Alle inzendingen over Bliksem

zelden gaan we samen stormen beuken op een vreemde kust na rotsen splijten op landtongen bijten zijn de golven langzaamaan gesust toch donker ik nog zware buien spiraal jij turbulent in hoge lucht spat ik bliksem tegen puien donder jij steeds consequent maar in ontladen weten we de draden samen weer te vatten jouw warme…

zag het onweer dromen broeide in de stilte tussen bladeren van bomen vogels zochten nog in allerijl een thuis om veilig weg te komen in zachtjes verontrusten begon de wind te zuchten te vlagen in aandacht vragen een eerste licht uit donkere luchten doet in ontlading de spanning vluchten de donder is gekomen seconden lang na het…

je bliksemde zag je ogen dalen in vuur en vlam waar aarde je ontlading nam het gedonder kwam pas later met de tranen toen de bui zich hier in volle hevigheid ontlaadde dollend zijn we weggestroomd door putten en riolen de triviale dromen zijn meegenomen naar de zee in het eindloos open water ben ik weer de prater jij golft luisterend…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde de hoogste sferen stoven op ons af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading door de warmte van omarming…

zie de lagen gaan gedragen door de wind ze koppen hun weerbarstig kind het tikje herfst lucht even zomer op in wit blijft blauw de top klim maar in je vormen' de donkere onderkant geeft regen ook een kans totdat ze botsen en jij je bliksem schiet uit veel te hoge wolken dus hagel maar en donder op jouw herfst brengt onze zomer…

je wolkt terwijl ik zon laat je schaduw vallen naast mij op balkon voel hoe koude onderstromen botsen in een eerst weerlichten de spanning is te snijden mijn warmte wilde dat zo graag vermijden we horen nu een donderklap de regen is nog uitgebleven maar er brak iets in ons samenleven…

je speelde met lucht in kleuren van de regenboog verschoot in vale zon danste op wolken lichtvoetig ongebogen weersprak de donder als een echoloze schichtte langs de hemel weerlichtte in de nacht ontlaadde in één ogenblik een fractie goddelijke macht…

ik neem je in de onweersluchten je cumulust zo torenhoog laat zelfs de snelle zwaluw vluchten angst scheert langs de regenboog je dondert stemmig lage tonen bliksemt de problemen weg de lentebui zal niets verschonen en hagel hoort niet wat ik zeg in het tikken op je vinger krijgt mijn zon de goede kleur je bent nog maar een beginner…

Het is wel sneu voor onze advocaat Maar met z'n tweetjes kunnen we wel zonder Wanneer na het inleidende gedonder Ons huwelijk straks naar de bliksem gaat. Wij waren indertijd een flitsend paar En dus gaan wij ook flitsend uit elkaar.…

kleuren vloeien naar positie in dof lila lichaam uitgebloeid in juweel doodskreet aangesmeed aan hemel ogen van bliksem in het oneindige dorst in beproefde ogenblikken er is geen uitweg uren vallen dood neer staan nimmer meer op…

voor mij bent U een diamant met ontelbare lichten en kleuren bent U blauw en dan weer rood lichtgeel donkerviolet bent U in oplichtende ogen zonnestralen bliksem bent U als schittering zo vaak anders dan wij verwachten (uit de bundel tot leven geroepen)…

Steeds meer chronische zieken Steeds meer regen Steeds meer absurde bliksems Steeds meer idiote moorden Steeds meer kankerpatiënten Steeds meer oorlogen met fatale gevolgen Steeds meer haat en nijd Steeds meer, en wat kunnen we ertegen doen? Steeds minder.…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

Als de wolken blijven hangen En de neerslag duurt maar voort En de bliksem kruist jouw gangen Donkere lucht boven jouw poort Weet dan dat die dondergoden ook wel weer hun kracht verliezen - Dan herrijzen lenteboden en die zullen zonlicht kiezen…

De reuzin eet graag koekepannen, knapperige dierschalen met visinkt kaasplankjes en celbekers klierschilden, saladehuzaren erwtkikkers en boonpronken ze snuift worstrook op en koolzuur, snoept van vruchtstenen neemt tomaten toe met witte kaasgeiten en heeft altijd zin in hete bliksem…

