Alle inzendingen over reizen

naar Nescio het oorverdovend gerucht 't geluid van fietsen in een stofwolk naar beneden als beloning na een klim gezoef van dikke banden het klapperen van een fietstas en 't zware gewicht van de tent achterop de bagagedrager 'jongens waren we- maar aardige jongens' schreef de schrijver Nescio ooit in zijn relaas over de titaantjes…

een vrouw sprekend de mijne in het Wereld Contact Centrum zij ziet het lichten lippen komen in beweging de mond opent ik zie wat niemand ziet Harry Mulisch klopt acht maal aan een roze reuze poort met een reiskredietbrief…

Kijkend in de spiegel beslaat het beeld vergrijst omgeving tot verwarde flarden vreemde werkelijkheid vage beklemming maakt zich meester van de kijker als het beeld blijft verijlen en dan plots verdwijnt in zichzelf onzichtbaar buiten de wereld vervolgt de reis zich in die andere dimensie waar de betovering niet verbroken wordt…

Nooit ben je slapende stad en je goudgemutste terrassen wuiven dagelijks, nachtelijks temidden hoge huizenbergen. Nooit ben je slapende; daags buig je blinkend naar de rivier, lachen je daken naar het zonneblauw. Nooit ben je slapende stad. Je nacht is een stemmenlichten neonlichten, is een vrolijke stegenstad zo zoenlichte nachtstad…

het is schilderachtig regenachtig vandaag stappen bekende gezichten in maar ook wat meer ik meen een streptokok te zien met aan de lijn een rode hond en word ik ook morbili gewaar of betreft het scarlatina? in ieder geval kijkt een meisje donker naar me omdat ik zit. Ik bof.…

Ali opent de deuren van zijn rijdende moskee. Welkom bezoeker: ‘Salam alaikum’. Als een jonge gelovige demonstreert hij zijn kunnen: Kan ik u helpen? Gaat het goed met u? Stapt u maar in, wij brengen u waar uw bestemming: de koemarkt, het centraal station, het kruisplein, Holy, de hemel? Rotterdam is een fijne stad (ook zonder mij). Ik ben…

Saporro Sneeuw vlok op je tong Echo´s van kinderlachen Winter in Japan Okinawa Donkerrood glanzend Trillende ochtendzon rijst Uit mijn saxofoon…

Spiegelend metropolis flarden van de horion razen naderbij. De film versnelt; de wolken tieren. het licht druipt van dag naar stroperige nacht. Een duistere stad van roodzijden vrouwen met bleke gezichten en harde lippen; een lichte stad van oranje draperieën, murmelende monniken en drakengoud. Onder de huif der silhouet-bomen…

mobiel in de trein en luister niet naar muziek ik kijk niet strak ik duik in mijn boek met mijn pen en zie voordat we onderduiken drie dromedarissen langs de rails en een vrouw die mooi leest met een rode sjaal de zon valt op haar…

Je reis is sienna. De kleur is vastberaden: zeker sienna! Het pak-je-koffer sienna, het sienna van de tand des tijds en van een eeuwenoude aarde. Het warme sienna in het licht, in de kleur van de zon en de lucht en de wind in de toekomst van het ongeboren kind. Ver weg van de flarden mist en tinten grijs de grauwe dikke klompenschapen…

Aan de overkant het Rode Plein Plaats van feesten en protest De 'Moskva' stroomt gestaag voorbij Veel water, maar geen idee Schoonmakers en verkopers Nachtclub die adverteerde Gatenplanten Televisies Alles gaat mee Het ooit vereerde ---------------------------- *Spreek uit als Rassía…

vroeger zei ik wel eens gekscherend als machinist van de trein ben ik een reiziger door de seizoenen doch naarmate de lengte van de reis besef ik steeds meer dat het leven een reis is door de seizoenen vandaar dat mijn hedendaagse gedichten dieper gaan dan de ogenschijnlijk nuchtere observaties die ik onderweg beschrijf mijn gevoel zegt…

Ik wil best wel mee naar de overkant voor de rust die wordt beloofd , en het licht , ja, vooral dat licht het heeft me altijd erg aangetrokken, en zeker nu, mijn winter duurt al zo lang. Eén kleine bedenking toch, als ik het zo terloops vragen mag, zonder veeleisend te willen overkomen, dat wil ik vermijden, maar hoe zit het met…

