Netgedichten

netgedicht (nr. 17.360):

In parelmoers mirakel

zag in het gras
een parel glinsteren
nog nat van vroege dauw
wachtend op meer zon
wist dat oprapen niet kon

zij schitterde
haar glans en licht gaf
haar de kans om zo te stralen
behoedzaam trachtte ik iets
van het groene weg te halen

het snoer bleek in
de schaduw opgeborgen
ik viste vond de anderen
op een rij en wist
het slot was toch gebroken

ze glansden blij
geregen aan de schakels
en pas in volle zon toonden
zij zich ovaal gehuld
in parelmoers mirakel