Alle inzendingen over emoties

Aftands, onacceptabel, om weemoed te dragen tandenloos na jaren iedere vreugdedans voelt zich verlaten, stikstof in het afsterven elke dag een beetje het water begint te knarsetanden 't lijkt op niks méér De levensboom vallen van de eerste bladeren verweerde rimpels eerste levensjaren jeugdigheid waar ben je heen 'k voel mij zo…

Liefste het water viel met een klap op de bodem van het kanaal, de wolken werden zwart ingezwachteld, kermislui zeiden, ja het is avond. Ze gooiden draaimolens en schiettenten in de golven, ze riepen me, dat geboefte pakte me beet. Ze rolden om van de lach, eet van je suikerspin, zeiden ze, drink uit een fles, word dronken. Liefste ik…

Met een hand, de linker, linker dan de rechter die hij in de maling neemt, de rechter die de linker in z'n hemd laat staan volgt hij, in zijn naakte waarheid door het leven getekend ziende blind circe's leugenwil zonder een blik te blozen maar keert, zonder verenkleed de tovenares in het wit zijn wang toe, eerst zijn linker…

vannacht droomde ik je rug het bewegen van je armen voor de Steinbach je drie namen moeder, mevrouw, Rebecca riep ik waarom niet eenmaal je omgedraaid ----------------------------------------------- uit: 'Het Albanese wonderkind', 1991.…

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten, En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon Over mij-zelf en 't al, naar rijks-geboôn Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten. - En als een heir van donker-wilde machten Joelt aan mij op, en valt terug, gevloôn Voor 't heffen van mijn hand en heldre kroon: Ik ben een God in 't diepst…

Het vergeten eindigt zich niet er moet opnieuw worden vergeten in volle bewustzijn van leven zoveel liefde is er weg gegeven mijn beste vriend voor het duister het is een wonder, dat ik nog luister met licht dat je achter hebt gelaten in jouw weemoedig domein het is fijn weer mens te zijn met alles wat ik inwendig hoop ondanks mijn tranenbiotoop…

Jaren geleden, tussen muren waar de nachten koud zijn en mensen verloren zoek ik houvast in werk dat ik nauwelijks begrijp onbegrepen, net als ik. Mijn lichaam nog vol van verlies, pijn die niet werd gezien, artsen die wegwuiven, echo’s waarin ik mezelf niet terugvind. Waar het hart stilviel en vertrouwen wegsijpelde…

ik was nooit zo verliefd dat mijn hart mijn hoofd de baas werd... nooit kon hij zover beslag op me leggen dat er geen 'ik zijn' meer overbleef... voor hem wijzigde ik m'n dagindeling voor hem veranderde ik m'n standpunt wat ik geloof, geloofde ik bij hem niet meer ik hield rekening met zijn wensen aangaande eten en vrijen en slapen…

Laten we gaan skinny-dippen om over je fatshaming-trip heen te komen; vol en zacht samen glijdend in de burgerste bak der burgerbakken, een wrak waarin ik mij, zeer praktisch ingesteld, ook niet te kakken zetten laat. Met wiebelende bandjes, waarmee ik alle randjes overschrijd, en stalen zenuwen, wat mij betreft, een hart dat niet snel hoge…

Mijn reactie op hoe ik het allemaal zie of zoals Pink zegt de vision of the one i see… Hoe kan het toch dat vele zo bezig zijn met het uiterlijk vertoon, zien we nog wel de binnenzijde of worden we allemaal een kloon. Zijn we in zekere zin de essentie van het zijn…verloren, en kan alleen ons uiterlijk vertoon ons nog bekoren. Zijn sommige…

Ben je dun, klein of fors? Rijd je een Porsche? (Meestal schrijvers/dichters oude vehikels) Ben je jong of juist oud Is jouw hart wel van goud? Loop je op blaren, tussen bergen Op welke top sta je? Heb je een idool wil je ook een gladiool? Genoeg sterren gehad? Bent dus al opgenomen? Geloof je? in wat? En was er iemand aan wie je…

Ik leer anders denken een metamorfose, diepgaand door vriendschap anders gewend kwaliteit groeit in mijn hand Rappen als ontdekkingstocht belevenis als zoete drug dagelijkse plichten, schone kracht een nieuwe orde in mijn leven Kwetsbaarheid werd ooit tekort nu zuurstof voor mijn groei negatief of atypisch ik denk verder…

Pijn, waarom voelt het toch zo naar en helemaal niet fijn. Altijd steeds die eeuwige pijn, waarom kan ik niet gewoon zijn. Denk dan je hebt een keuze, meerdere opties de keuze is er heuse. Kies ik ervoor om slachtoffer te zijn, of raap ik mezelf bij elkaar en gebruik ik deze pijn. Pak ik al die kracht van die ‘vieze’ pijn, gebruik…

Na de schrik en Begenadiging, Onder ’t snikken Van verzadiging, Na de feesten Van het vlees Keert de geest en Rijst de vrees: Deze extase Keert niet weer. ’t Licht doet dwaas en ’t Leven zeer. ------------------------------- uit: Serenade (1930)…