Dit wachten heeft een naam. Het is een soort zitten op een bankje, boven op een duin. En dan: turen in de verte, kijken naar de hemel, turen in de verte. Een blik op het horloge getuigt van optimisme over. Er klinkt getoeter. Een schip, een schip met een anker. Oh, teken van. Dit is een test, een toets, een oefening in geduld. Zou…

geen verdienste doch louter tijd van leven zoals men dat nu eenmaal van je verwacht bij 't spoor als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok weet ik mij gehaast door telkens weer een andere trein zo gingen de jaren als stations aan mij voorbij waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben... morgen gaat er immers weer een…

mijn grootvader zaliger maakte verre reizen wenen carthago montenegro moldavia lisboa monaco niets was hem te ver ik was zijn petekind gevraagd dus met mijn verjaardag wat is nou echt merkwaardig hij plukte in zijn rechteroor dacht met de ogen dicht diep door toen sprak hij heel officieel: ze zijn vaak moeilijk te vertalen niet door een…

Tegen de avond een muur ontbloot zijn kale grimas in de wind, er hangt zwaarmoedigheid als een mist over de daken. Daarover schrijdt een vorst een man met breekbaar geluk en om zijn schrale lippen lopen lijnen die verhalen. Onder de zevende hemel zonder kreukels in vogelvlucht ter aarde valt zo’n gedachte altijd goed. De beste…

De pelikaan lonkt naar de vangst van een visser laat de tijd rijpen als het getij over het strand stormwind raast woester dan woest kille lucht waait de schelpen naar een nieuw getij als ooit op een dag vandaag is geworden en later ontluikt tot in het einde van de tijd…

het laddertje onder mijn arm heeft vijf sporten en ik ga er vaak mee op reis soms zet ik het tegen een zonnestraal klim vlug naar een raketwolk en reis zo verder naar de maan ik rust daar in een kratertje van precies vijf sporten diep ik klim ermee de gevel op de dakgoot in en krijg een traplift van de ooievaar naar een land waar…

Van Roozendaal tot Rodeschool te reizen niet op of om te kijken maar doelbewust, recht zo die gaat de weg te vinden en het woord niet aan te kloppen voor een aalmoes niet vragen naar gebaande paden van de Plantage naar het Hoge Land van rooms naar rood, van hot naar her, te weten dat in omgekeerde richting alles zo anders proeft en ziet…

hij werpt zijn schaduw op het spoor schrikt van het koude ijzer en één seconde wijzer maar voor hoelang..?…

zachtjes glijdend op de ijzers bij het afscheid van de nacht een handje vol nog trage mensen worden naar hun doel gebracht wel erg vroeg maar toch niet zinloos gaat de trein gestadig voort steeds maar verderop de dag in tot de morgen is ontspoord…

Ik sta op en ga naar het vliegveld, verlies mezelf in een massa bij Aankomst. Seattle: 9:30, Hanoi: 9:20. Ik kies. En praat met een arrivé. Over het noodweer boven zee, de uiteindelijk voorspoedige vlucht. Ik ben vrolijk als het moet, klaag desgewenst mee. Na een half uur ga ik terug en sta op tijd aan het bed. Waar kom je vandaan? Ik heb…

Verhalen vallen als dichte sneeuw uit de lucht ze bedekken wat is geweest dan waait de lucht bleek door de wolken uiteen gescheurd tegen de stroom naar diepe wateren in peilloze diepten de verbinding verbroken in het woud van mijn gedachten aan de rand van de bron staat de tovenaar van het water ik spin een web van zon…

dit is het triest relaas van iemand zonder onderkomen die bij een spoorweg aangekomen de laatste trein maar heeft genomen naar niemandsland waarvoor slechts enkeltjes bestaan…

Verweerde gezichten handen getaand eeuwen beschaving maken mij stil deze afstand ondraaglijk het maakt niet uit welke weg je neemt als je maar gaat tot je aanspoelt op de oevers van mijn hart…

De taxi wacht, zijn tikker loopt al rond. ik hoor de chauffeur op mijn koffers vitten -dit is de laatste van zijn vele ritten- ook hij heeft blijkbaar een te korte lont toch houdt hij ritueel zijn grote mond als hij een plankgas voetje denkt te witten hopend op luchtig: laat de rest maar zitten geen remming meer, hij wil het volle pond.…

suikerriet moet minstens tweehonderd meter van de weg geplant worden preventie vroeger werden vrouwen en meisjes tussen het riet gesleurd en verkracht wegens verlies van hun eer werden ze daarna door hun broers vermoord zelf was hij in Europa op zoek naar een vrouw maar vond slechts dames- ondergoed in warenhuizen…

sloot van een rivier een spoor trekt over de groene vlakte mensen staan krom tussen gewassen witte vogels steken af wij trekken een lijn met zijn drieen van C. naar A. van koning Toet naar Ramses twee in stukken keren we terug…

Langs de Visspaanstraat loopt ze verloren met reismand en poes. Langs heiligenprenten de rozenkransen de tuinkabouters de waterpomp. Langs de vuilniszakken de waterplassen het vermoeden van ratten. De paadjes zijn effen het hekken knarst niet de gewassen zijn jong. Hier kleven geen bladeren aan de stoep geen salpeter in oude kelderkasten…