Alle inzendingen over dieren

grappig geestdriftige groenvinkjes geweldig gemaaide gazons geven godengeluk gerieflijk genietend gewoon…

Blub blub zegt de goudvis Met ogen groot en verschrikt Zijn vissen intuïtie op scherp Iemand heeft het op hem gemikt Een enorm gat in de vissenkom In één tel is hij zowat gefileerd En ook nog met brute kracht Op de keukenvloer gelanceerd Blub blub zegt de goudvis Kijkt met smekende ogen omhoog Komt iemand mij nog redden Het is me hier…

De zon komt op achter de horizon en schenkt hem haar rosse gloed. Hij repeteert hartstochtelijk zelfverzekerd over Wonderen - heelt juichend de tijd: de winter voorbij. Hij overdondert haar met zijn waterval van schrille tonen. Fantaseer ik in haar bekhoek even een glimlach? Ze vliegt op, de schaduwen glijden en houden haar geheim…

Je zal toch maar zo’n piepklein muisje zijn op zoek naar voedsel, en dan met een knal gevangen zitten in een muizenval, je strekt je lijfje, krimpend van de pijn. Vlak vóór je ligt een troostend stukje kaas maar daar kun je dus nét niet bij, helaas.…

nu zeggen dat je van niemand bent een beetje van de zon de maan en sterrenbeelden minder van de mensen die je kent, want tja daar hoor ik bij als jouw lichaam over golven springt drijven blijft, dobbert op zwaartekracht lichter dan soortgelijk gewicht van water…

nog laat vliegt zij in het lonkend licht en belandt na wat rondjes duizelig op de vensterbank ik draag haar met zachte hand naar buiten waar vlinderlief haar weg hervindt weer fladderend in het zwoele duister…

Ze graven nog in mijn gedachten zover ze denken te gaan dat ik ze ’s nachts nog in mijn dromen hoor. Nieuwsgierig is het geluk dat danst in een kooitje van breekbare vrijheid. Zo gluur ik en word begluurd door de meisjes die de wereld in handen hebben en zeker niet laten glippen.…

ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes geef mij geen klavertje vier of een ontvoerde edelweiss ik wil een aap hij moet Gust heten hij moet trommelen ik wil het live horen de banaan ruiken ik vang zijn vlooien hij krijgt nootjes ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes op het raam stond AAP…

De molshopen zijn niet op ´n hand te tellen Een mol te vangen is ´n verhaal apart Je moet er boer voor zijn, van hoop vervuld Over z´n wei staren niets zien, wel voelen Riek in de eeltige knuist raakt hij aan blind vertrouwen Hij voelt ´m met z´n klompen aan.…

Het was heerlijk toeven in de warme zon En net toen de kraai zijn dagelijks dutje begon, Klonk plotseling een schelle stem in zijn oor, Goedenmiddag meneer, sorry dat ik stoor! De kraai keek op en schrok zich een hoedje En bromde toen nors, huh, wat moet je? Ga toch eens zitten man, jeetjeminee! Wat een rare ben jij, of heb je adeehadee?…

Elanden grazen, turen soms in de verte. Wat doen die mensen?…

zag door de takken met het licht haaks daarop vloog een vogel door de straten met een hoge hoed op…

Het toont zijn kunstjes. Draait rondjes in de piste, terwijl de kinderen klappen denkt het aan het oerwoud. Ook een soort van circus met al die bomenkap en illegale teelten, nog maar te zwijgen over de jacht.…

Een mug (de mug) beklimt, desnoods: bestijgt een olifant (de olifant). Zo gooide iemand eens een bal op. Deze stuiterde nog enige malen, bleef toen zo goed als stil liggen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten', 1968.…

Ondersteboven zit je klaar en wacht op prooi geduldig daar, het kruis je tooi Wie vliegt straks in jouw gespannen draad geen vlieg of wesp die jij versmaadt maar sprinkhaan is de favoriet die heb je ’t liefst spin? Is het niet?…

Een vogel vliegt waar ik wil gaan Kijkend naar bezige steden Zoals een broedkamer van de mieren die ik vroeger als kind graag opende: Paniek Geregel Geschrokken sloot ik dan het domein Rende naar huis om over mieren te vertellen ----------------------------------- uit: 'De tonen van replica', 1999.…

