Alle inzendingen over emoties

Is het leven dan zo gemaakt, dat de verhoudingen zijn verdwenen? Dat juist mijn leven extra wordt verzwaard en dat dit zovelen bespaard wordt gebleven. Ik leef van obstakel naar obstakel, en ik vraag me regelmatig af: Waarom is mijn leven niet eenvoudig? Is dit wellicht mijn straf? Er zijn heus weleens momenten van vreugde, en dan gaat…

jouw handen overal beroeren buik en dijen zij strelen vragen schenken vervoeren bovenal jouw ogen vlammen vuren hartstocht en tederheid verdrink je in de mijne minuten worden uren en tijd wordt eeuwigheid…

Ik, Ik wacht, wachten, Ver van het licht, Ik wacht, In de donkere nacht, Terwijl het dag is. Ik probeer door te lopen, Te rennen, Al rokend of straalbezopen, De weg beloop ik schokkend en stokkend. De weg die ik zou moeten gaan, Is, van hier, Ver vandaan. Ik probeer het licht te zoeken, Maar het lukt me niet. Ik probeer de goede weg…

piloot in de nacht van blinde duisternis gedreven door onbestemd verlangen op vleugels van verwachting navigeer je door oneindige ruimte gedragen door het ritme van de wind die het lied van liefde zingt zweefvlieger je vol vertrouwen zachtjes mijn armen tegemoet…

Vandaag zou je jarig zijn zou het feest zijn geweest je een jaartje ouder zijn geworden vandaag. Maar je bent er niet meer dus we kunnen niets vieren want dat ik je steeds meer mis is geen feest Vandaag zou je kaartjes hebben gekregen, van iedereen en ook van mij je bent er niet meer vandaag is een trieste dag voor het eerst. Het gemis…

Na een lange tijd hebben we elkaar terug 'gezien'. Verbaasd was ik, toen een glimp van jou mijn hartje in een magische zomergloed omtoverde; en ik niet goed wist wat te doen. Jij wist het evenmin; en keek dus maar de andere richting op. Een koude herfstwind blies door mijn gloeiend hartje.…

Je bent een ander persoon in de wereld van je angst werkelijkheid duizelt stuiterend om je heen vertekend door de nacht…

geduldig wachten zal wel komen, dacht ik vaak en menigmaal, zal wel komen met de tijden, maar geen zuchtje om te gaan, dan alleen maar te verbeiden, blijf ik lekker stil in dromen, van verlangen het zal wel komen.…

Dacht je te kennen en jij mij wij samen waren ondubbelzinnig gezegd we doen het weer bij elkaar de sleur onzinnig gezeur apart op een kamer verbaasd turend naar éénzelfde sterrenhemel verwijtende gedachten snel hard als kogels kennen…… we doen het weer!…

Gure wind maakt blind luister en open Volkomen onschuldig ontzettend klein kon het zijn Een geliefde warmte vertrouwen zo groot wat me deugd bood Ongemerkt wat in me werkt in een vlaag Gevoel overheersend even puur 't kost veel…

Dromen. Dromen over landen, eilanden, stranden, prachtige koraal blauw oceanen met felgekleurde vissen die erin zwemmen. Van vliegen door de lucht, tot president worden van Amerika. Lekker liggen zwijmelen over het mooiste meisje van de klas, of over die gespierde jongen van die populaire bioscoopfilm. Hang een poster boven je bed, en…

Het doet pijn Dat als ik bij jou ben Ik niet mezelf durf te zijn Je zet me onder druk En maakt zo mijn leven stuk Ik wil een vrij leven En me niet aan jou geven Je houdt me constant in de gaten Je moet me eens los laten! Je doet dingen die ik niet wil Je maakt mij bang En mijn leven kil Ik wil me los rukken uit jouw handen Maar ze zitten…

Waar ze mij verlaat en vervaagt in het stof van mijn gedachten ben ik weer de boodschapper zonder woorden. Verloren en verlaten ben ik mijn schaduw dankbaar geworden zonder haar glimlach en weet ik: Ze is met mijn woorden gegaan en gevonden door koud geluk zal ze straks weer dezelfde…

in mijn geheugen is het net herfst waarin takken praten met bladeren traag in het vergane landschap dat zijn gezicht laat zien in beeld van zwart blad waarin ik verdwijn in een dode vorm van bestaan de noodlottige glans van denken…

Soms moet je kiezen en je weet het niet; het leven zal niet wachten en ook met al je klachten houdt het geen rekening. Ook deze dagelijkse dag hij komt nooit weer en zal zich niet herhalen. Dus kiezen en misschien wel falen...? Grondig relativeren en steeds opnieuw weer leren tot je de les verstaat en weer wat dwaasheid laat...…

een tijdje rustig even draaien omhoog geschoten beetje bang angstig gillen en tòch weer nieuwsgierig zijn wàt er is achter die heuvel héél even in de diepte staren... overdonderd omlaag storten en nèt op tijd realiseren : "vasthouden" na deze bocht schieten we weer omhoog handen los even vliegen in extase rollercoaster van…

