Bevolken anoniem de hemel

ik zou haar ogen willen zien
de trekken kunnen onderscheiden
in het vallend blad

haar stem weer mogen horen
in het lied van opgetogen koren
als de wind iets harder bidt

mijn wolken zijn weer grijs
bevolken anoniem de hemel
ze maken niemand meer iets wijs

de wereld strakt zich
in een kouder onbehouwen
alleen mezelf kan ik nog vertrouwen

seizoenen is zij met mij meegegaan
we bekenden vriendschap tot oneindig
maar zij heeft het leven uitgedaan

Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/

Schrijver: wil melker, 6 december 2006

wlmelkerziggo.nl

dood liefde leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 463