Alle inzendingen over natuur

Op welke wijze fracties blauw en witte tinten in het hemelgewelf tevoorschijn komen, opklaren tot zij samensmelten tot een uniek geheel van openheid en uitgestrekt- heid die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen. Tegelijk ontluikt zachte warme schakering van groen die een steentje zal bijdragen aan dynamische…

in de verte paarse bergen de zee een glooiende heuvel verraderlijk beeld in avondlicht twee zeilers op het water een koppel aan het strand een schilder achter de keermuur vissersnetten in het schemerlicht nocturnes dromen de nacht…

Zoveel pracht en praal het leven van een vlinder onsterfelijkheid. Het is een esthetisch verlangen voor enig droom waarin het geheim van minutieuze lijnen wordt gedeeld Hoe zij door de smaakvolle lippen van een meewind wordt gekust die tegelijkertijd sensueel stimuleren tot zij ontwaakt uit een dichte cocon. Ongestoord ontrollen twee porseleinen…

De blauwe regen op ons pleintje, toont zijn overdaad aan tere bloesems, in wel duizendvoud. De mezen in het hokje aan de muur vliegen driftig af en aan met voedsel voor hun kroost. En beide kanten van de straat, omzoomd door boompjes, met hun bloesems laaiend rood. Het grasveldje barstensvol met madeliefjes, die hun gouden…

Genietend van veldkrekelgeluiden Langs oude zandwegen met schrale bermen Sferen die op zomers voorjaar duiden En visioenen die zich over innerlijke rust ontfermen Het rustgevend gesjirp komt je tegemoet Trillend zonlicht gelardeerd met warmtevisioenen Het landschapsbeeld waarin jij de vrede ontmoet In volle tred met je wandelschoenen Uitgestrekte…

Zoveel groei en kracht gebundeld in eeuwigheid de pracht van een boom. Vol bewondering en verwondering kijk ik al vroeg in de morgen hoe jij als een reus lijkt uit te rekken met jouw reusachtige, gespierde takken waarop de vogels bekken, snavelen onder elkaar en poetsen hun verenkleed voor de komende vluchten in pastel dageraadlucht. Voel…

ze aaide de bast die groen zwart afgaf aan haar handen geen vies gezicht ze wist wat er komen ging in het eerste contact na de storm het was chaos geweest toen de aarde onder de kracht van een vallende wind spleet naaldbomen met een kort dikke puntwortel voor de kap in een rij vielen in bosjes op de zij een enkeling is…

Eindeloos kijken naar een onvolmaakt mooiheid Lucht in volle bloei. Laat mij mezelf inspireren door een kleur van hemel- gewelf hetwelk wordt gedragen door vleugels van liefde en licht waar tevens geen enkel wolk in dichtheid en uitgestrektheid valt te bespeuren Een ongeziene aantrekkingskracht, mijn adoratie begint te klimmen naar ongekende…

Guur vuur een zee van watertanden in mijn lijf zodat ik klappertand en gloei verstijf school slaand boven scholen vissen die zich uit het water wringend sierlijk springend vergewissen of deze rille kippenvellenvis uit vissen dan wel zelf te grazen is.…

groene oase houdt haar adem in zij wacht op de streling van de zon die hen zal doen blozen, kleur bekennen in deze groene wereld specht moedigt torretjes aan om tevoorschijn te komen zodat zijn honger gestild zal worden in hoeveel bomen hij zal moeten boren weet niemand…

het hangt het hangt waar iedereen zo naar verlangt koeien als kinderen zo blij bespringen met bokkensprongen de jonge verse frisgroene wei het bos ritselt liefdevol met tedere geuren het gerucht wie herkent de opbloeiende klanken niet van de vogels die de stilte vullen met hun aanzwellend teder liefdeslied de wind strooit het over ons…

Takkengestel wiegt op de golven van een wind in ontspannen sfeer. Altijd ben je wonderlijk gekleed rechtover het water Met een uitzonderlijke moed, bestand tegen weer en wind Een prachtige structuur van jouw palmbladeren laat mij dromen en zorg je dat ik het heerlijke zomergevoel extra lang kan vasthouden. Je beschermt mij tegen fel zonlicht…

Door 't licht kom ik aangedwerreld In dovende nazomer-wereld, Luchtig gelijk een veer, En daal als een sprookje neer, En wenk als een fabel op Met mijn gespriete kop. Als 't woord in een arme dichter, Kom ik al voller en lichter: 'n Spraakloos, een roerend nietsje, Een vlammetje, beeldje, een ietsje, Dat monkelt en oogelt groot, Ruimtelings…

Een vlinder vliegt hier voor mijn raam zijn kleur is prachtig geel. De lucht is blauw de wolkjes wit. Een prachtig tafereel.. Ik kijk naar hem. bewonder hem. Zwaai maar wat overmoedig. Zijn oog is klein. Hij kijkt naar mij, ik voel me heel reusachtig. Hij is niet bang, ach ja waarom. Hij is nu blij te leven. Ik heb een boek,…

De hellende wereld kreunt getergd onder de meedogenloze strijd van Euros en Boreas. Gestript van menselijke maat past hen slechts de tooi van deze tijd van afbraak en van verval, van geweeklaag Het huis gaat schuil onder huilen en gerammel en geklapper overstemt het leven Krakend stort majestueus het erf van gepluimd en dapper siddderend…