Het sluipt binnen mijn geweten blokkeert langzaam word de kamer zwart de stilte verstomt het mes ligt voor me loert me aan uitnodigend een lichtpunt in de duisternis mijn hand begint een eigen leven een leven vol dood een leven wat de mijne verdringt tegen mijn huid voelt het mes koud en scherp koud als de mensen scherp als de pijn…

In de kelder van mijn herinnering slapen geesten in een grijze droom Soms gewekt dwalen ze geluidloos door mijn kamers zwerven rond als plaatjes uit een versleten prentenboek Verscholen achter mijn ogen tonen ze ongekleurd beelden uit het verleden Miljoenen korte flitsen door mijn geesten voor altijd vastgelegd vormen samen de ongecensureerde…

Sommige dingen kies je voor En sommige juist dingen niet Soms wil je een gevoel hebben En soms heb je dat liever niet Soms wil je liefde in je leven En soms wil je dat niet Soms wil je alles met iemand delen Maar soms doe je dat liever niet Soms heb je veel gevoel En soms voel je helemaal niets Soms wil je graag iets beleven En soms beleef…

Sla maar, schop maar. Schreeuw maar, bijt maar. Scheld maar, krab maar. Stomp maar, doe maar. Ik heb mijn gevoel even uitgezet.…

Langer worden de schaduwen en je weet dat niets duurt. Toch is er vreugde, overgave aan dit uur want je weet het uniek en onvervangbaar, net zoals de mensen die je ergeren of die je op handen dragen. Waarom toch al die vragen, het gekanker, het gezeur? Waarom enkel in de herfst die kleur die je hevig doet hunkeren? Langer worden de schaduwen…

Het verleden achtervolgt je terwijl je niet om durft te kijken Het verleden benauwt je terwijl je snakt naar adem Het verleden laat je zwijgen terwijl er zoveel te zeggen valt Het verleden vormt je terwijl je je leven zelf vorm wilt geven…

VERdronken in jouw ogen VERloren in jouw liefde VERscholen in jouw armen VERzonken in gedachten VERslaafd aan jouw woorden die mij verwarmen VERstrengeld in jouw haren VERbrand door jouw begeerte VERliefd op jouw lijf VERlaten voelen zonder jou Maar alles vooral ... VÉR Realiseer ik me ... , nu ik dit schijf !…

je kent ze vast wel, die momenten dat het vel je even niet meer past dat je weg wilt lopen bij jezelf maar zelfs geen weg vindt op de tast van die dagen dat de regen zich van zijn natste kant laat voelen jou onder je huid nog raakt en je het liefste weg zou spoelen dan druip ik af zonder een woord droog mijn draad met de intentie wat…

het is luisteren naar wat men niet kan horen zelfs niet met wijd openstaande oren ik kijk met mijn ogen en zie niet wat ik ervaar het is de herkenning die ik van binnen bewaar hoe schilder ik intiem ontwaken het dansen van nevel over een meer of het knisperen van gevallen bladeren als ik ze met mijn voeten bezeer waar ook nog het herfstfruit…

De ochtend nog koud en zwart de tuinlamp - op zonne-energie - gedoofd ik zoek op gedichten.nl naar wat warmte voor mijn hart soms vind ik een juweeltje een gedicht als een prieeltje dat gedicht is als het licht van de eerste ochtendzon en belooft voor de dag iets goeds.…

Ze zeggen, dat het slijt Dat je dood bent Ze zeggen dat het verdriet minder wordt omdat je er niet meer bent. Ze zeggen dat ik minder huilen moet omdat je adem stopte maar ze zeggen dingen die niet kloppen want het verdriet is net zo groot als de eerste dag. Ik huil nog evenveel als op de eerste dag. Ze zeggen dat het slijt Maar zeggen…

Zelfs de regenboog maakte me zo bang dat ik mijn hoofd boog Het was te mooi wat ik daar zag en dat verdrietelijkte mijn dag want ik voelde namelijk geen ontzag Waar vind ik de Verwondering, Bewondering Waar heb ik het toch gelaten......…

Lekkere kleuren geuren rijp verlaten wegversperringen roodwit holle kegels kabouter huizen lachende vergezichten blinde mol colbert diversiteit melig lachende jeugd zo slecht nog niet stadsfile even de tijd.…

wereld rood zonde angst verdriet zorg dat niemand het ziet zorg dat niemand het weet slapen dromen nachtmerrie vergeten niet weten welke kant je op moet ziel kapot verloren eenzaam alleen niemand zal me ooit nog kunnen redden…