Alle inzendingen over reizen

Strakblauw, zeegroen of grijs verwoestend of rakend aan het paradijs verkwikkend, helend of beukend op de kust een grillig monster of fenomeen van rust Een spiegel die een vlak slechts toont de blik daaronder die de snorkelaar beloont Uitbundigheid van kleur en leven verwondering dat ons dit is gegeven een zee van rust, een zee van tijd…

(Voor de chagrijnige dame tegenover me) Tover een lach op je gezicht Zo 's morgens vroeg Aan mijn eigen ochtendhumeur Heb ik meer dan genoeg…

De grafheuvel groeit tot piramide omrand met bomen van steen waarin ze tekens kerven Klank, beeld en zin verenigd in één oude stem die onvertaald bleef De barbaar werpt boeken in vuur Er bleven er drie gespaard van de tand het vocht dat geduldig doormaalt Drie hele en een handvol snippers en scherven van een urn bleven heel genoeg…

België is een abdijenland echt Bourgondisch, woorden als allee bier is eenzaam heilig en plezant de bewoners winnen het dictee Nederlandse orde spreekt tevree eigen woorden helpen uit de brand zeiken doen ze zelden op de plee Lage landen, anders maar verwant Schaarse zonnestralen uit de krant worden breed ontvangen op het strand heel veel…

er draait een draad om haar heen van goud en licht alsof de spin weet heeft van haar daden, voordat de koude in haar hart winter begint zij schommelt onder de iep op en neer haar zorgen weg in dromen en lang vergane daden, stof dat poriën vult terwijl doden rond de boom marcheren de weg naar huis is niet meer lang…

langs meren en door wouden gaan dan begrijp je hoe oneindig dit landschap moet zijn wind streelt teder de toppen van de bomen een stroompje valeriaant me rustig en terwijl het maar niet donker wordt benadrukt de koekoek achter mijn rug dat de zon niet zal ondergaan…

werk in uitvoering had de eerste indruk kunnen zijn ware het niet dat de bever zich heeft laten inspireren door een zekere Nefertete dit te mogen aanschouwen langs de oevers van de Glomma is niet een ieder gegeven vandaar dit bewijs in full-colour een kunststukje dat helaas alweer bijna verloren moet zijn gegaan…

Den Haag Holland Spoor Dat merkt u wel hoor Als u er bent Wordt het u bekend Men Brengt Het ten gehoor: Den Haag Holland Spoor! Station Den Haag Holland Spoor…

Zon brandt voeten vast in langzaam smeltend asfalt van de weg altijd onderweg naar einde zonder weg Vond mezelf weer terug tussen menshoge varens stammen met grote ogen verbaasd zonder haast Reisde door 3 landen rond een enkel punt maar miste steeds het echte middelpunt…

Hitte zindert door de stad 10 miljoen mensen geven chaos zonder stress monnikenwerk in kleermakerszit dans der armoede niet ontsprongen de geur van eten overheerst de stank van het riool koken op straat een lome hap aan formica tafels bruisende stad jij gaat nooit slapen…

Met grenzeloze euro's fiets ik naar m'n hartsvriendin. Ze is een Europese. Ik heb een dure fiets en kan dus racen, al valt het trappen heuvelopwaarts zwaar. Ik moet een flink stuk lopen zelfs, 't is balen, maar bij de top ben ik weer uit de brand, alwaar ik uitrust in een restaurant. Wat fijn, dat ik met euro's kan betalen. Tenslotte…

supplique pour être enterré à la plage de Sète (G.Brassens 1921-1981) tussen kruizen en tomben op voorheen cimetière de pauvre het graf van Georges Brassens met uitzicht op het Bassin de Thau aan zijn smeekbede om begraven te worden op het strand van Sète is helaas geen gehoor gegeven zijn laatste rustplaats onder een…

de nieuwe morgen baant zich een weg door de mist langs gouden sporen…

ik zag de velden voorbij het watervlak wat grijs de lucht soms blauwer wit en dichterbij vervagen de windmolens draaiden het hoofd naar het westen ze wentelden met wieken zo energiek zo zelfgenoegzaam de waterlopen dreven er boven het vlakke land de aarden dijken kropen er naar de oeverkant ik werd ééntonig en mijn stem wat vager…

de reis het einde waar naartoe het stof de mensen massa moe wanneer ik vreemd beneden sta en dan omhoog mijn oog opsla hervindt mijn voet haar vleugelkracht: ik zie dat iemand op mij wacht…

(een stukje Noorwegen) noem het de hang naar ginds een vleugje folklore of onbestemd verlangen kortom een blik op 't kompas wijst ons de weg naar het hoge noorden waar mensen wonen die dromen van het zuiden…

De werkgroep Nouwen is akkoord gegaan met wat men kilometerheffing noemt om hiermee snelwegknopen op te lossen. De jan modale rijder is gedoemd zijn weg te vinden over hei, door bossen en af en toe pikt hij een buitenwijk. Ook kan hij kiezen door de nacht te crossen dan rijdt hij zich al slapend stinkend rijk met dat geld kan hij in de…

