Alle inzendingen over sterren

Bij haar arrest schreeuwde ze: hij kan dan sterren hebben mij sloeg hij dag en nacht. Hij werd maar twee- en dertig.…

bij het licht van de maan en de sterren kromt en buigt de zwaan haar hals vallen granaten door gescheurde daken aan de afgrond van altijd dezelfde pijn roerloos op de boezem van de nacht het klaaglied van het mensenhart doorzeefd en langzaam zinkend een inktzwart ontwaken niet meer worden wat je wilde…

het geluid van de hemel stil en sereen als een vredig zachte bries de fluistering de sterren in donkere nacht een symfonie van rust de zonsondergang kleurt stil dansen in ongestoorde dromen het geluid van de hemel eeuwig gehoord lied in de stilte van ons zijn…

Als ik buiten naar de lucht dan staar en ik zie de sterrenhemel probeer ik de sterren te tellen. één voor één Dan weet ik het zeker ik ben niet alleen Ik maak deel uit van een geheel ik ben hier niet voor niets ik ben werkelijk iets...…

Als de zon en maan tezamen zijn, En de sterren zachtjes zingen, En op aard alle mooie dingen, Samenvallen in een rijm. Dan zal ik dansen, Dansen, walsen, zingen, springen, Springen dwars door het heelal, Alleen maar om dat ene te vinden, Vinden wat ik toch nooit vinden zal.…

’Van mijn bed, door het raam naar de sterren en de maan en daar helemaal omheen en weer terug tot mijn bed en dan nog duizend keer nee……nog veel, véél meer!’ Jouw grootste liefde past niet in de reikwijdte van je kleine armen ’s Nachts verdrinkt je, stort een vliegtuig neer…

Als de zon zo helder als de zeeën zo groot als een storm zo heftig als kleurig avondrood Als sterren die stralen als de maan in de nacht als rustgevende muziek als zwoele wind zo zacht Als de mooiste rivieren als glinstering van dauw als de toppen van de bergen zo groot is mijn liefde voor jou…

Laten we koersen op de sterren Sirius lonkt 8,6 lichtjaren ver.…

een kind in tranen verbergt stille wensen huilt zacht zijn dromen onvervuld het reikt naar sterren droomt van de zee ontdekt zijn angsten aan het eind van de dag waar duisternis valt in gesloten ogen tranen verdwijnen zijn wens verschijnt…

weerspiegelen die ogen liefde om zich heen onthullen ze de dromen verscholen in jouw hart helder als sterren bekorend en zacht verzonken in die ogen jouw vertederende lach parels van kristal puur en vol verlangen ogen in dromen wil je mij bekoren…

Sinds we Adams Family verzwolgen Frans´ bestaantje en het leven van La Brard En de Froger-rijkelui zijn we gehard In sterren die hun leven laten volgen Bij een single singer-homoseksueel Gaat er heus geen hapje minder door de keel…

een kind in tranen verbergt stille wensen huilt zacht zijn dromen onvervuld het reikt naar sterren droomt van de zee ontdekt zijn angsten aan het eind van de dag waar duisternis valt ogen gesloten een traantje verschijnt zijn wens verdwijnt…

In de leegte is de herinnering; De zon onderbroken door boom en blad, de geur van leven, van zacht groen en helder blauw, de herinnering aan jou; De sterren in je ogen, die daar verdwijnen, jouw handen op de mijne en zoete woorden, die niemand anders, niemand hoorde…

In eenzame afwachting kijkt zij door ramen in duisternis en telt seconden in minuten steeds verder weg tot ogen nog enkel sterren zien oneindig hoog ongrijpbaar ver en zij wacht geduldig tot die ene schitterend krachtig zal vallen deze nacht…

