Netgedichten

netgedicht (nr. 9.395):

Laatste reis

De taxi wacht, zijn tikker loopt al rond.
ik hoor de chauffeur op mijn koffers vitten
-dit is de laatste van zijn vele ritten-
ook hij heeft blijkbaar een te korte lont

toch houdt hij ritueel zijn grote mond
als hij een plankgas voetje denkt te witten
hopend op luchtig: laat de rest maar zitten
geen remming meer, hij wil het volle pond.

Hij blaft naar eendjes, als een dolle hond
zigzagt zijn slagschip tussen zondagsklitten
om kantje boord langs trammelant te slippen
door handig over busbanen te wippen

Pas dan paniek ik: kachel, water, pitten!
De taxigast, zijn tikker stopt terstond.