Alle inzendingen over liefde

je spiegelde in dubbel glas een lach die even met vakantie was de verbazing in je ogen kende een reflectie van bewondering de zon scheen een halo in de golven van je lange blonde haar de stem ontbrak maar uit je mimiek kon ik lezen dat je intens veel om me gaf…

Misschien kom je ooit terug op een koude regenachtige dag als de liefdeszomer voorbij is de zon niet meer terugkeert of afwacht om nog hier te komen gedurende de herfst en winter in stilte van onze geheime liefde, ergens op een bibbereiland buiten de stad in het midden van het meer woelige water zal ik eindelijk in liefde leren zwemmen naar…

Ik denk iedere keer: Bij onze volgende ontmoeting zal mijn hart wel bonken, en zal ik wartaal uitslaan. Ik zal struikelen en alles omstoten, alle mensen zullen omkijken en me uitlachen en bespotten en op straat zullen ze me nog dagen herkennen en nawijzen. Maar niets is minder waar: mijn hart bonkt weliswaar alle dagen van te voren,…

Een zielsbeminde, een onbeperkte schoonheid, een warme liefde.…

Iedereen kent het gevoel en iedereen weet wat ik bedoel. Dat gevoel ben ik er klaar voor wel of niet, dat idee bezorgt mij soms wel eens verdriet. Al die gedachtes wij met zijn twee en dan komt weer in je op Ja of Nee. Zijn we er nou klaar voor dat is de grote vraag, je bent vrienden en hebt ook wel eens kriebels in je maag. Soms zitten…

Ik kan de liefde doden, het bloed afvegen, getuige spelen Ik kan je zien op de plaats delict niet verschrikt, in je schik Ik zal je helper zijn, handlanger, leven korter.…

Wanneer ik ’s nachts naast je rust en jij ver in ‘t dromenland verkeert Ben ik mij van mijn weelde bewust dat tussen ons slechts liefde regeert Wanneer jij zo zachtjes adem haalt dat ‘t bijna lijkt of je gestorven bent Dan voelt ‘t of mijn hart verdwaalt en dan huil ik innerlijk een moment Wanneer jij je dan opeens omkeert, kort je hand…

hoe uit zuchten puffen steunen geklieder leugens zo’n mooi wezen kan ontstaan…

het koor kent vele stemmen heeft zelfs een gezicht een repertoire bijeen gegaard door oefenen en ervaren begonnen in duet zingt nu een vast sextet het lied van alledag versterkt met passanten de een wat schuchter de ander soleert al ras pas als stemmen doven neemt het koor de melodieën over van hun beëindigd levenslied…

haar avondjurk die naar passie en lonkt en onverminderd vlindert in miljoenen zachtaardig kriebelende motjes zoekt een avondkleur die zwicht in affectie die er niet toe doet strak en sterk in eenzaam vrij want alles geef ik toe maar die ik liefheb dat ben jij indigo is de mooiste wanorde een knipoog en een duim omhoog is een prachtig bezit…

Vlinder vlieg maar zoek de kleuren dans in de zon gelukkig.…

als woorden galmen spreken ze niet verliezen in ruimte hun samenzang en melodie waar venijn articuleert sist het serpent genadeloos het ijskoud sentiment maar jouw ogen zonnen warme zinnen je stem vibreert heel diep van binnen…

Toen we elkaar leerden kennen, kon ik wel in een hoekje kruipen. Zonder woorden. Omdat je me zo aardig leek, durfde ik ze niet uit te spreken. Emoties slingerden in allerhande talen door mijn ouder wordende lijf. Toen onze ogen elkaar diep beroerden, kon geparkeerd verlangen weer de keldertrap op. Nu aai ik door jouw mooi gesponnen grijze…

Het gaat er mij om een steentje bij te dragen aan ons eeuwig huis.…

Leer me ademen wees reine longen mijn lucht en adem Leer me vliegen wees wijde vleugels van mijn beschermengel Leer me beminnen wees een bonkend hart en mijn enige geliefde…

in jouw schaduw staan is meer dan schijn alleen jij bent van jezelf het middelpunt waaromheen de aarde draaien moet jouw vliedende kracht brengt mij tot het uiterste waar ik val en opsta telkens weer…

je ging voor even nee niet weg zag je open tas de knuffelbeer keek wat verbaasd alsof niet alles al geregeld was in nonchalante pas het hek piepte subtiel sloot de armzwaai pas later wist ik dat even levenslang kan zijn…

