Wayang Kulit

Het schaduwspel van mijn
schrijvende vingers bij avondlicht
laat mijn gedachten
wéér oostwaarts drijven.

Het ijle goud
van de tempelbel
dwarrelt op
uit wierookstokjes

en de eenzame bidsprinkhaan
in mijn tuin
murmelt het gebed
van vele schedelblanke monniken.

Hoe kan mijn hart
zoveel schoonheid en verdriet
bevatten
en niet breken?

Schrijver: Gerard Cornielje, 2 juli 2006

gcornieljetlp.ac

verre oosten reizen nostalgie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 20 stemmen 967