Alle inzendingen over tijd

Mijn dag begint verlegen in argeloosheid sta ik op. Niet wetend van welke wegen er een ochtendstond gloort met nieuwe plannen in mijn kop. Plannen die dan een deel van mijn middag beheersen; een vorm krijgen bij een daglicht overdenking; met spijkers en koppen, voor een volgende morgen, of voor de lange termijn worden opgeslagen voor een…

Nooit genoeg van het leven dat de ogen opent iedere nieuwe dag. Met een telkens iets vergeten slijt het verleden tegen een beter weten door het optimisme van een nieuw gezag. Dagelijks is het een lijden van een strijder tegen de tijd. Een dagelijks verlies van vreugde dat zich niet met een kennis van nieuwe toekomstmogelijkheden bevrijd…

Niet voor eeuwig zullen wij bloeien. Niet voor eeuwig staan wij in de knop. Met iets van ergernis zullen wij soms verfoeien, dat er aan onze schoonheid een einde zit tegen de klippen op. Veel belovend wordt begonnen aan wat ons leven in schoonheid kleurt, maar al spoedig rimpelen de feiten die om de vergankelijkheid van een frisheid treurt…

Denken aan dat ene moment dat ooit zal komen een ieder bestemd Pijn het einde is daar de laatste adem het leven is klaar Somber zijn de gedachten voor het moment wat je kan verwachten Donker is de duisternis pikdonker als het doek gevallen is Dan komt hét licht dat gaat schijnen aan de horizon en alle problemen zullen verdwijnen…

Op de prachtige tonen van de ochtendstond. Die zich in vele aarden laat gronden. Verlies ik nimmer de grote lijnen van het spel; in de kwartsmaten die ik al verplaatsend tel; vertolk ik met de optimistische halfslachtigheid van een spreken met twee monden; iets van een vrolijke levenslustigheid nog niet door de werkelijke treurigheid verslonden…

Een morgen die onuitsprekelijk iets van een ochtendgezicht aan mij vertoont. Zijn duidelijke grenzen aangeeft dat door de haast nimmer in evenwichtige levens kan worden gewoond. Levens die zich verplaatsen over de grauwe routineuze wegen van ons vluchtige bestaan. Zonder goede gronden bij het omzien reeds de treurigen tot zoutpilaren doen…

Twee bomen, aan het stille water spiegelen zich alle dagen zacht, pronken met gekregen bladeren tot in schijnbaar dieper water. Beiden ook nog snel verstoord, als watervogels, zelfs een vis 't water doet bewegen spiegelbeelden, eventjes gewist. Het eerste blad dat valt één enkel blaadje ja, dat kan gemist. Tot de herfst hen roept,…

Ongemerkt was het later geworden. De TV moest steeds harder. Overal in huis slingerden tweede ogen. In onze schoot doofde heel langzaam het vuur. Ons laatste huisdier vleiden we in de garage. Voor 5 euro kochten we een nieuwe sjoelbak, voor de kleinkinderen. Pissebedden trokken onze aandacht en bomen en vogels en wolken en taal: laat, later…

Het hebben van laatste wensen; nog onvervuld, maar nog niet te laat. Wat kan een mens gelukkiger maken als zo'n wens in vervulling gaat vroeg of laat. Een mensenleven wordt zo snel geleefd. Voor je het weet lijkt het bijna voorbij. Bijna te laat voor de onrustige verlangens. Een gevoel bekruipt je, waarom was ik er niet eerder bij.…

De dagen die nimmer worden vergeten; waarop de angst zich verplaatst naar het andere doel; waarop een scoringskans zich opnieuw voordoet aan de betere zijde van je gevoel. De dagen waarop men het zich kan permitteren eens lekker uit het dak te gaan, omdat de beoogde doelen goed marcheren, die hun eigen goede richtingen zijn uitgegaan. Niet…

we kijken elkaar in de ogen als ik in de spiegel kijk we houden elkaar zonder vragen vast tot het donker wordt we zien wat verloren ging in de kakafonie het lawaai van het leven de stilte haakt ons vast aan de angst voor het einde…

Komt het u bekend voor: Balpen met verdroogde punt omdat de laatste klik niet werd gegund Handdoek gelijk in de was omdat er geen tijd voor twee knijpers was Rol WC papier los op de pot De WC zelf nooit op slot Altijd het gas erop Elke maand een strop in blauwe enveloppe Na middernacht naar bed om zes uur weer op De wekker…

Tussen het warme daglicht en het donkere avondrood Ligt een stille aanwezigheid van minutieus onzichtbaar zijn Een sober transparant silhouet Met een lumineus bijna poëtisch effect Golvend ontvouwt zich een koortsachtig moment Gewoon buitensporig en bijzonder welbekend Tot een rusteloze punt mijn gedachte vermoordt Niets ontziend…

er zijn ontelbaar oude bergpaden waar ik niet komen zal loodrechte kliffen die mij de adem zouden benemen zilte luchten zijn er vol van vogels die ik niet zal horen wolken van het blauwste blauw waarin ik zacht verdrinken kon er is de oude tijd die vleugellam ter aarde valt…

