Godin van de Fado
Als gewillig prooi
houdt zij mij in haar greep gevangen
weemoed en vreugde triomferen
als een sirene
met weelderig gestrekte armen
tilt zij op en toont mij
ver boven haar lichaam uit
aan het water
en de avondrode horizon
brandende ogen branden
steken in vuur en vlam
geketend sleept zij mij
over straten en trappen van Alfama.
werpt mij op de Praça do Comércio
als een offer op het altaar van de Taag
zij spreidt haar zwarte kleed
over mijn schokkend lichaam uit
haar stem heft aan in schoon gezang
en kerft als vlijmscherp mes
de fado in het hart
saudade en genade
haar adem streelt en fluistert;
jij wilde toch zo graag?
kom en daal de brede trappen af in de rivier
en laat je lichaam langzaam drijven
zweef aan ragfijne snaren van guitarras
traag over het water van de Taag
jij glijdt in visioenen
over heuvels van Lisboa
langs kerken, kloosters en paleizen
Bairro Alto, Cidade Baixa en Bélem
saudade en genade
zingt haar stem:
als jij ontwaakt mijn liefste
uit tergend zoete dromen
waar jouw hart van verlangen scheurt
aan mij terug zal denken
blijkt het beeld na jarenlang
nog niet vervaagd
ik heb mijn trieste doel bereikt
saudade in geheim ontrafeld
alleen voor hen die zonder mij
wanhopig zijn
luister maar, mijn minnaar
ik zing je nu in slaap.
* zie ook de videoclip op www.youtube.com/user/windigful
Zie ook: http://fly.to/laurens.nl
Schrijver: Laurens Windig, 6 juli 2011
Geplaatst in de categorie: muziek