Alle inzendingen over ex-liefde

zoals je maar eens in een leven bemint intens en naïef mijn horizon kim en einder verte van mijn dagen na zachte schade hoeden zich alle verdere dagen voor de schuwe schaduw van verdriet…

Nutteloos is de vraag het waarom Het antwoord bedachtzaam traag Gegeven van uit leugenachtig hart Uitgewrongen mijn gegeven liefde Altijd weer, altijd weer, altijd weer, Mijn liefde sluit zich af is stervende Dan is daar.....…

Nu de storm is gaan liggen en zeker weet dat zij wel wat zou willen zou ik het van de daken willen schreeuwen en al loop ik alsnog tegen gesloten deuren aan aan of uit langzaam maar zeker lopen wij vooruit alleen via de achterdeur want die staat nog op een kier en als je zachtjes doet lopen op je tenen zoals dat waarschijnlijk moet alleen…

Ze zijn blind verliefd op elkaar, samen zullen ze de liefde ontdekken, dromen van en met elkaar, Het geluk lijkt niet kapot te kunnen. Maar hun dromen knappen als een zeepbel de twijfels kwamen De wegen scheiden hier. Ze loopt weg Hij blijft even verslagen staan, kijkt haar na en ziet haar gaan op zoek naar het volmaakte geluk wat…

zie jij het dan niet, mijn verdriet?? vroeger was alles anders vroeger was jij bij mij. vroeger, heel dichtbij maar nu is het voorbij. jij bent er vandoor gegaan, met een andere griet. vroeger was ik blij. vroeger, samen ik en jij vroeger was ik trots. maar nu, zo plots heb jij mij voor eeuwig gedelete.…

De hoed afgezet En dan ineens kale plekken Tussen het behang en resten verf op de muur Van pakjes Marlboro die verdwenen, Rituele slachtingen op de tegelvloer. Het echoot scheldwoorden Met wortels in de stamppot gesmolten. Dan rest de achterstallige huur. Gekken Onder melancholie geplet. Kaartjes, briefjes, foto’s: De herinnering aan…

Het afbraakproces is in gang gezet: de zaak bloedt dood, levend opgepakt bij het voorportaal na rechtstreekse contacten. Na een veelbelovend begin, maak ik een doorstart met jou in afgeslankte vorm, dat klinkt romantisch, maar het gaat er soms hard aan toe. Om overeind te blijven, lever ik een taai gevecht om het bestaan; de dood ligt…

ik zou zo graag willen weten of je ooit nog eens aan me denkt of je je de tijd herinnert die we samen hadden en de dingen die we meemaakten. en of je misschien denkt: het was leuk of misschien wel: het was afschuwelijk. maar ik zou in ieder geval graag willen weten wat je denkt. op dit moment. en ik zou je zo graag weer willen zien…

Toonloos was de dag tot haar stem weerklonk en de vogels zongen mee met in haar witte haar de geur van zwarte lelies kuste ze hem wakker het leek een droom de nacht die volgde en alles van nadien tot de lelies verwelkten alle tonen verstomden doofden met het vuur ze wilde afstand voor tijdelijk of langer misschien hij kwijnde…

Gisteren zei je dat het niet hoefde vandaag vond je dan weer van wel kan jij dan echter niet begrijpen ons leven wordt een ware hel Altijd luisteren naar gefluister buren die hun gangetje gaan wanneer ik doof ben en niet luister zie ik jou ook niet meer staan Het leven is een hel geworden een droef en uitzichtloos bestaan sleur is als…

Twijfel over altijd maar en nooit gedachten rolpatronen die van verre naar me lachten, Dat het allemaal zo mooi zou zijn...of althans zou lijken Niets over discussie, oppervlakkigheden en eeeeeeeeuwig Zeiken! Dat vervolgens weer leidt tot niets en zelfs minder Ik smijt mijn hart op tafel, wil het aan de straatstenen kwijt voor de gelukkige....…

Een lieve lach, niet beantwoord. Die mooie ogen, zo ver weg. Waarom ben ik er niet meer? Mis je mij wel? Je hebt je verantwoord. Jij kleine meid, wat heb ik pech. Waarom doet het zo' n zeer? Mis je mij wel? Je ging niet in op mijn weerwoord. Het is klaar voor jou, je vluchtweg. Waarom vraag ik keer op keer? Mis je mij wel? Ik…

Laten we het afsluiten In stijl en voor het leven Op alle vragen lang en kort Een antwoord op gegeven Laten we het afsluiten Voorgoed na al die jaren Gesloten en verzegeld Om netjes te bewaren Laten we het afsluiten Kom, doe het toch maar even Ik wil rust in mijn hoofd En het een plekje kunnen geven Laten we het afsluiten Want het…

In het geheel was het passend De weerspiegeling in de plas Het zilte nat van jouw tranen De paraplu boven de natte jas Maar mijn waarnemen stokte Hoorde verbijsterend jouw relaas Ik, ik had het moeten voorkomen Die reeds lange relatie met je baas Ik had jou niet zo vrij moeten laten Altijd ja, goed, geen tegen gehoord Heb nooit eens…

In mijn hoofd is alles groen of ik nu naar buiten kijk of mijn ogen sluit Ik zag ergens een berichtje van je staan, gisteren Je bent er dus weer Het deed me wel iets, ja Een vleugje nostalgie kwam er over me, dat wel Nee, geen rillingen meer, maar toch Of het je goed gaat met je en zo en dat ik niks wist te zeggen Zo’n soort…

