Netgedichten

netgedicht (nr. 26.459):

Zwarte lelies

Toonloos was de dag
tot haar stem weerklonk
en de vogels zongen mee

met in haar witte haar
de geur van zwarte lelies
kuste ze hem wakker

het leek een droom
de nacht die volgde
en alles van nadien

tot de lelies verwelkten
alle tonen verstomden
doofden met het vuur

ze wilde afstand
voor tijdelijk
of langer misschien

hij kwijnde weg
ver van zichzelf
vol lusteloos

men stuurde bloemen
maar wie wil witte rozen
als er zwarte lelies zijn

toen ging hij op reis
op zoek naar lelies
lelies in het zwart

rook blauwe rozen
groene anjers
oranje orchideeën

maar zelfs rode rozen
klinken toonloos
als er zwarte lelies zijn

terug op beide knieën
maar de afstand
bleek te groot

rest de herinnering
aan onmogelijke liefde
geurend als de nacht