Netgedichten

netgedicht (nr. 11.442):

Zanglijster

De zon komt op
achter de horizon
en schenkt hem
haar rosse gloed.
Hij repeteert
hartstochtelijk
zelfverzekerd
over Wonderen -
heelt juichend de tijd:
de winter voorbij.
Hij overdondert haar
met zijn waterval
van schrille tonen.
Fantaseer ik
in haar bekhoek
even
een glimlach?
Ze vliegt op,
de schaduwen glijden
en houden haar geheim.
Met of zonder hem?
Met de o van oker
en op haar borst
de pijlpunten van Cupido.