Grijp slechts in lucht als ik probeer je te begrijpen net buiten echt bereik draai je in cirkels raadselachtig om me heen tot ik uiteindelijk vlucht in eigen raadsels om jou heen we zijn alleen de cirkels zijn gesloten…

mijn lief is plots veranderd, terwijl ik intens verlang naar de kracht van haar vleugels, roomwit, zacht trillend, bestoven met stuifmeel, weet en kent zij mijn naam niet meer, en laat mij, onbewust, ontredderd achter, ik schrik, zij is veel sterker dan ik ben, haar jonge, blonde kracht is verwarrend, ik sta toe dat zij mijn hart en gevoelens…

Recht kijk ik de engel der wrake weer in het gezicht. Voor de zoveelste keer van naïviteit beticht. Levenslessen zijn weer duur betaald, En weer geen certificaat behaald. Intuïtie heeft mij moeten leren Mij tegen list en bedrog te weren. Maar hoop had mij weer in haar macht En heeft zo weer mijn ziel verkracht. Eerlijkheid werd weer zo verpakt…

In ons donker nu, wacht in de verte geen blaffende hond. Zelfs de vogels zingen niet. En hebben de buren zonder woorden hun kinderen in diepe stilte naar bed gebracht. En is de wind uitgewaaid en heeft de gedoofde zon er miljoenen sterren rondgezaaid. Geluidloos is deze nacht. Om onbegrijpelijk zacht, het klinken van je verloren…

Alle dagen sluipen nu door de regen, of langs de zon, of in een dichtbewolkte hemel. In de stam van een boom je naam gekrast, In het lied van honderd vogels je naam gehoord. In de dwarse blik van toevallige koeien je ogen gezien. Waarom kijken ze me aan? Weet toch wel dat ik nu zonder je ben en zo verder moet? Koud is deze stilte.…

mijn vriendin zit in een kippenhok met bruine Barnevelders zij zit hier niet zelf op stok maar slaapt gelukkig elders jonge hennen pikken in haar tenen nagels zonder lak van kleur verdwaald mais door zon beschenen voel ik die speciale liefdesgeur het ei wordt bebroed in mijn hart door gekakel en gefladder verward denkend aan die liefdevolle…

Ik wil jou mij niet herinneren, Als degene die mij verliet; Niet de kans gekregen te concurreren, Dit doet zo’n verdriet, Vernederd en te neer geslagen, Boos en machteloos, Een ander wist jou te behagen, Zonder schaamte… zedeloos. Ik wil jou mij herinneren, Dankbaar en… toegenegen, Heb van jou ook mogen leren…, Dochters die ik heb gekregen…

Dank je voor al de onrust welke je deze nacht weer bracht Jouw loze beloftes van weleer je mijn hart hebt afgeslacht Dank je voor de onzekerheid alle hoop de angst en pijn Liefde vol liefdeloosheid hoe respectloos kan je zijn Dank je voor al je verzinsels ik weet wel weer genoeg Je laat me keihard vallen terwijl ik je op handen droeg…

De lantaarns staan aan verder ben ik alleen in deze lege ruimte muziek vult de kamer niet helemaal, de balkondeur staat open herrie van buiten verjaagt de stilte zal ik het ooit kunnen? minder verwachten en rusten anders alleen dat is alles dat ik niet wil ik zet de balkondeur wat verder open een tram vol mensen rijdt krassend op de rails…

'Ik hou van jou' is wat je tegen mij zei Ik hou van jou en dan voelde ik me zó blij. 'Ik hou van jou' is wat ik dan terug fluisterde Ik hou van jou en ik was blij want jij luisterde. 'Ik hou van jou' is wat je nu tegen een ander zegt Ik hou van jou en zij gelooft het echt. 'Ik hou van jou' hoor ik jou vaker tegen iemand zeggen…

Ik heb je los gelaten Niet meer aan je gedacht Ik wou niet met je praten Tot deze woensdagnacht Wist niet meer wat te doen Nadat ik erachter kwam Het streepje dat bleek groen Ik word nu opeens mam Wat gaat er nu gebeuren Waarvoor moet ik nu kiezen Ook jij zult dit afkeuren Maar ik wil mezelf niet verliezen Ik heb een keus gemaakt…

Zij sluit de deur achter zich sluipt de trap af naar beneden waar de buitendeur wacht wil op het nachtslot gezet De sleutel in de brievenbus tinkelt een afscheidslied in haar klinkt een lentegedicht Het is mooi geweest, het is mooi geweest maar nu trekt het groen haar weer aan zij moet ver van hem vandaan Het was niet goed, het was niet slecht…

Hij schreef het voorwoord: zij lag stil, haar ogen keken hem voorbij, gebroken licht zonder menselijke activiteit; toch lag ze ijselijk mooi; ver te zoeken vers van onalledaagsheid, een compositie met flarden eigenzinnigheid. Deze oneindigheid van het eindige, met haar uitwaaierende vleugels, was het signaal om grip te krijgen op zijn…

Alles had ik haar gegeven Mijn grenzeloze liefde mateloos Tot dat zij verkoos te verkassen En voor die andere ingang koos…

Toen ik besloot niet meer na te denken Werd ik overladen door mijn gedachten Alleen zijnde braakte ik jouw venijn Leeggelopen rolde ik mij op En mijn liefde stierf…