Alle inzendingen over emoties

Het was een voorrecht jou te leren kennen deze strijd met mezelf aan te gaan de confrontatie met mijn diepste angsten mijn grootste onvermogen te aanschouwen kringetjes draaien met mijn gevoel je was het waard lief maar het heeft niet zo mogen zijn…

Neem me mee in je armen tot waar de maan de zon welterusten kuste Laat me even vliegen naar waar de sterren dromen aan de donkere hemel Wieg me op de vleugels van de nachtelijke paradijsvogel met donzige zachte verenpracht Laat me neerkijken op hen waar ik zoveel van houd Maar laat me ook even bij haar zijn die ik zo mis Heel even haar…

weg weg van hier weg van alles weg van mijn gedachten weg van het heden weg van toen kun je dat? ..alles verlaten iedereen achterlaten alles waar je van houdt begin je dan opnieuw met de cirkel? waar je zo moeilijk mee begon leef je dan morgen en vergeet je nu en toen ben je dan weg weg van hier tot morgen ik zal je…

Mijn bloemrijk dorpje met uitzicht verder dan een kinderoog grote lindes langs de laan reikend tot de hemelboog Zij is op sterven na dood Het licht is uitgegaan van baksteen is de horizon dampend grasland platgewalst begraven onder asfalt en beton Achter de oude ligusterheg rest slechts het houten kruis met de getaande tekst treed…

Ja het valt bitter tegen Dat mag gezegd Men zegt zich nergens mee te bemoeien ziet verdriet om verdraaide waarheden Luistert naar de pijn en toch wordt er een mes in de rug gestoken door de ander heel lief Een goede reis te wensen rijdt voorzichtig er ook nog bij Wat is vriendschap dan nog waard je bemoeit je er niet mee maar…

ik heb zoveel mooie woorden krijg ze niet achter elkaar in mijn hoofd niet uit mijn hoofd want soms vergeet ik wat ik weet waarom ik weet en dan wil ik weer vergeten zoveel mooie woorden en ik weet niet wat er mee te doen…

Oh herfst jaargetij met matte kleuren ongewis weer tot in den treure appels peren op de straten kisten geletterd in hanepoten binnen paddestoelen hazelnoten de krant die dan bericht over ene Anne Frankboom Ik dacht welke ster heeft zich buiten mij in soap of serie of misschien als mannequin danseuse dan wel zangeres plots glorieus opgericht…

Tussen toen en nu, hier en daar, jou en mij, het onvermogen te doorgronden, dat wat ons scheidt.…

IJs rond m'n hart Brandende pijn in mijn ziel Schimmen in m'n gedachten Fluisterende verwijten in mijn hoofd Handen in 't haar Zilte tranen langs m'n wangen IK MIS JE ZO ...…

Hij keek haar aan en zij voelde zijn hartstocht branden Een glimlach lokte om haar lippen terwijl ze op hem toeliep heupwiegend Zijn handen pakten de hare Hij drukte er een kus op en zij vlijde zich heel dicht tegen hem aan, voelde het bonzen van zijn hart tegen het hare Streelde de haartjes op zijn borst Hun ogen vonden elkaar in…

Laat mij je het voorbeeld geven hoe het niet moet. Ik weet dat dit niet de manier is. Maar wel voor mij, ik ben te ver. Wel dichtbij jou, ik hou van jou. Kijk naar mij en zie hoe het niet moet. Mijn liefde voor jou is zo zoet. Mijn pijn vertaald in zuur azijn. Kijk niet naar mij of neem een voorbeeld aan mij hoe het niet moet. Ik weet…

U geniet uw drie cadeautjes keer op keer geparfumeerde zeep zevenenveertig elf notenreep u pakt de zeep weer in vroeger geleerd niet vergeten nu de zevenenveertig elf heerlijk en weer ingepakt de notenreep lekker opgegeten heerlijk! eerste cadeaus vergeten uitpakken en zeep geparfumeerd zevenenveertig elf heerlijk?…

Dit is geen gedicht maar een verzuchting omtrent futiele woorden die knappen als ballonnetjes. Ik raap de resten op flarden die adem waren soms is er nog iets bij dat enige hoop biedt. Dit is niet mijn dag waarop ik had gerekend heb alle uren verknald die ik te vervullen had. Ik kom niet op stoom sluit kleppen uit angst voor de top…

Vraag maar niets, zeg maar niets, luister maar niet naar me. Zie me gaan, merk me op, kijk hoe ik mijn leven leef. Denk aan me, hou van me, maar kom niet dichterbij.…

Ze heeft het koud al staat de verwarming aan Slaat haar armen om zich heen Haar ogen kijken eenzaam in de leegte Er over praten kan ze niet Wie zou ze zeggen dat haar avonden stil zijn Wie zou ze zeggen dat het zo naar is alleen in dat grote brede bed te gaan slapen en wakker te worden Ze glimlacht Zegt altijd....ik ben happy single…