Opeens de droom voorbij, op een bepaald uur Ik weet niet welke dag, en ik zag geen hellevuur Het eind was klaar, een hard gelag, Het gleed door mijn vingers op den duur En ik bleef wachten in de wind Wetend dat het jaar veranderd was Smachtend als een kind Brekend als een hart gemaakt van glas Diep van binnen blind Rijzend als een…

Je houdt nog van me, je hebt me even geaaid in het voorbijgaan. Het bospad is stil verwachten op de voeten van die ooit met mij. Ik hoor je stem weer fluisteren in de toppen van hoge dennen.…

Door de muziek lijkt de kamer nog leger weerkaatst het geluid tegen de muren gaat het dwars door me heen het zal nog dagen duren voordat een traan een glimlach wordt ongestoord weer wordt genoten het gevoel van mens-zijn geen moment wordt afgesloten. De kamer omarmt ons zacht ik slaap weer thuis vannacht.…

heb alles uit de kast gehaald de pronkstukken vooraan ze ogen overjarig maar waren in die tijd het beste wat ik had wat dozen snuisterijen gelabeld met herinnering aan feest vakantie en partijen overzie de delen van mijn leven het is niet alles wat ik heb kom kijk me aan neem mijn hart en ziel laten we samen verder gaan…

lichtend water verblindt ogen blauw gekleurde open luchten schijnen helder stromen vol lieve woorden zachte gedachten klinken stil door lanen takken wuiven bossen vol groen blad in de wind beroeren eenzame rode wangen vangen sterren van dromen vol verlangen van een kind diep verborgen in mij…

heb mijn leven lang de instrumenten bespeeld die mij zijn toegewezen van trommel tot trompet hobo en klarinet tevens dirigeer ik mijn orkest alleen de kunst van samenspelen op het podium van leven is mij niet gegeven mijn partituren werden niet gelezen omdat ik ze te egoïstisch had geschreven de eerst viool strijk ik al lang…

In de nacht woont stilte samen met sterren en maan. Op het ritme van slaap, met jouw armen om mij heen komen er dromen en zijn wij samen tot de nieuwe morgen.…

ach meisje van de foto, lachend voor de lens, ooit gedacht eens niet te lachen want zelfs in pijn verzonken, strijk je teder, je hartenzeer van je af spreek je zoete woorden, tot het avondduister, of prille bundels van de dag vaag je weg, met één veeg, je ranke handen, boze gedachten in de lucht en zal je eens in lompen gestoken…

moet ik blijven wachten op jouw? je liet je gevoelens blijken, ik voelde me weer vrouw je durft geen stap te maken on van ons leven een feestje te maken je bent niet gelukkig en vrolijk waarom maak je dan alles zo moeilijk…

Krakend ben ik gevallen, te vroeg, mijn stammen in de lente, een droom droeg mij weg op vlotten, op een bed van kale takken, waarop ik het avonduur op schreef langs steile oevers waarlangs ik dreef langs wolkenloze nachten, langs de schroom van liefde naar de droogten van de zomer. Zal ik mijn hout met mededogen, tot vuurvonken hakken,…

rozenfeeën blazen zacht vergeten dromen in haar nacht vaag verlangen heldere beelden dragen het morgenlicht zingen jouw lied jouw gezicht ver, verder weg van haar tot ze alleen nog kan dromen van feeën in een nacht vol blaadjes van zingende rozen…

Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde Voor mij, die nooit één waarheid heb ondekt, Ik zal van U niet scheiden als deze aarde Mijn pover lichaam dekt. Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht.…

Haar lief, Was erg expansief. Toen hij zijn hart ging volgen, Had dat grote gevolgen, En de situatie werd explosief. Zoek een liefde die je past, Want, hou anders je hart maar vast.…