Alle inzendingen over overlijden

Ooit komt de dag da'k er niet meer ben mijn ogen blijven dicht mijn adem weg, zelfs niet licht. Er komt 'n dag, dat m'n hart niet meer klopt, dan houdt het voor mij ook op. Ooit komt de dag da'k naar hemel vlieg want daar beland ik zeker weten, want: ze zeggen allemaal: je bent zo lief! Dus als mijn hart stopt mijn adem 't niet meer…

wanneer opnieuw een mens je verlaat en stilte je bedekt dan is het alsof de zon nooit meer zal schijnen de eenzaamheid een krater slaat dat gat zal nooit meer sluiten de pijn niet meer verdwijnen en het gemis vreet zich een weg door de paden van herinnering naar buiten en ik huil…

Voor ieder moment Zonder jou Valt er nu een traan Met elke traan Weekt een stukje Van mijn verdriet los Nu ik zonder jou Verder moet gaan Herinneringen Ze blijven Ze kleuren wie jij was In gedachten En in mijn hart Houd ik je altijd vast.…

Dit jaar hemelen er veel artiesten, zangers en dichters Wij kwamen elkaar tegen in Eindhoven, Den Haag en Amsterdam jij altijd een sprankelend middelpunt van uitgekozen woorden een sprekend gelaat Toch 39 jaar blijft jong en ik heb je de afgelopen twee jaar gekend als iemand die troost vond in het gedichten schrijven Vandaag valt de regen…

De dood wordt vandaag de dag met alle zachtheid omgeven. Ieder lijden heeft de vrijheid in zijn macht om de pijn en de ergernis niet tot in het ondraaglijke te beleven. Lichamelijke of geestelijke pijn kiest nu vrij en zonder beven voor een eeuwig inslapen zonder overmacht. Hiermee wordt met een medische zorgvuldigheid omkleed vermeden, dat…

In het grafschrift van mijn vader dansen vlinders met dronken katers drinken zigeuners rode wijn met zeelieden op drift zwijgende zeilboten geen zuchtje wind en in het intieme onbestemde klinken violen als wilde dieren in laatste noten nacht muziek.…

Als woorden zouden kunnen troosten dan zou ik boeken vol schrijven voor jullie, jullie zulk groots verdriet een verdriet dat over elke grens gaat niet te bevatten, wat voor leven doorgaat zeker dat van een zeer kwetsbare baby en tegen God zou ik willen zeggen de God die de hemel, de aarde, de man, de vrouw en het kind schiep "Zeg God…

Uit menig oog kwam in de stoet Op Driehuis Westerveld Een krokodillentranenvloed Want men dacht aan zijn geld Er werd gesproken bij de kist Zij stonden in de rij En niemand kende zeer beslist Een beter mens dan hij Gesloten nog het testament De inhoud daardoor niet bekend Zodoende bracht men enkel hulde Terwijl de hebzucht alom brulde…

Dierbre vader! met een bloedend harte Ging ik u geleiden naar het graf, En de traan der kinderlijke smarte Gleed mij telkens van de wangen af; 't Viel mij bang, toen ik de kist zag zinken, Die uw stoflijk overschot bewaart, En de doffe nagalm hoorde klinken Van de daarop neergeworpen aard'. Nimmer, dacht ik, ziet mijn oog hem weder…

Ze had het manmoedig doorstaan het overlijden van haar man ze had minuten lang gestaard toen hij z'n laatste adem uitblies ik stond erbij en keer naar haar ik las in haar gedachten dit was het, dit was het dus 50 jaar lief en leed dag lieve, lieve man van me ze had hem liefdevol verzorgd ze had zich weggecijferd soms met moeite, maar…

De dood is noch mijn vriend noch mijn vijand Als wij elkaar treffen gaan we een ongelijke strijd aan maar ik zal vechten Als ik tijdelijk win is dat mooi meegenomen Als ik verlies is er "geen 'mens' overboord" We weten toch allemaal dat we uiteindelijk allemaal zullen verdrinken!!…

Als kleuter van een jaar of vier denk je spontaan ik mis iets hier al mijn vriendjes hebben een pa maar ik heb er geen dat is raar Dan ga je naar de kleuterschool en ziet er al die vaders staan je denkt waar is die van mij hij is met mij nooit mee gegaan ondertussen ben ik 9 jaar en voetbal elke week had ik maar een vader die even naar…

Stilte In de nacht Gedachten tieren Gevoelens woekeren Jij zit in mijn gedachten Ik mis je Te erg Verdriet steekt de kop op Ik roep je naam Maar je antwoordt niet Het blijft stil Te stil Uitgesproken Luid roept het verdriet Tranen in mijn hart Weerspiegeld in mijn ogen…

in de verre verte witte vlekjes elke vlek is een schaap je angst is te groot om in slaap te vallen de slaap die teveel lijkt op de witte dood in bitterkoude grond te jong ben je nog om te oefenen met de dood nauwelijks 19 je kreeg geen tijd om het sterven te leren in het harde licht sterf je van honger…

wij zagen de rouwstoet in passeren keken elkaar aan legden voorzichtig de kaarten op tafel waarop onze gedachten staan een eerst bericht verschrikt gezicht familie en gezin tal van regelingen die gelijk beginnen in ongekend perspectief heden en een nog onvoltooid verleden verstaan de toekomst niet verdriet en verlies het…