Reeds voor negenen komen ze aangereden in hun chique sleeën die ze nonchalant parkeren op het erf van de boerderij bezit van een der heren. De pachter aanhoort aandachtig hun wensen. Dan trekken ze met hun zware laarzen de lege weitassen en de leren jassen losjes pratend de bossen en weiden in. De zenuwachtige honden nog rillerig op…

er waart een sterk gerucht door de immer groene tuin over een groot, ros konijn dat met hondsdolheid is besmet het dier eet liefst vers vlees in plaats van blad of gras sluipt langs struik en plas waanzin huist in het beest in de tuin schuilt pijn en leed een merel breekt laf met een doodskreet zijn laatste liedje af…

Hij schrok op toen zij haar lichaam verliet een schim verdween dwars door een deur die hij met moeite piepend open kreeg volgde haar de verre, lange helling op Haar stappen vormden zich in het stof donkergrijs de lucht en het licht flauw hellend naar het hoogste punt waar ergens haar gestalte zich verloor Achtergebleven zochten zijn voeten…

Plof op het kleedje: zo’n dertig meter (voor hem dan) naar beneden gedonderd van het zwarte plafond van de finca. (even vergeten je vast te houden?) en zo snel als hij viel met al zijn voetjes weer de witte muur opgerend roetsj naar boven tot ja, precies de plek waar hij zat. Niet gevallen, niks gebeurd. Kleine gekko grote…

Bloedzuigers zitten vast in zijn huid de koppen hebben zich diep ingevreten totdat ze kloppend vol hun gastheer verlaten Stel dat er nog twintig mensen waren zou dat voldoende zijn om te blijven bestaan of zou met dat aantal juist het uitsterven beginnen onhandig en angstig in een groot woud waar het kleine welig tiert en luid Ben geen man…

ze graast de dag in haar staart loom omlaag tot in de witte slierten die het gras verhullen hier geen hoeven meer ergens in de verte loeit een bronstige stier de os opzij, het kalf komt in gedachten voorbij de boer die zich in de klauwen wrijft de tijd schrijft hier over koetjes en kalfjes en laat het schillen over aan andere patattenboeren…

ekster al baltsend staart omhoog over het gras zeker geen groentje…

er zit daar een vogel in het gras zonder problemen of zorgen ik wilde dat ik hem een dagje was om gewoon te wachten op morgen geen verdriet en ook geen pijn de wind waait door zijn veren hij zit gewoon zichzelf te zijn misschien moeten wij dat eens proberen.…

Die avond met de nieuwe buren was het oergezellig geweest een geweldig welkomstfeest tot ver in de nachtelijke uren Er werd gelachen, gedronken over Koeman en kalfjes gepraat en ach ja, u weet hoe dat gaat men raakte al doende beschonken De buurman vroeg, finaal uit het lood naar de vrouw des huizes gebogen met wodka lime en wazige ogen…

Kleine egel, bol van angst, schuifelt heel voorzichtig langs. Zijn bestaan is marginaal. Maar zijn stekels die ik zie, prikkelden tot poëzie. Metaforen, maar voor wie?…

Rococoschilders aan het werk, ballerina’s in het water, bruidjes op een huwelijksreis. Een huwelijksdans, een paringsbalts, zo krullen ze hun nekken om elkaar, zo slingeren ze hun poten om en om. Zo innig kunnen vogels wezen, zo sierlijk hun manier van zijn. God zette een krul onder hun bestaan.…

ik heb eens een meisje gekend ze was mijn nummer 1 met stip ze zoende ongelooflijk hemels ik noemde haar 'mijn scharrelkip' trots op deze naam en blij pronkte ze als ware haar veren ze stapte meesterlijk elegant daar kon menig dame nog van leren ze had lippen als pure boter roomzacht, een goddelijk wonder ik wilde niet leven zonder haar…

Eerst is het wit dan worden handen en voeten gemaakt een liedje gezongen Woorden worden gewogen opgeblazen en vastgezet met dunne draadjes aan elkaar geregen Een gedicht is een voorn die zwemt in het blanke gezicht van de maan luister: de vis zingt…

Jij donkerblauwe kater kijkt mij meewarig aan ook 's nachts nog als ik languit lig te slapen. Kom van je plek ga achter muizen aan zodat ik onbespied de moed bijeen kan rapen om vastgeroeste vleugels uit te slaan.…