Alle inzendingen over drank

Klink...........Pats.............Brrrr........ Ingnnn...........ingn...........Schss......... Brrrr.............Klak...........Pats........ Drup drup................Shit........ Bekertje vergeten!…

ik zie je ferme passen de loop van eigen zekerheid voor even kan het je niet schelen en gooit de borsten ferm vooruit toch is er ook berekening telt de stappen voor de kijkers voelt de hete adem van buurvrouwen en de mannen in stil hijgen als deuren weer gesloten zijn parasols paraat en luxaflex omlaag dan voelt simpelfijn het eten…

Met drie man moeten ze hem ondersteunen, Als men hem loslaat zijgt hij naar de grond. Wie zo zijn vrijgezellenfeest afrondt Zal vaker op een ander moeten leunen. Verstoken van een innerlijke rem Loopt die zich in het leven vaker klem.…

Nuchter aanschouw ik zwaar beschonken collega’s en verlang naar huis…

handen zijn open vingers smal toelopend in hun lengte artistiek het haar is uitgeplozen haar nonchalance flirt met stukjes dramatiek tragisch is haar oogopslag als zij de wereld vat in een ultieme kus met armgebaar het glaasje port waardoor zij na een uur of twee haar hart uitstort staat na de lunch al klaar het leven is toneel…

het kampioenschap terraszitten buiten met oude klare bij de strandstoelen van mijn eigen zandberg rolt een raceauto een kuil in het zand voor de meisjes in de klas graaf ik mijn graf onder de waranda schommelend aan de laagste tak door de tuindeur de zwarte schapen van de elite voetbalsport rennen langs de lijn…

langdurend oordeel over een verloren vriend - zijn klagende gedicht ik benijd je rust onder de maartse buien groeiend onrust weg met levenstucht ik hou wel van wat krenten in de rijstebrij perfecte pagina er loopt een witte mier over de bladzij vissen en vogels en wandelende takken komt allen -…

Na het financiële wanbeleid Valt er bij Twente dit keer niks te matsen. Miljoenen hebben ze er staan verpatsen, Gelukkig is er toch gerechtigheid. Voor Twente strekken de gevolgen ver: Want Grolsch verplicht zich nu aan Jupiler.…

een schrille klank in de fabriek verliest de wereld vreemde vogels kinderstemmen - na schooltijd bij de poort worden één kreet heerlijke vlaamse in die kroeg aan de singel zo intens plat - van pyreneeën naar weerribben en wieden aasgieren en zwaluwen de buurman op vier volgt in outfit en geest de buurman op zes…

ik slotgracht mijn kasteel haal de bruggen op en leg het droog het laatste bier staat te verschralen omdat niemand het komt halen ik zoek de torenkamer want mijn gram zoekt snel een hamer zonder roze blik de trap verwentelt langs het klokkentouw en wint zo hoogte ik wankel als mijn laatste uurtje luidt, kijk wat aarzelend…

(Vashe zdoróvje) De vondst van die container wodkaflessen Trok zelfs de aandacht van minister Kaag, De Koreaanse Leider drinkt het graag, Maar moet zijn dorst nu met iets anders lessen. Maar als die zending echt uit Rusland kwam, Hoe kwam die dan terecht in Rotterdam?…

Ik drink - vind ik - met mate en beschaafd, Waar sommigen het hunne ervan denken. Zij zien mij – in hun ogen - te vaak schenken: “Pas nou maar op, straks raak je nog verslaafd.” Met mij is er geheel niks aan de hand, Alleen, ik heb van dorst héél veel verstand.…

Als een brug over het water, zo voel ik mij. Alleen met mijn gedachten die diep wegzakken door een kater. Zo diep als de bodem gevuld met wier, zand en water. Zie ik vrienden van vroeger daar maar geen toekomst of later. Ik wil verder maar bewegen gaat niet, dus haast in paniek probeer ik te praten. Maar voordat ik het doorhad liep mijn mond vol…

Onweersdreunen riepen je uit bed, je was beneden gaan zitten en staarde in het nachtelijk duister, je had de fles voor je op tafel gezet. Zo kon je het noodweer beter verdragen verklaarde je, maar ik wist dat je de flitsen en donderslagen beleefde als granaatinslagen. En dat je nu vergeefs probeerde, gehuld in een nevel van ouwe klare,…

er waren tijden van onder mijn bed van gedempte stemmen voor alleen grote oren woorden met betekenis maar niet voor nu voor later als je je maten groter zijn ijzige kou in bloedhete nachten steeds moest ik namen krassen reizen die steeds waren ingepland maar toch weer geannuleerd nu ben ik de kijker denker en mijzelf…