Dragen mijn ogen me naar jou dan zal ik blijven waar jij wilt gaan met jouw ogen als de sterren fluisteren en kijken met onze ogen waar we eindeloos met onze schaduwen dansen en de liefde en de maan onze eenzaamheid wensen…

wie weet waar de wortel zit onder het sterre gouden bladerdek die valt voorzichtig op zijn bek vanuit het midden van het heelal zijn die wortels niet te belopen en moet je op wat voorspoed hopen van waar je tegen het hek zit zullen een baard en grijze haren nu geen christuskindjes meer baren…

witborrelend zog bruist weg in het ijle verstervend in schuim onder windstille zeilen gekraak en geklots een zeezilte streling wiegende lichtjes een meeuw op de reling goudgeel gegangmaakt door rimpelend klater rijzen de sterren uit ’t donkerend water…

Ga rustig door geplaveide wegen te buldozeren ga door je zicht te verminderen tot het nulpunt te wervelen in arabeske nevelspiralen tussen gebroken sterren ga rustig door gebroken glas te vervangen door zevenhonderdvijftig milliliter inhoud Ik zal niet meer langs de zijlijn staan.…

opgevouwen in een handpalm van hagelwitte schaterlachen zie je hoe de sterren weggewassen zijn tussen de meisjesdagen die je met kartonnen vingers spelde op mijn arm wist jij echt dat de goudenregen zou buigen onder al die vlindervleugels kom, geef een laatste kus fotogedicht bij een meisje in een doos…

Ik raak je aan Zie sterren Oneindig veel En de maan Licht In een lucht Door duisternis omgeven Een kus op jouw gezicht En soms, heel even Zie ik jou Gewoon zoals je bent Ik wil je alles geven Zomaar Omdat jij jij bent Dáárom…

als drie sterren aan de hemel staan zacht twinkelend de dag verdwijnt in het sluipschaduwen dat deze nacht inluidt kijken wij op de kleine kaarsenvlammetjes met hun trillende kopjes langs de muren zijn onze lichtjes van vrede en geluk volgend jaar in Jeruzalem....…

Oh Xerxes Zoveel sterren hebben hier gespeeld Lief en leed heb ik met blauw wit gedeeld Hier heb ik het fijn Glorie club van Faas Wilkes, Wim van Hanegem en Coen Moulijn Respect voor het heden Mooie herinneringen aan het verleden Oh Xerxes…

Tussen de sterren ? Neen, u bent abuis: tussen twee oren, in het Witte Huis.…

Eerst naamsverandering, nu overname De ondergang van Talpa ofwel Tien Ging al met al zoals je kon voorzien: Het tijdsgewricht laat zich steeds weer beamen Tja, Tien placht omroepen te imiteren Waarnaar hun sterren nu weer terug gaan keren…

Zoals twee verre sterren na lange tijd uiteindelijk botsen in hemelse pracht Heeft jouw ziel de mijne geraakt met zoveel kracht Treur niet om vergeefse jaren Vier, zielsvriend, met mij Alles gebeurt op dit moment Dat het goed is, geen twijfel Ik heb je altijd, ook toen, herkend…

geen tijd om het te beseffen tranen droogden niet tussen de sterren is het goed ziel zweeft hier ergens rond de reis is oneindig. heb nog even geduld. ik kom straks ook nog heen,... en nooit meer terug!…

randloos maagdelijk het wit in ogenpijn en weer een toegenegen zijn, veel meer dan eerdere klacht rijpen de bomenkronen eerst als een winterzwart bezweert de hemel zinkend vallend voor middernacht de leeggemaakte sterren langademige wind eenzame vogel zingt liederen van sneeuw.…

de dood van Pierlala duikt op bij iedereen alle poppen in de kast graait hij met zich mee speel toch poppedeinen lach, bemin, kies rollen de stofjas wordt verpulverd je ziel vliegt naar de sterren een nieuwe Jan Klaasen vecht al weer met een Katrijn…

Neem me mee en draag me op de vleugels van de wind over zee ver voorbij de horizon zwevend op de wolken verstoppertje spelend met de sterren als een kind hand in hand reizend door de tijd op zoek naar het beloofde land waar alleen liefde is en geen strijd…

Als het koud en donker is, met sterren aan de hemel. Krijg ik een alleen en bang gevoel. Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…