Niet genoeg tijd om al die dingen te doen, die je nog graag in je leven in vervulling zou willen zien gaan. Van al die essentiële levenspijlers, die als aanlegpunten in een immer voortzeilend schip aan je voorbij zijn gegaan. Niet genoeg tijd, omdat je je al reeds te oud voel. Je ervaart, dat veel zaken door je vingers glipten voordat je…

als ogen niet langer dwalen gedachten het nomade bestaan de rug toekeren de razernij uit het hart sijpelt het vuur niet ontregelen kan als woningloze woorden aan het licht komen de hand in huid gewikkeld de pen traag meevoert naar het binnenste van de ziel…

Ik sta nog wel in zomertooi maar herfstig is mijn tijd. Mijn stam, eens rank en glad is knoestig krom. Het bos waarin ik groot geworden ben dunt zich steeds verder uit, mijn takken reiken nog omhoog maar raken nauwelijks andere meer. Wat schaduw geven doe ik nog maar vruchten zoveel minder dan voorheen. De stormen van de tijd hebben…

een leven lang klopt mijn hart al voor jou in voor- en tegenspoed, liefdevol, trouw en zonder ook maar een tikkeltje spijt voor één van ons komt na decennia tijd het abrupte begin van intens diepe rouw…

De tijd is als een mooie vlinder Die vliegt van bloem naar bloem Over het pad van gebeurtenissen Het pad dat leeft De geschiedenis is als een stofdoek met mooie kleuren Kleuren die dwarrelen voor je ogen als schitterende sterren Een raadsel met antwoorden Die zich bevinden in ons verleden Een klok met jaren als cijfers Zo interessant dat…

De idee van gisteren bestaat bij de gratie van nu vandaag. Fantasieën over morgen ook. Wanneer ons geheugen gaat haperen, verandert ons herinnerde verleden en onze gedroomde toekomst. Wanneer ons geheugen weigert, verdampt ons idee van tijd en verandert in onze werkelijkheid. Ons begrijpelijke begrip van tijd blijft een verleidelijke…

Dat tijd illusie is. Dat al wat leeft beweegt, rondom dit ene, heilige moment. Dat al dat leven ritme kent. Dat gevoel ken ik al zo lang, zonder dat ik dat wist of weet. Dat mijn verzet is aangeleerd. Mijn behoefte aan beheersing. Mijn streven naar veiligheid. Dat verleden en toekomst, herinneringen en verlangens zijn, die ons tot egoslaven…

vervlogen tijden woelen koortsig in mijn brein liefdesbrieven in een doos terug gevonden, vertellen hoe, het voelde zo verliefd te zijn ook verkleurde foto's laten openlijk zien hoe de liefde is begonnen we waren jong en onbezonnen, vonden alles superfijn maar tijd vervliegt, ontsnapt, zoals het gas uit mooi gekleurde…

spinnenwebben van moeheid dragen over grandioze zeeën zijn ellendig hart. en toch zal alles zo blijven…

Welke zorgen jij hebt gekend in die jaren wie er toen ook de schuld van is geweest ze waren je denk ik heus niet altijd te besparen want wie vertrouwde je in die tijd het meest? Kan je erdoor helpen, door erna te luisteren iemand, zo met haar eigen ideeën en ook 't gevoel dingen, die je soms beter zacht kunt fluisteren je zult vast wel weten…

Vannacht viel de hagel tikte tegen het raam ik ging kijken want eerder bekeek ik in zwart gekleed de maan Ik zag de sporen van jouw voetstappen aan Morgen zouden zij niet meer zichtbaar zijn in mijn ringvinger klopte pijn…

Ooit, in een tijdloos verleden geboren, Door iets of iemand nauwkeurig bedacht, Of gecreëerd door een nog hogere macht, Nooit hebt U iets van Uw precisie verloren. U plaatst ons passend in Uw eeuwig bestaan. U bepaalt de uren, geen seconde te koop, Hoe groot ook de wens om U te manipuleren, te rekken, te verdoen of te een lesje te leren…

't Was orgastisch en multi langs schilderswijk, markt, mooi weer en lijn elf waarin wij en jongens met planken over de hoogte van golven praatten, het einde van trambaan, bij naald waar jij wachtte met fiets achter een hekje, een hand. Hand? Daar huis te koop, het uitzicht, over handschoenen ging het, machines, over een houten auto met kachel…

Afgewezen Niet geprezen Ik had niets te vrezen Maar werd terechtgewezen Afgekeurd Even getreurd Maar niet gezeurd  Weer goedgehumeurd Afgedaan Daar gaat weer een baan Op straat weer staan Kan dit goed blijven gaan Afgestorven Mijn lichaam bedorven Onder de grond Genezen, de wond…

Oh begin van de nacht Ik heb op je gewacht Laat de dag nu beginnen Laat mij de duisternis beminnen Een tijd van rust De telefoon blijft stil Velen in slaap gesust En ik die niet wil Ontvlucht de realiteit Morgen heb ik weer spijt Na het verstrijken van de tijd Weer ben ik verleid Om tot het gaatje te gaan Zie de zon aan…

Morgen was gisteren Die tijd is voorbij Het zweeft ergens in het nergens Vandaag is al kwijt Het ooit is nu nooit Het nimmer immer ooit Een adem Een zucht Een wolk in de lucht Zwevend Fluisterend Door alle tijden heen Rollend Stuiterend Als een dobbelsteen…