Alle inzendingen over liefde

Je bent niet verliefd op mij, Althans dat is wat je zei, Je stond jezelf niet toe dichtbij te komen, omdat je wist dat je ver weg ging wonen, Natuurlijk zat ik er ook mee, Verliefd worden was een slecht idee, maar het hield me niet tegen, Ik wilde me er helemaal voor geven, Ook al hield ik vol, tussen ons is het iets, Volgens jouw liep…

Geheim Ik heb een stil geheim dat ik stiekem heb en niemand mag het weten weggestopt in een verborgen kamer van mijn brein zodat ik het niet zal vergeten het zit daar warm en fijn Dat geheim is alleen van mij en niemand mag er aankomen elke nacht laat ik het even vrij in mijn dromen want dat geheim ben jij nov [c] 2010…

memoires tegen haar benen aan ligt het eiland zij mist de roeiboot waarin ze nog het meisje was en een man haaien weg mocht schreeuwen het geschenk van de blauwe zee de schelpenketting die zijn eerste kus verborg en onder het rijsttafelen met de buren moeder die streng toekeek en vroeg hoe jouw dag was net toen pappie aan kwam lopen…

je rolde weg na jarenlang het zicht gedomineerd te hebben bergafwaarts in een wolk van steen en gruis het stof vooruit om later naamloos weer het dal te vullen tussen andere tekenen des tijds jouw tand ontbreekt zodat de bergkam slissend stormen preekt nog piekt de pijn als lage wolken poetsen erosie kent alleen het samenzijn…

zij gelooft echt in mij dat ik er altijd ben haar lachjes haar buien zo door en door ken zij gelooft in mij ook al denk ik vaak alleen aan mij toch weet ik haar altijd naast me aan mijn zij vergeet ik soms wat ik haar voorlees zijn mijn gedachten ver verder weg niet dichtbij haar ik aai haar wang zing voor haar voor ze slapen…

lik en verfje hier er verandert niet veel laat me jou altijd weer vinden daar in het huis tussen de bomen…

TEDERE LIEFDE Jouw lichaam, ‘t doet mij wat zoals je hier nu voor mij staat Zo naakt en zonder vijgenblad en erboven je blozende gelaat Jouw benen, ze voelen zo teer zo zacht is heel je schone huid Het lichaam dat ik echt begeer en daarom in mijn armen sluit Jouw borsten zo heerlijk rank alsof ik droom zie ik jou gaan Heel je…

als een luipaard zo wellustig krabde je de oude wond weer open striemde rug met lange halen liet in je wulpse spel mijn bloed weglopen het ging je niet te snel je dorst was buitenzinnig je beminde mij zo innig en wat tikkeltjes te fel hebben toch het eindpunt nog gevonden dropen toen gebroken af alleen je staart zwiept nog heel…

mmm Hij wrijft zijn handen vergenoegend op elkaar het ons welbekende gebaar op zijn hurken welke te kiezen? kippesoep maar met korte krachtige halen en zijn tanden op elkaar en dan die gevleugelde woorden…

Stralend zat zij in de taxi een buurman op weg naar zijn werk keek door het raampje en knikte jij, vroegen zijn ogen ja, knikte ze terug,ik ik ga trouwen vandaag en daar ging ze haar toekomst tegemoet ze voelde zich gelukkig 19 Juni 1957 Nu zit ze in haar stoel en denkt; er is zoveel gebeurd de haren zijn van blond naar grijs verkleurd…

Ik hou van je Zou deze lieve woordjes Heel zachtjes hebben gezegd Mij naast jou naakt hier neergelegd Stel me voor je open Bang hoe het zal lopen Hou je wel van mij Is er chemie te ontwaren Ik kus je lippen, streel je haren Geef me helemaal bloot Ben als de dood Dat ik zal lijden Afgewezen af zal glijden Zonder jou alleen Ik hou van jou…

Een lach was voldoende, of een schouderklopje dat uiteindelijk doorstraalde naar mijn middel. Een glimlach tussen heuvelland, met nepvlees nog tussen de tanden en een kater in de lucht. Stap-voor-stap en haar benen die in hetzelfde ritme gaan, zich voorttrekkend van steen naar steen, door slijk en nat gras de liefde niet ontvlucht maar juist…

je hand heeft de onafgemaakte vingers van talent dat zoekend is je speelt en schildert wel maar het touché wordt niet herkend musiceert kleuren voor een zaal zonder publiek componeert doeken in verkeerde melodie tonen zijn je woorden vormgeven de muziek jouw talent zit nog van binnen je vingers raken het net niet…

jou lieve woorden doen mij denken. voor jou wil ik mijn liefde schenken. voor jou wil ik mijn armen open slaan. voor jou wil ik een traantje laten gaan. voor jou wil ik me leven openslaan. met jou in het leven wil ik veder gaan.…

jij en jou lach, dat is mijn doel voor de hele dag. jij en jou doen, dan verlang ik zo naar jou zoen. jij en je mooie ogen,dat is meer dan duizend regenbogen. jij bent het dus voor mij, samen zij aan zij worden wij blij.…

het was niet de droefrode maan die langzaam boven de bergen verscheen niet het zachte ruisen van oude platanen die rust en stilte van schemer beaamden het waren jouw ogen die glansden van zomer op het dorpse terras waar onze lach de spanning verbrak we dansten en lachten in een nacht zonder einde vrijden ludiek de muziek langs…

