Alle inzendingen over muziek

regenton stroomt vol de hemel traant een gordijn van treurigheid neer doch, wolkeloos klinkt een concert van klavieren beeldig uitgevoerd klanken van vreugde smelten in melancholie een pracht melodie er danst een libel een kunstig bloemenballet rond lila kleuren landend op de steel wiegen op een meesterstuk vleugels van geluk…

De wind speelt door de spleten, het lied op zijn eigen manier, maar de klokken overstemmen, de wind verdwijnt in het niet. De beiaardier kent de kunst, om de zuiverheid te aanhoren en alle oneffenheden in de kiem te smoren. Hij speelt de noten zonder na te denken, of aandacht aan de omgeving te schenken. Hij slaat met zijn vuisten op…

o blauw water op het zenit van mijn ogen de piano schept een duivels genoegen in haar duivels ritme the man i love is daar o man o porgy porgy and bess de pianist is plots zijn handen kwijt daarom speelt hij met zijn tong op het klavier van zijn tanden rhapsody so blue inderdaad zo angstig blauw als de dauw aan…

Het koor komt op. Alles staat klaar. Het is iets meer dan middelbaar. Dan, als het zingt en wordt verlicht, is het één groot kindergezicht. Met dit gedichtje wordt de koorcyclus afgesloten. Bijna. De echte finale voltooiing voltrekt zich in het onsterfelijke kwatrijn ‘Als stervelingen zingen’, alhier op de site……

ik verpoosde een wijle over de grens van mijn moedertaal de ziel geleek even als een opengaande lotus het was gelijk andermaal wanneer ik mijn liefde in den vreemden sus zelfs klanken kwamen in overvloed naar buiten waar een hobo mijn stem vertederd liet horen mijn handen gebruikten met een trage vingerbeweging het verborgen koor…

Toelichting: Rotterdam Sinfonia concerteerde haar Nieuwjaar in de Hoflaankerk te Rotterdam-Kralingen op 9 januari 2011 o.a. met de hobo-solist Bart Schneemann, die spontaan een toegift verzorgde tot verrassing van het publiek met Oblivion van Astor Piazzolla, wat mij bracht tot de volgende dichtelijke hartenkreet,opgedragen aan Clukje Bolle van de…

Rots Gelukkig, buurman Bas weet altijd waar het was: de bladzij en de maat. Bladwijzer van formaat. Ooh! Zingen we zus? Zingen we zo? Zingen we ‘oe’? Zingen we ‘oo’? Staan er twee o’s met h erna, dan doen we ‘oe’. Geen geoha! Hélène Qu’est-ce qui t’amène, ma chère Hélène, dans ce cahier Clairefontaine ? Tu viens chanter…

Er is geen wijs, zo wijs, als de wijs, om wijs te houden, en dat terwijl ik geen noot kan lezen.…

enkele jaren heb ik gespeeld was bang voor dat ene ogenblik heb je vervloekt en jij mij gewroken met vertwijfelend gekras diep uit je binnenste moedeloos verpakte ik je in een groene doek als ik jouw krassende medogenloze stem hoorde, omsloot ik met vaste hand, je slanke hals totdat mijn knokkels wit werden wilde je kapot slaan met een krachtige…

oude woorden dagen nu de tijd naar verten neigt dichter wervelt de wind die het blad omslaat laat los van binding vrij hoor, de pauken slaan…

Als de wissels werken ontstaat visa versa de wisselwerking om van de havenstad Rotterdam naar de hoofdstad Amsterdam te reizen met wisselende snelheden in langzaam, gestaag of snel tempo maar altijd in een canon-achtig "gedeng gedeng" afwisselende witte landschappen traditionele en innovatieve infrastructuur architectuur van vroeger en van…

Opgezweept door de muziek dans ik op de tonen van de ochtend adem met volle teugen de nummers van de TOP2000 verrassen sommige stukken mij die me nog niet eerder ter oren waren gekomen, zing ik anderen luidkeels mee verbroederen de klanken groot en klein tot een muzieklievendvolk die dagen omdraaien met de nacht om extra van hun favoriet…

Ademloos luister ik naar zijn betoverende klanken als hij met dansende vingers de witte en zwarte toetsen bespeelt m'n hart zacht streelt vertelt hij het leven in hemelse tonen met z'n virtuoze spel zo subtiel en word ik meegenomen naar het diepste van m'n ziel Ode aan Ludovico Einaudi die in Carre een soloconcert gaf op 7 december…

Er zijn er die fraseren. Je hebt er die vibreren. Je hebt er die zwaar hijgen. Er zijn er zelfs die zwijgen.…

overvallen door een stem zo puur als zuiver water dat ontspringt bij de bron begint zij te zingen 'n bariton valt haar bij zetten andere leden in zo ontstaat een meerstemmig koorgezang als door engelen vanuit 't diepst van hun ziel geïnspireerd door: http://www.youtube.com/watch?v=SXh7JR9oKVE…

