Netgedichten

netgedicht (nr. 19.132):

Weerzien met weleer

daar zat hij dan verblijd
in een koele rotanstoel
nam tevreden teugen
van een goede Franse wijn
te midden van Cohiba-wolken
zo moest het leven zijn

hij tapte met zijn voet het ritme
van bravoure en jongensmoed
dat hem terugbracht in gedachten
bij de lieve wijze mannen
die hem zeker maakten

en zag zijn pa en opa weer
in een roes zo zoet
hoorde hij hun warme woorden

waar de scherpe rock-akkoorden
diepgevoelig snaren raakten
kon hij zelf verzacht
in het verleden staren