Gelijk het gonzend bliksemen van motoren, waaraan een mensen-wil zich-zelve riemt, het ondoorgrondlijk- ijle wil doorboren tot waar de blik van Gods oog doorpriemt; neen, gelijk licht in licht : gelijk een kaarse zo karig, dat de zonne haar doorvreet van 't vroege groenen tot het late paarsen maar die haar kleinheid onverdoofbaar weet;…

Mijn liefste, schreeuwde uit zijn colbert het maakte mij tweede viool drie kruisjes drukten alles uit het stond er iets te frivool dan kust hij onwetend van de vondst dag vrouw,nog zit hij niet in de knijp het snode plan ontwikkelt zich terwijl ik vast de messen slijp pruttelt het stamppotje voor drie de rapen zijn nagenoeg gaar als…

Maak je eigen beeld van de dag. Schilder het als romantiek, als jouw huis. Kleur het nu als liefde nu de lucht nog wit grijs nog niet Valentijnsachtig of zomers korenblauw is met witte wattenwolken. Schilder verdraagzaamheid als bloemen ogen zonder de angstblikken van ooit toen berooidheid een voorpaginawoord was. Wat wens je immers nu halverwege…

De man met de hond liep door het bos Denkend aan de vrouw die de straat overstak, Rennend, Als door de bliksem getroffen Haar ogen op één plek gericht Mensen overal Gillend Zuchtend Huilend Ontzet Niemand had het zo bedoeld Maar het was wel gebeurd Het kind was dood.…

Antwoorden tijdelijk de vraag blijft bestaan pijn zomaar verdwenen zoals sneeuw voor de zon uren versnellen hun pas bliksem flitst aan de hemel het regent terwijl de zon schijnt een nieuw begin een open einde lente in mijn hart…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf heeft kunnen beroeren het broeide al langer sluimerde in stilte en zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt me wakker een lichtflits opent mijn ogen en deze keer breekt het de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

Donder en bliksem als woordenschat van jou. Tranen druppelen als regen omdat ik zoveel van je hou. Zo onwispelturig als de wolken... zo wisselvallig is mijn leven, duude het maar even!!…

dertig stokslagen geleden bliksem splijt olijfbomen langs de rotsen naar beneden waar klokslag twaalf de stenen spreken in klinkende taal wordt het vonnis gespeld de kring van toorn ruikt bloed binnen de kraal in de naam van de vader en de zonen…

Mijn gedachten zijn zo grijs als de lucht Niet wetend wat der komen gaat Als regen die langs mijn ramen stroomt Komt het eruit als storm in een zucht Ver gezicht grauw en mistige lijn Misschien met donder en bliksem of is het als dwarrelend sneeuw, puur Wit als mijn gedachten konden zijn…

de bui trekt over onuitgesproken zaken zonder donder bliksem of geweld striemende woorden- regen niet tegen te houden scherpschutters taal opgelucht tuimelen zinnen naar buiten vol vleiende woorden bevrijd van de druk en de dreiging valt mee deze keer al is het zwaar weer…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf kan laten verstijven het broeide al langer, sluimerde in stilte zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt wakker een lichtflits opent ogen en deze keer breekt de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

Donder en bliksem, Krassende kraaien, Hier heerst heer haan een hooghartig bestaan! Hij pikt hier, wat hij pikken wil, En kraait zijn kraai wanneer hij kraaien wil. Haanwijk bij Halder, zachtwiegende Dommel, troostend groen land. Haanwijk bij Halder Mijn geliefde Brabant! Kukelekuuu! KUKELEKUKELEKUKELEKUU!…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

Woudduiven brachten de boodschap aan te luisteren naar het bladerruisen in de kruinen van de eiken Sprak daar Zeus niet met paarse vermoeide lippen de toekomst uit orakelend, bliksemend gods woord via mannen met blote voeten onverzorgd als bomen in het bos bladerval, dode tak en hangend mos…

voor mij bent U een diamant met ontelbare lichten en kleuren bent U blauw en dan weer rood lichtgeel donkerviolet bent U in oplichtende ogen zonnestralen bliksem bent U als schittering zo vaak anders dan wij verwachten ---------------------------------------------- uit de bundel "tot leven geroepen" uitgave in eigen beheer…