakers wel waar zelfs wieltjes onder zaten en ze iedere keer net niet mee op haar smoel ging haar moeder maande haar nog tot stilstand en lachte haar gouden hartjes-tand bloot de invloed die ze ooit dacht te hebben bleek haar…

nog voel ik het machtige graniet de basalten wering straalt zijn kering in geordende structuur ook het beton oogt lief in kleur gerankt met stalen tuien om water naar zee te kunnen spuien de grote werken van weleer grondvesten vertrouwen wij tunnelen nu liever dan dat we bouwen de nieuwe maatschappij flitst in blauw licht langs…

Geraakt door de cello zweeg de contrabas: zo gevoelig als jij kan ik het nooit maken Weet je, sprak de cello ik besta bij de gratie van andere instrumenten want een lange solo gaat toch snel vervelen Dus laat me maar horen welke tonen ik nog mis dan maken we muziek…

Moet je ook wat drinken? Nou nee, ik moet niks en wil je zeker niet dwingen. Maar als er iets te moeten valt, dan moet ik regelmatig poepen, meestal tegen de klok van zeven. Drink je 3 dagen helemaal niets dan ga je dood, ergo een noodzakelijk kwaad, als je wilt blijven leven. Dus ja, ik moet wat drinken, doe mij maar…

De feestmuziek lijkt te werven de ziel van het volk dat op zijn tijd, wanneer de werkvlijt niet wenst te bederven dat de moraal zich met een feest van zijn banden bevrijdt. Wanneer de banden gaan knellen, en de geesten zich bevrijden in een vrije val; speelt het jaar zijn ouverture, klinkt feestelijk de fanfare van het nieuwe carnaval.…

Ingedeukte plannen leeggedronken koffiekannen restjes van een oud verhaal we kenden het helemaal maar verdwenen is de oude bard dat is verleden nieuw elan maakte hem zwart wij worden verzwolgen door heden.…

Bruggenbouwers bouwen bruggen tussen het radeloze en wat te raden blijft. Opdat de last die ligt op hun ruggen een doortocht biedt naar de realiteit. Bruggenbouwers bouwen bruggen tussen het gevraagde en wat te geven blijft. Opdat de daadkracht van hun levens een doorbraak biedt naar stabiliteit. Bruggenbouwers bouwen bruggen tussen het…

Ik heb een frisse bezem door mijn kledingkast gehaald bewaard wat ik nodig heb dat is minder de helft dus 60% schoon gewassen gestreken en opgevouwen naar de vluchtelingen zo ook mijn schoenen van 40 paar naar zeven en zeker ook mijn mantels maar geen halve, hele, mooie kleding is me sowieso een zorg!…

De bloed'ge strijd om het bezit Is ook een strijd om machtigste geest, Het bezit van het goud, het wit, Zweept óp de geest het allermeest. En 't storten van het mensenbloed, En 't willen winnen in de gloed Van staal en vuur, die moorden, doet De geest stijgen in 't Al, de sterren tegemoet.…

De arbeid is ook de bron van het weten, Hij is de wel van de goudenen geest. Door zijn gestage groei groeit ongemeten De macht van den geest binnen 's mensen leest. O! door het storten van het bloed, en strijd, Gloeit dus ook ander licht op uit d' arbeid, Dat is het gouden licht der geestesarbeid, De geestesarbeid zelf, de gouden waarheid…

De arbeid maakte de verhoudingen Der mensen en de strijd van hunne klassen. Het bezit is uit de arbeid opgewassen En de strijd om 't bezit, het goudene. De adel vocht tegen de koningen, De burgers tegen des adels woningen, De burgers wierpen koningen en adel Uit hun trotse en hoogverheven zadel. De slaven vochten tegen hunne heren…

De gemeenschaplijke arbeid schiep de stammen, En doet de strijd tussen die stamme' opvlammen Rondom de hele aarde. Een woest gebeuren Waarin de stammen elkander verscheuren. Grotere samenarbeid schept de volken Uit de stammen, en doet ze in grote wolken De aard bewonen. En in bittre strijd Om de aarde vechten voor hunne arbeid.…

Verdraag een ander in overeenstemming met het besef, dat jezelf deel uitmaakt van een universeel beleven; dat een kortdurende schijnwereld zal zijn, waarin je met vele verschillen zult moeten leven. Het leven prikkelt, tergt wat het niet verdraagt, wordt kleurrijk expressief naar zijn aard door de verschillen belaagd. Draag je deze…

Het zijn doorgaans niet de mensen die het zich kunnen veroorloven om in een restaurant te gaan eten die het koud hebben het is koud voor de mensen die door de maatschappij in de steek zijn gelaten zij hebben het koud en het laat de meeste mensen koud dat zij het koud hebben men voert liever de eendjes dan een zwerver zonder brood mijn…

zogenaamd ingenieus plantten ze zaad in mijn hoofd dat uitgroeide tot een boom ik kapte de stam zaagde het hout en bouwde mij een windmolen die ik in mijn eentje bevocht op mijn tocht kwam ik de zaaiers tegen ik riep he kennen jullie mij nog maar niemand wist wie ik was lachten mij uit en wezen op hun voorhoofd niemand…