Als ijs adert in bevroren ogen en koude angst wurgend alle liefde dood Wanneer afgrijzen en weerzinwekkende voel brandt als vuur in een gesloten hart en prikkeldraad de huid omvelt Als haat opzwelt en de keel dichtsnoert Dan zie je beiden ieder een kant op gaan Was eens de liefde mooi en bloeiend Teloorgang gedoemd Zwarte bloemen ijzen…

Je deed me zoveel pijn, zoveel verdriet. En het ergste was, je zag het niet. Je deed het niet expres, je deed het onbewust. Het is nu over, nu hebben we rust. Ik koester geen wrok, en ik heb het je vergeven. Al denk ik er soms nog wel aan, niet vaak maar af en toe heel even.…

Wie moet je ontzien: jezelf, de ander? Hoe moet je leven fier en rechtop zonder de ander naar de ogen te kijken en toch vol erbarmen te blijven? In alle verscheidenheid de eenheid te zien van hoe iedereen naar geluk zoekt en naar tederheid, zoals in de herfst de kale takken al naar de lente uitzien. Alles is ijdelheid, zei Prediker, maar…

Zondagavond studio sport Wat had ze er altijd een hekel aan Hij hing daar maar voor de buis Met bier en chips voeten op de tafel onderuit gezakt Het licht moest uit praten mocht ze nooit breien was ook irritant het getik van de naalden stoorde hem Nu jaren later zondagavond Ze doet een schemerlampje aan zet de tv op voetbal sluit…

er is het onderhuids verraad dat elk verweer aan stukken slaat mijn verweer -- het geweer op mijzelf gericht de eigen klap in het eigen gezicht de opgebroken straat het huis dat aan het water staat herinnering aan het foetes-zijn: de deur intrappen met ogen dicht en reeds het bankroet van de laatste snik de laatste adem het laatste gedicht…

Er zijn mensen, die nooit klagen, ondanks dat hun kruis bijna te zwaar is om te dragen. Voor hen maak ik het volgende: Bij de aanvang van je leven, weet je niet wat er op je pad komt Je weet niet of je er lang bent of even, niet of je slank blijft of rond Weet niet of het je gegeven wordt, gezond en wel door je leven te stappen of dat…

Ik zweef boven een inktzwart meer mijn oogleden trillen en de spanning van het moment voert mijn tranen naar een ander dal. De lucht is zwanger van geroezemoes, wakkere ik doldraaiend in mijn wankel bed. Een schim schakelt door het donker en de nacht schrikt van het hart dat zwijgt in een lange vlucht.…

het leven is je soms meer tot last voel je de wereld op schouders rusten hoop heeft je verlaten alsof alles wegspoelt in het zand maar je probeert te overleven al doet je trots nog zo'n pijn til jezelf op uit de schaduw in nieuwe kansen om verder te gaan het tij zal zich eens weer keren…

De maan kleurt blauw een wak in de wolken stilte woorden weerkaatsen in verdronken zinnen dit is de verkeerde haven wat kan ik nog doen ingehaald voor het ooit begonnen is aan het einde van de oceaan samen alleen…

Hé jij daar ik wilde je even vragen ben je van jezelf zo star ga je zelf ook alle dagen ervan uit dat je maar altijd gelijk moet hebben? Hé jij daar,ik wilde je even vragen kijk je altijd zo enorm boos en kwaad zie je de spiegel ook alle dagen of is dat een vreemde daad die je liever niet pleegt? Hé jij daar,waarom doe je niet wat beter…

Ik ben ingestapt wilde deze rit beleven Het ging steeds harder jij blééf maar gas geven Ik stond voor de keus uitstappen nu het nog kan ... Of voor altijd mee zonder duidelijk reisplan Ik leunde achterover en sloot m'n ogen Had het fijne gevoel alsof we even vlogen Wilde even niet meer denken had de rollen omgekeerd Jij hebt…

Spuit dan maar snuif maar Rook je dan gek aan weed Slik prik je broze aders lek Wees afwezig stoned geniet Lieg maar bedrieg mij maar Je bent zo geslepen gemeen Jouw ogen staan vaag wazig Draaien om de realiteit heen Vlucht maar ontken het maar Bedrieg je zieke junkengeest Doe maar alsof ik het niet zie Gedraag je maar als een beest…

Ik heb de zee gekust Elke zilte druppel met mijn lippen proevend Ik heb de zee gekust zag de branding golven Maakte die tot de mijne…

Vervagende herinneringen, alles bepalende gebeurtenissen vormend, verminkend soms. De tekening van je leven in lijnen en patronen. Ze maken je tot de mens die je bent maar vaak niet wilt zijn.…

als kind heb je me niet gekend, introvert zoals ik was. ik liet me doen, bloeide open begreep wat men van mij verlangde. na jaren voel ik me goed, laat mij dit niet ontnemen. ik heb begrepen dat het anders kan.…