De tweede wijnloop wou men eerst verbieden, Verwezen werd er naar de drankenwet. En daarom zou het mes erin gezet: “We willen hier geen aangeschoten lieden.” Ik voelde me aanvankelijk vernacheld, Maar heb toch maar gezellig mee gewaggeld.…

Zij is, zo viel zij met de deur in huis, een sensitief spontaan libra geval dat zich niet inlaat met te hoge heren half aangeschoten vol poehaagse bluf Voorzien van lichtelijk chaotisch brein laat zij zich onderdompelen in cocktail party's met veel manvolk en publique toont zij zich in net iets te blote kleren waarop ze…

een schaduw strekt zich een kasteel aan de amstel springstof en water…

Ik in de dood van de drank hoor jou zacht slapen Jij in de dood van een droom hoort mij drinken, het stelt niet veel voor. Maar wacht, straks gebeurt het, eenmaal dronken, vanuit een zwart dakraam een toast met de hemel op het leven, een nulpunt, dat evenwel goed is in lief Libessart…

plezier, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag als ik op een zomerdag op het Bloemendaalse strand, mijn kinderen stiekem plaag die sneeuwpoppen maken van zand, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag als ik op een avond dicht bij je kruip op de bank, met een kaarsje op de schouw en met twee glaasjes sterke drank…

De band is weer bij elkaar muziek en de gevoelige snaar sluit ramen en deuren want het gaat weer gebeuren decibel gaat door merg en been gewoon de muziek samen lopen we er doorheen de noten zijn geen probleem want het is ruig en hard en de drank vloeit moeiteloos door de aderen heen en de grappen worden steeds slapper en de teksten steeds…

Ik heb geen huis meer nodig Om me thuis te voelen Ik heb geen drank meer nodig Om mezelf te zijn Ik drink alleen nog melk Zoals vroeger Want er is een vrouw Die mij begrijpt Ik hoef geen psychologen Om te leren leven Ik heb een goede spiegel Die mij beter kent Ik heb geen goeroe nodig Om te kunnen zweven Want er is een vrouw Die aan…

verguld zijn zij met vaandels en trompetten maar achter maskers schuilt de lust in binnenvetten losgaan met gods zegen dag en nacht ten ondergaan aan drank genot en waan zonder rekenschap te geven doorhalen tot dolle dinsdag ‘s-nachts met vriend en buur als om twaalf uur het masker valt genoeg gelald afstand krijgt de overhand spijt…

De ontembare wilde in de woeste nacht vol sterke drank geestespijn lichaamspijn is het een wonder dat wij het lijden willen overstijgen met van alles en nog wat? Terug naar het grote Niets toen we nog geen pijn kenden, wat wil God toch van ons? Of is dat God niet?…

ze was een meisje het kind waar lang op werd gewacht verwend ze was een echtgenote werd moeder man stierf veel te jong verloren ze was een weduwe wilde veiligheid vond een man en zijn gezin geborgen ze was een moeder ontzegde liefde zichzelf misschien het meest alleen ze was een vrouw verzweeg verdriet en angst en drank eenzaam…

de ochtend wil niet klaren in het grauw en grijs van mist en regenbui nieuwjaar geeft zich nog niet prijs tussen verschraalde drank en peukenstank de kamer lijkt een kroeg waar gasten van de nacht hun biezen net hebben gepakt aangeschoten door het licht toch straalt er al een sprankje zon uit heldere ogen in je wakkere gezicht…

Voordat de laatste ronde ingaat en mijn ziel is weggezwommen in het glas, mijn zinnen opgelost in drank, wil ik bij jou zijn. Voordat mijn gedichten zijn verjaard tot voorbeeld van het een of ander, mijn talenten zijn vervallen tot verzameld werk, wil ik bij jou zijn.…

Oh ja, die oud collega door de drank ver heen en die blondine met mannen bij de vleet Ik mag een biet zijn als ik hun naam nog weet. De tijd heeft in mijn hersens aan cellen zitten knagen Het geheugen is vaak weerbarstig en gaat haar eigen gang. Maar dan opeens komt er toch weer een naam opdagen Dementia praecox ben ik bang.…

kom laat de wind in je haren spelen verwaai de gedachten de rook en drank de stank van vervelen de zon is net op het licht is nog jong ze schijnt al heel zacht door wat nevels en breekt de gesluierde nacht de dag is voor ons verbinding met morgen een gift van de tijd handenvol uren in gebruik zonder spijt kus me vandaag de honger…

ik herinner me het glooiend geel waar jij zo open was, nog heel waar ik jou bloemen bracht die ons wekten met hun pracht de druiven bleken wranger dan hun rode kleur beloofde we waren zo verliefd dat we nog in elkaar geloofden ik heb je niet gezien toen je mijn tranen droogde je hebt mijn hand gepakt toen drank mijn pijn verdoofde…