Alle inzendingen over Kristal

helder als sterren bekorend zacht verzonken in jouw ogen die tedere lach weerspiegel een blik van liefde om jou heen onthul dromen verscholen in het hart parels kristal puur verlangen ogen vol dromen bekoor de nacht…

men zegt dat poëzie verblindend is kristal van schoonheid toegankelijk is spiegelt in het water vloeiend in woorden over de ophaalbrug van een gedicht maar soms trekt het als een labyrint door het leven vol vraagtekens bouwt een doolhof van mysteries in de taal en legt een hypotheek van onwetendheid op…

men zegt dat poëzie oogverblindend is kristal van schoonheid toegankelijk is spiegelt in het water vloeiend in woorden in overbrugging naar dichtwerk maar soms trekt het als een labyrint door het leven vol vraagtekens bouwt een doolhof van mysteries in de taal en legt een hypotheek van onwetendheid…

toen ik opende mijn hand was er enkel één druppel water op de plaats van wit kristal!…

En nu zie ik mijn nieuwe liefde, Die zich ontweefde Aan het kristal Van mijn ogen, door het Heelal Gaan, alsof een Wezen daar zweefde, En ik roep uit met zachte schal: ‘Wie zijt gij, mijne liefde?’…

jij bent doorzichtig als het fijnste kristal vonkt kleuren die zullen breken in raken ik koester je rankheid in gestileerde vormen de hoge heldere tonen die sterretjes tinkelen samen componeren wij de muziek van het irrationele liefdesgeluk in een warme genaakbare kus…

Wees zacht als de fluister als ik de hoofden streel van verloren kinderen Schitter zuiver als kristal wanneer donderwolken uit ogen zijn gedreven Heel wat half is als verdroten bloemknoppen uit verwarmde voegen barsten Slaap gerust als de vrouw in mij liefde dwarrelt over jouw verlatenheid…

Op het buffet stond een bokaal van kristal, gevuld met lekker dingen, maar hij zei: mag ik een snoepje uit de glasbak?…

heb je overladen met de mooiste parfums kristal verpakt een goud geschepte orchidee uit het hooggebergte nam ik mee het amazone woud gaf mij voor jou het zeldzaam lotusblauw maar het meest exquis is als jij opduikt naast mij uit zee de zilte geur die zonnebrandend kleurt als in het paradijs…

ik mag niet spreken over een getal er zijn er veel ze zweven rond mijn aura, binnen purperen dimensies, in de terugkeer van het stuk heelal dat rond mijn vrouw-zijn beeft er zweeft nog meer het heeft de schitteringen van kristal de ogen van de nacht het glimlachende kind en negen aureolen daarom heb ik deze dag bevolen er te zijn…

tijdens een val resteerde van de mijne slechts vele scherven gelukkig was hij niet van kristal dat in duizenden fragmenten versplintert als de tijd het mij niet verhindert en ik alle scherven snel vinden zal ga ik ze lijmen en wie weet kan ik dan met breuklijnen en al heel misschien toch weer in mijn bol een toekomst zien…

"Amore vitrea est: tum cum splendet frangitur." Liefde is kristal, uit een andere invalshoek krijgt het een diepere betekenis, maar kwetsbaar. Virgilius…

schenk mij jouw traan puur als kristal laat de glinstering smeken breken haar val open het verlangen waar de schittering raakt spiegel jou liefde sluier haar zacht en sluit die ogen de hunkering wacht ik neem jouw traan aan het eind van de nacht…

schenk mij een traan puur als kristal laat de glinstering smeken breken haar val open het verlangen waar de schittering raakt spiegel jouw liefde sluier haar zacht en sluit die ogen waar de hunkering wacht ween jouw tranen aan het eind van de nacht…

breek maar scherp je kanten punt het glas steek en snijd verwond die je lief hebt gehad je kristal is verweerd spiegelt verkeerd overmatig gebruik sluit lege bodems uit wat rest is verder verval tot in de goot gebroken en verscherft sterft ook de glazen dood…