Vanuit de hemel wolken besproeien aarde vol glinstertranen. Afkomstig uit een gekleurd wolkenlandschap luister ik naar het zacht stromend geluid van hemeltranen als ergens onderweg zijn van waar bestemming nog niet is geschreven Met z'n allen willen zij bewegen, spelen, wereld om zich heen in vrijheid ontdekken. Dat deze gevarieerde druppels…

Zomaar een dag, leunend tegen een muur, genietend kijken naar een vredig stukje natuur. Een veld met klaprozen, zo prachtig rood. Daar huppelt een lammetje, dat voelt zich vast al groot. Dromerige koeien kijken tevreden rond. Vogels zoeken naar eten, hippend op de grond. Een vlindertje fladdert en kust voorzichtig een bloem. Een…

zacht wolkte ik boven de kleuren zee die ik met mijn danspassen deed kolken haalde uit met flarden mist die het uitzicht extravagantie gaven overslaand speelde muziek in de bekende zilte geuren het lied van oceanen na mijn walsen draaiden fraai in spatten wit en toverden een lach op mijn gezicht golvend naar strand waar passen…

De maan zucht het is onmogelijk door de wolk door de menigte heen het Vondelpark te verlichten Ik heb haar stralend gezien en toch verloren boven het park mystiek licht en weer teruggevonden boven het Sarphatipark mijn muze boven mijn park ------------------------------------- uit: 'Hollandse woorden', 2004.…

De bloemkens langs de wegen, Die ken ik meest alle bij naam; Zij lachen mij vriendelijk tegen, Zij groeten mij al te zaam. De bloemen achter de ramen, Omdat ik haar namen niet weet, Die schijnen zich mijner te schamen. En momplen: 'Die domme Poëet.' Uw dienaar, preutse prinsessen! Gij zijt schoon, zijt bevallig, vol vuur; Maar gij eist…

Vlinders fladderen vrolijk naar de blozende bloemen jaloers nagestaard door wriemelende werkmieren Statige zwanen zwemmen in de stromende stroom en worden gevolgd door snelle snaterende eenden Bewegingloze bomen hunkeren naar hun bloeiende bloesem en wachten waakzaam op hun beweeglijke blaadjes Vogels vliegen drukdoend en driftig…

Wanneer ze als een lekkere parfum wordt waargenomen die huid meteen een verfijnd gevoel geeft Met een maximale kleurintensiteit en durend resultaat laat zij ogen schitteren van waar haar irissen zijdeachtig zijn, omgeven door immense blik. Dat mijn gedachten zinken in openheid van waaruit creativiteit wordt gestimuleerd maar ook beelden in veelvoud…

jouw ogen keken met het helder blauw van de eerste lentedagen die met voorjaarsachtige zachtheid vol verbazing het zwart van aarde vergeleken met een curieuze snelheid had de metamorfose van donker naar kleur plaats gevonden waarin pril wit en in groen gevatte bloemen en planten nu al bewondering oogstten van alle kanten…

Hoe meditatief en intuïtief het portret van een eenzame vogel kleeft langs de oever terwijl het silhouet in verschillende kleurnuances weerspiegelt op het rimpelend, plooiend en golvende wateroppervlak, een inspirerend beeld om nooit meer te vergeten. Hoe vers gegoten een nieuwe lente hier swingt en zingt tussen de ruisende stengels en het wuivend…

ik voelde hoe jouw zonnevingers hun pixels zachtjes op mijn huid vlijden na een lange reis als lichtdeeltje van de hemel maar het aards paradijs ik had mij komend uit het langdurig grijs en somber van de hel voorzichtig opgesteld zodat de eerste confrontatie niet zou uitmonden in schade verfrissend stroomde energie door mijn…

het zijn niet je ogen die mij hebben veroverd het is de blik vol liefde waarmee je handen het nieuwe plantje met zwarte aarde zachtjes toedekken jij hebt het met warme vingers bekleed een zonnig plaatsje gezocht in een wereld vol gelijken en toch ben jij steeds anders naar haar gaan kijken zij vangt iedere ochtend…

de oude rietpluimen onthalen de prille voorjaarszonnestralen hun kopjes zijn dan wel heel oud maar ga ze maar eens vanuit een bepaalde hoek bekijken dan tonen ze hun waarde soms heel even heel even lijken ze dan van goud…

ongekend ludiek speelde wind met het irritante zand en jou op het zomers warme strand een lichte drijfwind nauwelijks merkbaar stoof de licht losse materie in je warm blonde haar waar het in de luwte van een opgefrist watergolfje zijn voorlopige rustplaats vond als alles op strand zijn vaste rustplaats had gevonden begon…

De stenen steunen 't geweldig gewelf. En het gewelf grijpt machtig elke steen. Geen Uur. Geen Tijd. Over mijn siddrend Zelf, Waaien de stormwinden der eeuwen heen.…

Ondergronds Een kern van vuur Gevangen in een kiem Smachtend, Wachtend op de streling van de gulden vlam Ontploffend, hoogworstellend, vrijbrekend De kleur die ons naar het licht leidt…