Alle inzendingen over terug in de tijd

een andere tijd breekt aan waarin zal blijven wat waardig is in gevoelens tussen ons gebleven waarin ik altijd zal praten over jouw afwezigheid als zou je net in aantocht zijn een andere tijd breekt aan waarin ik zal lijden gaande langs dierbare nu ook trieste plekken waarin onze muziek zal zijn verstomd mijn stem zo stil zal blijven…

Tijd kan me mateloos vervelen Ik kan in de minuten verdwalen Tijd kan de wreedste wonden helen daar waar de beste medicijnen falen Tijd kan me eindeloos boeien, Je kunt het niet terugdraaien, Het is onmogelijk uit te roeien, Maar 't kan wel twijfel zaaien, Tijd is iets onvoorspelbaar, Soms heel snel, soms tergend traag Ze neemt iedereen…

De hoogste bergtoppen heb ik bereikt Geen vallen meer of opstaan Vooruitkijkend naar datgene wat me te wachten staat Lijkt het heel eventjes Dat de tijd stilstaat…

Dit is de tijd, de tijd om te zorgen, zorgend staan met je rug naar het vuur, bloot aan de dood, in het leven geborgen, lezen de schaduwen van morgen spelender-, spellenderwijs op de muur. Dit is de tijd. God zelf staat zonder zich te verroeren andersom. Dit is de tijd.…

Want ik kijk weer met oude ogen en ik weet dat de tijd de massa volgt en niemands waanzin zal vergeten want ik ben de schaduw en de kluizenaar die altijd antwoordt als hij de massa en haar angst weer ontmoet.…

Je krijgt een baan en doet je best, werkt je te barsten en de tijd doet de rest. Je krijgt verkering, verloofd en gaat trouwen, krijgt kinderen, maar ook die kunnen de tijd niet tegenhouden. Je nadert de middelbare leeftijd,ouder worden gaat snel, 't gaat met gebreken, dat zeker wel.…

te vroeg dat ook het laatste brok is langs gegaan De tijd is stil gaan staan…

Tijd glijdt niet voorbij maar schokt en bonkt en rolt en splijt dwars door mijn dagen Tijd, keer dan het tij als wind de zeilen bolt wil jij mijn schip nu dragen Genoeg! doe het voor mij als jij niet meer zo tolt zal ik je niets meer vragen…

IJstijd... Wintertijd... Wedstrijd! Hartslag... Armslag... Schaatsslag! Tienden van seconden... Ritme gevonden... Nog twee ronden! Overwinnen? Tacktiek verzinnen? Opnieuw beginnen?…

De klok tikt de tijd weg, soms doet hij dat snel. Als je erop zit te wachten, doet hij het veel te traag. Soms vliegt de dag je handen door en is hij om voor je 't weet. Soms heeft hij 48 uur, althans dat lijkt zo, of loopt hij dan soms voor? Gebruik de tijd, en doe het goed. Dat is de intentie van dit 'verhaal'.…

geest moet vast van een verkeerde donor zijn geweest Of zou het zo kunnen zijn dat ik nog leef met teveel pijn Het verleden heeft zijn sporen nagelaten maar daar wil niet meer over praten Geen pijn meer voor mij ik leg alles opzij Verdring het onbewust en heb daarom geen rust Het verleden moet rusten en ik moet erin berusten dat de tijd…

schenkt iemand zich een wijn Ik spoed mij door een verlaten stad naar mijn geborgenheid doe het licht aan schenk een borrel, en laat voor eventjes de tijd…

De Lekkerlandse kerk wordt flink verbouwd, Maar is het wel het eerlijke bedrag, Waar dominee voor collecteren mag, Of zijn de bouwers weer te goed vertrouwd? Een dronkaard heeft, om fraude aan te duiden, Besloten om de grote klok te luiden.…

Tijd herhaalt de dagen Tot de weken een sleur worden Elke minuut is anders Totdat de seconden eenzijdig worden Alles wordt in tijd begrepen Maar niemand die de uren verstaat Ik zie je morgen om 12 uur Hetzelfde als gisteren om 1 uur Fouten worden niet gemaakt Fouten worden herleefd zonder ervan te leren Tijd heelt alle wonden Maar…