Toscane als een groet aan de platanen teruggesnoeid tot op het hout de dikste uitwas willig reikend naar het verre nergens Toscane kan er mij in eeuwen wanen in het spel van leven en de tijd soms triest dan weer verblijd gericht op God en eeuwigheid Toscane met zijn files op de autobanen tussen droom en zakelijkheid als ruwe steen achter…

Oh, de wind en het stille, het wijde En mijn vissenstaart die weer beweegt Nu het zand van mijn huid is geveegd En mijn haren weer glanzen als zijde Oh, de golven, de meeuwen, de kliffen En het schuimende, speelse gespat Dat ik door alle pekel vergat Maar zich toch in mijn ziel wist te griffen Op het eiland van Groene Smaragd Waar de wegen…

Rond het tot romp bedachte railnet van Stadsland zullen zeeën van tijd steeds vaker worden gespild waar geen reiziger/klant dat ooit had gewild lopen overstap en verveling synoniem uit de hand men zet de schaar in doorgaande lijnen vanwege de tijd waarin comfort niet meer telt terwijl de balans meer en meer overhelt naar het moment dat de klant…

De golven aan de kade van Lahinch De Keltic Music Shop en tweed en woollen ’s Nachts onder roze rozen wacht het woelen: Post Office, supermarket, sheep- en minch De smalle wegen worden niet verlicht Waar Bed and Breakfastvilla’s kleurig wenken The Burren doen je aan het leven denken Ook kaal, rotsachtig, schots en scheef ontwricht Hoewel…

In jou, mijn Rome, oude geuren stijgen op onder mijn voeten tot verlangende tijden. Je kleuren gebonden tegen de horizon omdat nu niet wil doordringen in je rustig ademen. Huizen van warmte gesierd door zon en bomen zoals ik Augustus zie wonen kijkend over de Tiber. In jou, mijn Rome, met je groots geheugen in alle tijd, verleidelijk…

aanstonds aangekomen zag ik het lichte groen het leek één groot plantsoen van onbekende bomen het korte weerbericht klonk als een zoet gefluister: hoe anders is het Indisch licht ik rook een geur van kruiden de lucht was droog en warm een om je heen geslagen arm die je welkom in het zuiden heet, en recht in je gezicht zegt: je staat nu…

stap ik uit de trein richting Weesp perron 2 station RAI precies midden tussen de twee roltrappen kies voor de linker roltrap krijg een niet te bedaren hoestbui mijn geblaf lijkt mij eng en benauwend voor de medemens schaars aanwezig en voorzichtig haal ik mijn hand van mijn mond en wandel wankel met schuchtere motoriek hoor mensengeluid…

verdwaald in de sneeuw staat een boom onder een nevel van twijgen onbereikbaar in een dictaat van de tijd want per trein stuif ik langs koel bevraagd naar mijn plaatsbewijs…

Op een zee van vele talen Dobberden we door de stegen Zagen marktlui vis afwegen Dreven we langs glazen schalen Op San Marco aangekomen Door handtamme duiven wadend In het flitslicht zonnebadend Zag ik Byron verzen dromen Nadat we in winkels doken Door vergulde zalen dwaalden Tintoretto’s Paradijs Snelle vaporetti haalden -Zeer verzadigd…

Ik ging eens niet op reis, bleef zitten in mijn stoel. Mijn reis ging razendsnel. Ik was nog niet vertrokken of ik was al weer thuis. Ik ging eens niet graag dood, bleef zitten tot ik stierf. Mijn dood was een soort dood. Ik was nog niet geboren of ik was nog steeds in leven. --------------------------------- uit: 'Velerhande gedichten…

daar stonden wij samen op een Amsterdams perron te wachten op de stoptrein naar Amersfoort hij dichter/schilder/violist een vanouds bekende ik de dichter/machinist de nog immer onbekende niet de moed hem aan te spreken want ik herinnerde mij tijdig dat C.Buddingh' ooit eens schreef: "goden stoor je niet" en misschien is het…

De Nijl spiegelt een eeuwig ritme De zon volgt in haar boogbaan Een wieg die slijt en rolt naar de kuil Jaarlijks zwellend voedt ze de oevers In het westen slaapt de farao In een onherbergzaam vlak Diep doorsneden Tussen woestijn zit vruchtbaar land ingeklemd. Een drassige delta vormt de kelk In de stroom herken ik de steel Daar bloeit…

Ze zit in een stoel en kijkt maar naar buiten. Een auto passeert en nog één en nog één. De eerste is geel, de tweede lichtblauw, de derde lichtgroen. De eerste een BMW, de tweede een Opel, de derde een Ford. In de eerste zit een man met een baard, in de tweede een man met een snor, in de derde een man met een hoed. De eerste…