het zeeuwse paard
Het Zeeuwse paard staat diep gesokkeld in zijn land
en maalt het malse gras tussen zijn brede kaken
zijn dikbehaarde schoft schuurt tegen ‘t oude hek want
voorjaarsvogels moeten nodig nesten maken.
zwermende horzels dazen fel en ongemeen gemeen
brutaal over de vacht van mijn trouwhartig ros
zijn machtig paardenvel trekt samen, krimpt ineen
de bremzen vallen aan en steken erop los.
groothartig troost ik hem, zijn lijf ruikt klaverzoet
ik sla mijn armen om zijn hals en als ik hem begroet
beroert zijn zachtfluwelen neus mijn rode lippen
Heerlijk! Ik voel mij toch zo één met de natuur
als ik daar sta te zoenen met mijn lompe buur
het Zeeuwse paard! daar kan geen man aan tippen.
Geplaatst in de categorie: liefde