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

Geef me even wat ruimte geef me even wat lucht Geef me even de rust opdat ik van opluchting zucht Laat me even tot mezelf komen laat me even gaan Laat me even bezinnen dan kan ik het straks weer aan Nu is alles nog donker zie ik nog niet het licht Voel ik me buitengesloten zonder mooi vooruitzicht Gaat de toekomst weer voor me stralen…

muur deed openbreken wat was verstard de ellende van het lot wegvallen van elke vorm van genot Nu kijk ik soms wel eens in de verte van de zwarte nacht zie geen boodschap meer in de lichtjes van ons dak een besef dat is gekomen je moet vechten voor je lot en niet denken dat 't zelf zal komen en dus vecht ik geduldig tot... ...andere tijden…

zand door mijn vingers onweerlegbaar onomkeerbaar ongrijpbaar als de lucht luisterend naar zijn eigen wetten slepend als stroop vluchtig als vuur onbekommerd over de gevolgen gaat hij alsmaar voort zonder immer om te kijken of even in te houden onverminderd onbevangen gaat hij door maar naar waar?…

de tijd tikt voorbij, maar plotseling is het stil. lege batterij...…

eindigt dit avontuur niemand heeft me ooit vertelt dat de tijd niet telt maar wat ik dan wil weten is waar begint het en wanneer is het eind is de tijd een stopwatch kun je de knop op stop zetten en weer verder laten gaan wanneer jij dat wil als dat zo is zet je de tijd dan even stil?…

Als een bloem, zo is het leven. 't Begin is teer en klein; De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn. Sommige bloemen blijven lang. Weer anderen blijven even. Vraag niet bij welke groep je hoort! Dat is 't geheim van het leven.…

we willen vaak verloren tijd inhalen maar wat we weten is dat tijd wel de aller laatste is die verliest wij komen niet verder dan het nu toch laten tijden zich ooit inhalen als we ons er maar serieus aan wijden en als zij het ook verkiest zijn we eindelijk bij de tijd en zullen nooit meer staan op tijden maar als ze dan ten slotte…

lach los De maagzweer kriebelt Hij deint zomaar zonder zin Onder een plafondspiegel In een hotel met meer sterren dan stijl Soms vielen gaten in de ruis van buiten Zoals het lied van de krekels na een trilling Dan dreef hij als een bark uit het raam Na de trage knipoog van de avondzon Gleed de nacht, een wurgslang binnen Hij had tijd…

De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je hand omklemt die van mij Het is nog warm, ik ben niet blij Droevig klinkt de muziek van de nacht Weten dat ’t licht snel doven zal Sleept mij in dit diepe dal De tijd, het leven, het is niet in mijn macht De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je koude hand zegt me “het is tijd” Pijnlijk is ‘t laatste…

Spiegelend in toekomst van weleer Tast ik blind achter mij in duisternis Wetende geen toekomst meer te vinden Verbreek ik het spiegelende wachten…

De tijd heelt alle wonden (zoveel pogingen verspild) maar het kan zijn dat je wonden hebt die je niet genezen wilt ik herinner me jouw ogen, je stem en ook je lach jouw beeld dat blijf ik koesteren omdat ik zoiets nooit meer zag…

Ik had geen tijd toen je nog leefde, nu je er niet meer bent... heb ik tijd...…

Hoe kón ik dat niet eerder weten, niet beter zien in vroeger tijd? Hoe moet ik het weer ooit vergeten? ------------------------------------- uit: 'Parken en woestijnen', 1940.…

Erg kien en bij de tijd.…

formatie als miniaturen tegen het blauw boven een stille diepte wegwijzers naar de kosmos naar onze oorsprong sterrennevels lichtjaren ver de wereld waarop jij en ik zijn is onvindbaar deze plek waar we liefhebben sterven en tot stof vergaan onze aarde is een plaats voor blijde dankbaarheid dat we mogen beminnen in onze tijd…