Viool en trompetnarcis spelen tezamen met klokjes de hele dag bloemenmuziek in de tuin voor publiek van gewassen, die zich niet vervelen. De zangkorenbloem maakt furore, brengt vrolijk gezang ten gehore en zingt over vrede, de kerstroos alsmede: 'Een kindeke is er geboren.' Voor haast iedere plant is 't een bof, maar een enkeling vindt…

Wat is er met mijn koor? Het doet pijn aan mijn oor: het neemt telkens een loopje met het mooiste syncoopje!…

Zei niet Uw stem: de vogel danst, Het lover danst, de weide danst, De Zon die op het water glanst, De wind, de wolk, de wereld danst? Gij reikte mij uw linkerhand, Daarin gleed warm mijn rechterhand, En velen volgden, tot een band Van dansers slingerde over 't land. De laatste tranen…

Een koorlid, Siegfried, een tenor, zong zuiver maar iets te sonoor. Hij had dat van zichzelf niet door. Nu zoekt hij naar een ander koor.…

Meestal ken ik uitsluitend het refrein. Mijn noten struikelen over de woorden. Verdwaasd hum ik de prachtigste akkoorden. Ik wil zo graag achtergrondkoortje zijn. (eerste in een korte serie 'koorgedichtjes')…

Here comes the sun, Hey Jude, Help!, Twist and shout, Can’t buy me love, She loves you, Ob-la-di, Get back, I am the Walrus, Let it be, Lady Madonna, We can work it out. Het mag nu van de platenmaatschappij, dus koop ze voor een appel en een ei.…

Ik kende de moeilijke jaren verliet het speelse leven wilde anders denken voelen draaide 's zondagmorgens dikwijls een plaat "Old Mac Donald had a farm" de wijs ving aan _ slaande maat zeisen welke zelf maaiden dansten tussen vrije varkens en kippen op een rijke boerderij zonder geld waar het wereldlawaai verstomde bij zuiver bijengezoem…

Waar een manneke groot in kan zijn: de geschreven noten,zijn muziek en klein blijven in zijn toelichtende woorden: "niet vergelijken, wel spiritueel, niet liturgisch, wel ritueel" slacht, smoort elke emotionaliteit van de toehoorder z'n eigenheid te vinden in deze moderne vorm op oervormen van de klassieke diener Bach recensiegedicht…

zij vroeg om iets bewogens en ik zong een treurig lied waarop zij mee kon deinen de tonen doofden op een wal troffen niet haar stille dal van oudsher hoog omheind de roering die zij zozeer zocht stroomde fel en vol naar binnen zij wilde worden meegetrokken weggesleept van koude dromen door een vloed van rood geluid haar denken riep…

het is nog vroeg in het seizoen, de wintersneeuw al ver, maar nog in zicht voor gretige vakantiegangers staalblauw de lucht, verrassend hartverwarmend stilt de zon zacht als de beek mijn zenuwen de buitenlucht maakt vrij ik ga languit mijn oren staan nu helemaal open laat de muziek via de MP3 als puur geluk naar binnen komen…

licht gepassioneerd klaagt de bandoneon met klanken die de ziel schrijnen gevoelens van verlangen liefde en pijn vloeien samen het trage ritme beroert het hart de tweekwartsmaat daagt voeten uit voor de ontmoeting van de dans, El Paseo vioolmuziek wordt gedragen als poëzie uitnodigend is daar het spel van de dans om met de melodie in cadans…

ze volgden elkaars vlucht door smalle straatjes alsof de stad in lichterlaaie meebewoog op de laagte van hun stemmen uitbarstte in de eerste toren, aangestreken door een rechterhand ze versmolten passie en hartstocht met wrede smart, intiem en zonder rust omdat zij beiden wisten te zullen sterven, steeds bleker en verder weg van de maan…

Kort geleden danste ik heerlijk met een baby in mijn armen. Iedereen op het terras keek verwonderd op. Oh baby jij kleine bloemenknop jij brengt onze harten in een veld van muziek en liefdesgefluister op deze mooie zonnige middag. De baby lachte breed door de vrolijke muziek en onze ritmische bewegingen. We dansten de dans…

Heel m'n leven houd ik van muziek. Heel vroeg al van klassiek.... Als ik dat hoorde vlogen de rillingen over mijn rug. Ik verlang naar die tijd terug.... Bij mij was vroeger die warme sfeer in huis. Voelde me toen echt thuis!…

beentjes startklaar het kontje wat gedraaid muziek zingt in haar oren zij straalt vanuit haar ogen waarna het hele lijfje gaat mijn juultje danst mij aan we gaan het samen horen…