Alle inzendingen over onzeker

het stukje zon maakte de sprong weer goed de overkant jouw hand de lach waar alles mee begon had de aanloop niet goed voorbereid slecht weer de tegenwind maakte de afzet zeer onzeker we oogden beiden bleker het stukje zon kwam in je ogen om mij een goede landing te beloven op de grond was er jouw warme lach toen ik weer…

ik zag de straat zijn spelletjes weer spelen het kletsen en de lach het hangende vervelen een bal die kaatst in glanzende portieren de enge buurman verderop laat zijn gordijnen kieren onzekerheden schreeuwen hard merken onderscheiden namen ze voelen zich vaak heel apart maar het liefste zijn ze samen hun ogen zien alleen vandaag want…

alsof de duvel ermee speelt vertragen data waar ik bij sta kunnen dagen mij gestolen worden zo ook het dwingende advies van hen die het, zogenaamd, beter weten ik bepaal zelf wel, altijd al gedaan net ontvangen pasjes krijgen benen spelen krijgertje met mijn onzekere brein uren lang zoeken ogen naar hetgeen ik zojuist nog in mijn handen…

ogenblik niets te hoeven alleen maar Zijn te proeven ben ik nu heel even stil zo bereik ik wat ik wil Alleen voor mij die zonneschijn ik ben ontketend , mag mezelf zijn Als ik beweeg en ontdek dat ik verlangen opwek kan ik naar mijn toekomst kijken en dromen over wat ik wil bereiken Steeds het onbekende kiezen onzekerheid…

muren zijn hoogpolig vreten echo's uit de lucht het schreeuwen zit van binnen een vliegen zonder vlucht gevangen in hun kassen fixeren ogen een plafond handen kiezen houvast zoeken veiligheid rondom passen zijn onzeker de vloer is lichtgeraakt ademen gaat sneller als er kennis wordt gemaakt de eerste blik naar buiten als drempels…

ik zoek iets meer dan die gemoedelijkheid langs mijn huid van kruin tot kuit strijkt ook verwachting tussentijds scherpe tongen, met een vlammend commentaar maken slechts onzekerheid waar ik buig en laat mijn haar in sluiers naar beneden vallen gelijk als het gestorven blad van stille herfstbomen en het lallen van een dronken tong…

ik lees zoveel in je ogen want ze zijn zo oneindig donker diep achter elk vermoeden zie ik nu iets wat ik niet eerder heb durven bevroeden: onzekerheid ontevredenheid hulpeloosheid moedeloosheid bitterheid genegenheid tederheid vrolijkheid vriendelijkheid al die kleinigheidjes bij elkaar is best wel veel maar ook de levenslust die…

liet John Lennon zich vertwijfeld ontvallen Terwijl zijn handen zich onzeker over de pianotoetsen bewogen En hij voor zijn vrienden voor het eerst het magische nummer Imagine zong Er trok een collectieve siddering door zijn toehoorders geraakt door de onmiskenbare diamant die niemand kon ontgaan Omdat John zo lang dichtbij zijn…

muren zijn hoogpolig vreten echo's uit de lucht het schreeuwen zit van binnen een vliegen zonder vlucht gevangen in hun kassen fixeren ogen een plafond handen kiezen houvast zoeken veiligheid rondom passen zijn onzeker de vloer is lichtgeraakt ademen gaat sneller als er kennis wordt gemaakt de eerste blik naar buiten als de drempels…

Was ik een jong, onzeker, zwart geboren kind? Waarom is mijn verleden en jouw toekomst blind? En voel ik straks bij thuiskomst weer jouw tranen branden.…

De gratis koffie smaakt niet, wachten, onzekerheid. De uitslag staat al vast, maar wij nog ongewis. De dokter gaat het zeggen, helaas het is weer mis. Lachend in de metro, je kijkt nu wel naar mij. Gezichten naar elkaar, de spanning is voorbij. Negatieve uitslag, weer kanker op het spoor.…

Liefde, waar is de liefde gebleven De meeste willen geen liefde De meeste hebben het allang opgegeven De meeste durven hun hart niet meer te geven Ze zijn bang voor de pijn die liefde kan geven Liefde waar is het gebleven Het was zo mooi gevoel in het verleden Tegenwoordig als we liefde voelen dan worden we onzeker We denken te veel aan…

kan eraf, het is klaar iets wat langzaam in hem omhoog stijgt werd een steeds sterker wordende zekerheid de schakels konden worden ontboden hij had zichzelf gevonden en nu hij ook eindelijk naar zichzelf kon kijken ziet hij de ware gezichten van al die anderen en de sloten die hij om al die polsen zag zitten deed hem denken aan al zijn onzekere…

langzaam zie ik jouw schaduw verbleken alsof het contrast wordt aangetast door tijd en onzekerheid nog sprankelt je lach en lichten je ogen plaatst je teint haar vitaliteit vol leven en spirit in een jeugdig geheel in een fraaie acte de préséance pluk je weer even de sterren die je vroeger hebt gegeven van het firmament…

hoe je dat telkens doet Maar het lukt je toch steeds weer Als ik in je ogen kijk Verdrink ik in je blik Dan vliegen vlinders in het rond En krijg ik echt een kick Elke dag ben ik weer bang Dat het afgelopen zou zijn Want dat is zoals ik de liefde ken Niets anders dan erge pijn Maar als ik dan weer bij je ben Vergaat die onzekerheid…