Op een zwoele zomeravond, waar in mijn leven - al heb ik hopelijk nog even - er niet veel meer van zullen komen sta ik na een lange zwemtocht weg te dromen Aan de vloedlijn wacht een schimmige figuur Hij laat geen afdrukken na in het zand en oogt obscuur Kan ik je even spreken, vraagt hij met een glimlach Ja waarom niet zeg ik, ook voor…

Is het nu echt tien jaar alweer geleden Dat jij zo plotseling ons hier verliet De jaren zijn zo snel voorbij gegleden Met nieuw geluk maar vaak ook met verdriet Je bent in onze harten steeds gebleven Je leeft in ieder van ons allen voort Want jij hebt ons bij leven veel gegeven Waarbij een plek in onze harten hoort Nee, denk maar…

Je mag best weten dat ik even aarzelde bij het openen van de urn het voelde zo onwerkelijk jouw lijf als as te zien maar nu rust je in de holte van mijn handen voor de laatste keer voel ik ons dichter dan bijeen ik laat je gaan lief als alles wat je was glijdend door mijn vingers in de stilte van voorbij en mijn adem geeft je vleugels…

er vallen druppels zwart niet ver van het pad waarover wij gaan de eerste schrik diepe ontsteltenis over wie er zo plotseling niet meer is geen afscheid of gebaar waar leven stopt in ontvallen leegte voelbaar door allen in langzaam besef hechten weer banden door de pijn van verlies in gezamenlijk verdriet het zwart vloeit weg…

We zouden op een bankje zitten ‘s-morgens in den vroegte omgeven door het groen op de achtergrond toenemend geruis van het vracht- en autoverkeer Tijd hebben om vogels te tellen te kijken naar het vallend blad niet veel meer doen dan glimlachen Wij hoorden Lorelei zingen verroerden ons niet. Zij zou ons wel komen halen, zij kende ons verdriet…

Zo’n tijd van weten maar niet voelen, van horen zonder te verstaan. Ik sta gewoon maar op en drentel door de dag die doorloopt in de nacht die niets meer tegen houdt zodat de waarheid binnen sluipt en ik verdrink in golven van verlatenheid totdat ik ‘s morgens bovenkom en zonder voelen, weet en zonder luisteren, hoor in tussentijd die…

het leven de liefde de dood alles is verwoord verzwegen beschreven bezongen en toch in deze stilte nu jij voor eeuwig zwijgt zijn mijn oren pijnlijk scherp afgesteld zwart op zwart op afstand een duistere vlek eenmaal dichtbij voel ik de plooien en lagen op de dodenakker wilde bloemen ben je vrij vogel in een kooi…

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken de onmacht steeg me langzaam naar de strot de vloeren van mijn vesting bleken rot en gingen vaag, doch onheilspellend kraken Geloof me maar, van strijden was geen sprake het was berusten in een helder lot het lichaam spande stiekem een complot met cellen die verwoed de kop opstaken Vergeet de…

Als de dood met vele deuren slaat je je buitengesloten voelt van leven trek dan maar je warmste mantel aan om je degelijk te beschermen tegen de meest ongure, nare kou slaap ook maar heel, heel veel rol je maar in een holletje laat gerust je tranen komen in je dromen, in de nacht maar blijf hopen in de ochtend met je ogen weer open…

Op mijn schouder Zat mijn vader Hij werd zwaarder Telkens zwaarder Tot hij bezweek Door het gewicht Nu is hij terug Maar veder-licht…

een stille plek in Nederland niet ver van het strand eerst nog even op blote voeten door het zeeovergoten zand gaande op weg overdenkend welk veelgeurend boeketje bloemen breng ik vandaag naar jou roze rozen kleur van de liefde dit droeg jij uit ook trouw simpele dingen jij zag de humor ik mis je lach geweldig…

Voorbij dat punt van niet meer terug is leven plots licht achterblijven zwaar blijkt de kaars uit zonder op te zijn drijven zielen uiteen elk op hun eigen golf is het gemis nog vers zonder door te dringen vecht verdriet nog met voorzichtige acceptatie maar reeds geuren bloemen klinkt de afscheidsmuziek lijkt het leven door te gaan…

De tijd is gekomen om te gaan voorbij uw leven het is gedaan In de malle molen van ons bestaan draaide u uw rondjes mee samen met uw dierbaren maakte het leven u te vree Veel was er te verduren maar telkens die positiviteit een man uit duizenden we willen u niet kwijt Wanneer lijden komt en je niet meer alles weet alles je teveel…

jouw babytje lachte dit speciaal voor jou het voelde jij bent het waar ik intens van hou het kindje vocht voor haar leven doch de engel nam haar liefdevol mee in die veilige hemelse armen door het heelal ver van deze aarde met haar kolkende zee lieve dappere mammie/pappie verder trouwelijk samen dikke kusjes kortstondig…

ik mis hoe je mijn naam uitsprak jouw zachte baard. aanstekelijke lach jouw levenslust, brede smaak van muziek jouw kookkunsten, je warme knuffels waarin ik mij zo welkom voelde jij die allerlei mensen samenbracht kleinkunstenaars een podium gaf omdat iedereen een kans verdiende mooi mens het leven kleurde mooier met jou…