Ik ben met mijn haat door het leven gegaan Een mantel van purper had zij aan En onder die mantel een kleed van rouw Als het slepend gewaad van een weduwvrouw En een kroon van robijn op haar lokken blond En een bittere lach om haar trotse mond En een levende slang om haar middel heen Als een goudgroene gordel van edelsteen Zij droeg in de rechter…

Het lied van de stilte is zwijgzaam en koel het is er alleen als het luistert tussen regels laveert en naar binnen keert en onhoorbaar for your ears only fluistert…

Er is geen groter ergernis dan het gevoel van het gemis soms weet je niet wat erger is aquarium zonder een vis een poel zonder een dodde lis alleen de kus van een narcis laat voelen wat er erger is…

Er hangt een spiegel in de hal van mijn hart. Daar zie ik mezelf vervormd, met ogen vol storm. Hij fluistert, als een minnaar: “Laat mij zingen. Geef je adem aan de dood, liefde, kus mij zoals je ooit God kuste.” **…

Aurora Borealis aureool waar is haar gouden zonnegloed gebleven de glans, die heerlijkheid die haar omstraalt werd zij primair door satans macht gedreven Aurora Lucifera hyperbool Zij noemde hem haar favoriet, idool door supermaan bezeten, idolaat van liefdes schijnbewegingen, door kwaad geobsedeerd en manisch-depressief op drift…

Spilzieke zomer: het grote dringen van mensen, beesten en browsers, van al wat zich voortplanten wil. Daarbuiten het best bewaarde geheim van de wereld: de eindeloosheid en wat daaromheen ijlt. Er zal nog het een en ander passeren, daar kan men donder op zeggen of vast een boek over schrijven, bladzijden vol over stranden waar personages zich…

Ik kon er niet om heen toen het uit het niets verscheen ik greep het vast bevrijdde mij van rugzaklast moeizaam ging de klim op deze hersenschim en als ik naar beneden keek zag ik dat grond verdwenen leek het touw hing losjes naar beneden alsof het doelloos was afgesneden het slingerde van hier naar ginder de houvast werd almaar minder…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

Ik zie mijn moeder in de tuin. Ze staat daar, kijkt me aan alsof ze niet beseft dat ze gestorven is. Haar stem weergalmt tussen de bloemen: ‘Waar ben je, lief kind, waar ben je?’ En ik, in stilte, pak mijn koffer voor de terugreis, al weet ik niet meer waar haar huis is.…

zoals elke lezer inmiddels wel weet brengen mijn buien geen verlichting mee van de niet verschoonde zeeën voor jullie hoogst bedrukkend lijden maar uitpuilende ideeën die omdopers doorlopend niet van wind voorzien zinnig commentaar zelfs verdommen het fijne tegengeluid dus verstomt is? tegen tegenstrijdige feiten erkennen tegenover hen die…

Haast je niet. De tijd vergaat wel en al vergaat hij niet, je hebt de wereld aan jezelf, je hebt het leven aan jezelf en de dood als een dier achter je, in je, naast je. Haast je niet. De tijd vergaat wel en de dood is als een deur die je kunt open doen. Leef niet het rechte der oplossingen na. Sta niemand na. Spreek echter. Sommigen willen…

Vedelspelers, orgelkramers, drijf de nood uit muffe kamers ons door 't land met wijf en kind; door de zwerverszucht gedreven gaan we blijgemoed door 't leven, zonder zorg, door weer en wind. Onze planken huizen trekken wij, geduldig als de slekken, voort langs dal en heuveltop. Naar het noorden, naar het zuiden, waar de kermisklokken…

Ik voel wat jij voelt een niet-zichtbare taal spreekt hart vindt zijn haven Wat als stilte geen leegte was, maar een zachte bedding waarin alles eindelijk mag zijn — waar elke trilling, elke blik, elk onuitgesproken woord langzaam neerdaalt in een hart dat niets vergeet? Wat als mijn gevoeligheid niet iets was om te temperen, maar een…

Men neme een paar liter tranentrekkers en een zakdoekje nog voor het bloeden hagelwitte voor achter het raam maar ik ga nu echt geen woorden noemen over dood en verderf, nee laat staan over uitzichtloosheid, die kompaan van stervende alleenzaamheid van stop contacten zonder stekkers over lijden gedoodverf ellende Dus engelbert, laat…

Het goud in de hemel verbleekt de vogels zijn stil om mij heen in ijle, etherische schemer houdt een stem mij, gekooide, gevangen onzichtbaar, maar wezenlijk tastbaar en sprekend van vurig verlangen In 't domein van mijn diepste impulsen daar worden de klanken gesmoord van woorden, herkenbare echo's zo vaak meer dan eens al gehoord maar…

kom je liggen in het groene groene gras en kijken en kijken en voor je het weet val je met een zucht naar boven in mijn blauwe blauwe lucht…