Ik voel me nog steeds bang en onzeker maar … ik leef!…

huil je om je onzekerheid opnieuw verraden, ingeruild laatste haven dus ook kwijt is het dat, waarom je huilt? geloof je in een nieuwe dans in dat wie worstelt bovenkomt geef je liefde nog een kans wanneer je kreten zijn verstomd?…

't Licht is uit m'n ogen 't onbereikbare verlangen duister sluipt nabij in geest en lichaam gevangen Geen emotie meer te zien zelfs geen gevoel in mijn hart 't starre en koude in mij maakt me onzeker, verward De pijn keer op keer 't diepe verdriet verstikt mijn geest maakt bang en bevreesd Ik wil dit écht niet het gaat buiten…

Altijd zal ik naast je blijven staan zelfs als je me een tijdje niet ziet zal ik een arm om je schouder slaan en jou steunen in je diepste verdriet Jij hebt een speciaal plekje in mijn hart sluit je ogen en zie mij in je gedachten dan delen we alle onzekerheid en smart en zal ik proberen de pijn te verzachten Jij bent een maatje voor het…

Jij duwde onzekerheid weg en plantte daar vertrouwen zonder te vragen naar uitleg durf jij mijn muur af te bouwen Als ik mijn deur dicht smijt vindt jij weer een open raam je wordt door liefde begeleid al gaat het af en toe best moeizaam Jij raakt mijn gevoelige snaar dat maakt mij soms verlegen en stil steeds meer groeien wij naar elkaar…

Vervreemdend stil, onzekere hospitaalgang. Besef van tragedie breekt traag door. Resteren laatste adem, huilende gezichten. Overlijdensberichten, keurig in de rij in de krant. Clichés die ontoereikend welgemeend hun opwachting maken. Onverdraaglijk leed hoe het ook zij.…

struikelend in mijn mond, ongedwongen en met moed kijk ik de kamer rond maar stilte breekt mijn hoop als de vragen gaan vervagen, blindgeworden letters durf ik niet of nauwelijks te raken ruggelingse ogen vullen zich met zinnen nog te gaan, onvoldragen klanken die ik steeds maar weer herhaal woorden blijven haperen, onzeker…

te wachten Een stille vonk, gevoelens fout En kwetsbaar mijn gedachten Een nieuwe wereld, nieuw begin Het avontuur van morgen Een strijd die ik misschien niet win Maar dat baart mij geen zorgen Dromen zijn slechts fantasie Maar diep zijn mijn gedachten Jij bent alles wat ik zie In al mijn stille nachten De vlammen van onzekerheid…

Blind en struikelend over woorden Een nutteloos geweld Letters die uit verzonnen zinnen ontspoorden Door het geweten gekweld Een geheim alphabet Gevangen in een leugen In een vreemde taal omgezet Zinnen die niet deugen Muren van onzekerheid Gebouwd in een duizeling De liefde raakt zijn glans kwijt Bij de schaduw van herkenning…

zachtmoedig van aard toch als Attila's horden stampen ze stuivend en bloc voorbij koersvast de schapen op weg naar de kooi de lammeren wat onzeker daartussen of achteraan allez..!…

stuiterende pubers, taalfoutend verstoutend verhalen onzekerheid over stugge ruggen niemand heeft ze ooit gezegd hoe het moet hoe het ook anders kan, nimmer gespeeld op de man, want individueel is men teveel in zichzelf gekeerd, niets geleerd de ouder, de oudere mens komt eens om in woorden, raakt eigen kind kwijt in een gelijk dat men wil…

Veilig in jouw armen geborgen en zo fijn onzekerheid vervliegt als wij zo samen zijn Rustend op je schouder ruik ik je heerlijke geur mijn hart staat wijd open jij geeft alles weer kleur Jouw mooie donkere ogen kijken me liefdevol aan de kamer wordt verlicht een glimlach van de maan Sterren die mooi glinsteren in het donker van de…

hebben de ogen afgewend spelen in de wereld van blauw licht zelden zien zij een gezicht als zij kijken dan ontwijken ze de blik een reflex die rust moet geven na een jeugdig leven van alert moeten zijn in totale uitdaging zijn zij ten onder gegaan alles was gericht op status en een goede baan zelf zijn zij kind gebleven vol onzekerheden…

, ja dat doe ik veel maar wat dicht ik er mee gaten dichten in een zee, een zee vol emoties, veel te veel gevoelens slaan stuk als golven op een rots waar ik eens was, fier en trots als van voor het ongeluk het ongeluk bracht pijn en leed veel lichamelijke pijn geestelijke smart in mijn zijn als een mes door hart en ziel sneed onzekerheden…

Het verdrinken in onzekerheid. Het stikken in de zorgen. Het doen alsof er niets is. Maar niets is meer verborgen. Niet weten hoe het heet. Niet weten hoe het verdwijnen kan. Als zon na de regen, Maar dat is niet het plan.…