Miss geld-wolf, in haar schapenkleding, ontdoet zich van haar zachte aaibare vacht en gaat nog maar voor 1 ding. Hoe kan zij zijn verdere weg verhinderen. Hoe kan zij zijn geluk stoppen want zijn geluk verkroppen, zonder haar; kan zij niet. Zijn geluk, zo pijnlijk..is zoals zij het ziet. Haar enige macht; is plukken van een kale kip zonder…

Jouw warme mannenhanden laten mijn huid tintelen van verlangen en hunkering onze blote voeten raken elkaar in ’t tedere van de schemernacht jouw mannelijkheid verraad het trouwe schijnen van maanlicht de aanraking van mijn wulpse borsten doet mij huiveren van intens genot je dringt langzaam, sappig, in me als een lenige slang, kronkelend…

Zo dicht aan jou gesloten zijn als mijn hart zich slaat tegen jou aan Zo laat mij die momenten gaan Van wat bestaat zal niet voor ogen zijn, de innigheid niet zichtbaar…

een ledenpop en harlekijn nog kraakt de speeldoos het refrein uit vroeger jaren dagen op de zolder van de tijd gedroogde appels verse melk bij het ontbijt een moestuin waar de struiken afgedekt met net hun vruchten toonden aan de zon wij de rechte regels opgebonden bonen zagen en niet snapten wie dat kon het paard en koeien in de…

Een warm gevoel wat soms overvalt Een onbewaakt moment terug naar weleer Spanning in het lichaam, blijdschap Hoe mooi de eerste echte liefde Onbereikbaar tot het bereikbaar werd Weg de onschuld, hier realiteit Het moment waarop ik volwassen werd Door een tunnel van echtheid Niet door de daad, maar door de redding Kwam liefde op mijn pad…

Ik lig te huilen in bed negen en zestig ben ik en ik lig te huilen alsof ik een kind ben maar ik ben geen kind toch? Ik de kalme, de rots op wie je kan bouwen maar die ten ene male ongeschikt is om mee te vrijen. onbeholpen als of ik een kind ben maar ik ben geen kind toch?…

als lippen raken smoren gesproken woorden warm in lichaamstaal…

ze heffen armen kijken omhoog in hun verdriet om het gemis maar langzaam sluit de kring familie die er dan nog over is rond de tafel van herinnering langs de vaste route die zij ging alleen die ene stoel blijft leeg pas later wordt het vierkant echt gebroken aan een ronde tafel is er nooit een plaatsje over…

vreemde gezichten achtergelaten in de straten van mijn stad zielen vergeten op de uitgesleten wegen van mijn hart wie ik lief had zo lief zijn achtergelaten op het pad van mijn leven bewaken mijn geluk mijn verdriet mijn tranen om even soms kust kust hij mij waait voorbij als een herinnering aan mijn vergeten zielen en rust…

je ging voorbij langs rode rozen je vrienden op een rij onder het wit boeket met liefde door je naasten op de kist gelegd de bloementuin waarin je bent ontslapen geeft jou de laatste wake wij delen in herinnering het mooiste waar het jou om ging van mens tot mens te kunnen praten…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

Kijk mij niet meewarig aan met een keurende oogopslag gun mij louter dit ogenblik even langer dan we nu bestaan tederheid grijpt me naar de keel in onuitgesproken zelfbeklag moeilijk te ademen als ik stik, je hoeft deze strijd niet te vrezen in de keuzes krijg ook ik mijn deel, het verleden heeft dat uitgewezen verwacht niet dat je mij daarin…

ben de trappen afgelopen moest de bodem zien zocht vaste grond onder mijn voeten zonder een misschien ik spiraalde tussen muren steeds dieper in de duisternis had de hoop al opgegeven omdat er daar geen einde is ben terug gegaan totdat ik weer in zon en licht kon staan heb daar het leven opgepakt nooit daal ik die trap meer…

ik ben even weinig experimenteel als een ijsschots als een veenlaag als de mist al denk je het lezer in je stoel op de grond van hout ik ben even weinig experimenteel als het warme bed en de gedekte tafel als het lachen en de vriendschap ik ben heel gewoon en ik hoop dat jij gewoon bent dat er in jouw ogen geen afkeer is ik ben een van het…