Netgedichten

netgedicht (nr. 9.964):

tijd van leven

geen verdienste doch louter tijd van leven
zoals men dat nu eenmaal van je verwacht bij 't spoor

als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok
weet ik mij gehaast door telkens weer een andere trein

zo gingen de jaren als stations aan mij voorbij
waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben...

morgen gaat er immers weer een trein

Schrijver: Lejo van Kuijeren, 17 februari 2006