lied van mijn ziel neem mij mee naar ongekende oorden waar kristal van ijle stem ragfijne zilveren draden spint tot zuivere akkoorden waarlangs ik naar beneden glijd als ongekunsteld kind in ongekende werelden van geuren klank en kleuren betovering van leven vind…

het decor waarin wij spelen is van glas transparant als kristal maar ook het ondoorzichtige mat in lichteffecten breken we met tradities nemen eruditie op de hak natuurlijk moet het volkstheater zijn vol spiegelend sentiment met als finale een tikkeltje agressie van een keiharde hand zodat alles in de glasbak belandt…

zij etaleert fruit op een etagère van goudfiligrein de voet is kristal zo kan het licht overal kwaliteit laten zien appel en peer presenteert zij niet meer haar keus is exotisch lijkt heel meegaand maar zij deelt slechts de smaak met gelijken het duivelsmes zwaait naar schavuiten die haar ooft niet willen prijzen…

Ik schenk de wijn in het kristal dat schittert in het licht en ik zal een serenade zingen tot ik een glimlach zie op je gezicht! Ik zal gedichten voor je schrijven al zal 't geen literair hoogstandje zijn maar laat zien dat ik alles doe voor jou, mijn Valentijn!…

ik wist van glas dat het doorzichtig was fragiel en breekbaar in al zijn componenten heb je verwond met transparante scherpte die diepe sporen in jouw kristal kerfde er was geen schaduw in doekjes voor het bloeden voelde mijn onmacht jou daarvoor te behoeden dacht dat glans en glitter zouden binden maar de waarheid liet zich niet…

Als een druppel van Licht, doorschijnend als kristal opnieuw geboren in de geest van een nieuwe liefdevolle werkelijkheid GOD…

hij schreef zijn scherven bracht ze als glas dacht de vorm van kristal te gaan erven in de toon klonk de barst hij polijstte de scheuren dacht mat transparant wichelroedde naar kleuren maar zag en vond geen oorzakelijk verband presenteerde zijn schrijven klinkend als klok maar uurwerk en wijzers waren kapot…

mijn dochter Giulia Eleonora Liefje 13 november 2018 12 jaar geworden om haar te komen feliciteren, respecteren en eren ik heb m'n best gedaan dat te bedenken, te kopen, te geven wat recht doet aan haar intrinsieke, boeiende, bloeiende uiterlijk zodat haar halsje van tijd tot tijd gestreeld mogen worden met de schittering van 'n ketting met kristal…

een klein intiem terras ludiek genesteld in een zomerplooi de tafeltjes vierkant een rondeel vol vuur de zon staat op één uur je voelt dat ik je kozen wil je oog zo klaar als water parelt in het fijngeslepen glas als uit het witte zand de zon een ooglens brandt zingt in je blik kristal.…

Het is de stilte zelf, terwijl het voortdurend borrelt. ’t Is fijn en kwetsbaar als kristal wanneer twee mensen op dezelfde golf zitten. ------------------------------- uit: 'Broze werkelijkheid', 2003…

je bent van glas dat in zijn matheid nog maar vage beelden lacht waar het bewegen nog slechts een schaduw is van het echte leven je krachtige lijnen zijn broos en breekbaar door de tijd geraakt het kristal transparante heeft na vele jaren zijn vitale flonkering gestaakt nog ben je niet gebroken maar in de warme middagzon verstrooit…

kristal berijpt hangt een schitterend spinnenweb net binnen zonbereik nog zijn ramen beslagen vragen om onze namen in een licht ontdooiend hart als je voorzichtige lach in de koude ochtendlucht lieflijke wolkjes dampt zie ik je ogen smelten door dit eerste moment van zoveel winterse pracht…

je zingt en blinkt als het kristal in mijn hand een kleinood waarin je ogen twinkelen als sterren de kleur van oude likeur dromerig en van verre je lach overbrugt de kou van de avond brengt dansend ontvlammende warmte van het flakkerende vuur in tedere kussen smaakt onze liefde eenvoudig en puur…

traag boog warm glas bolde door lucht van de blazer tot de coupe die we zagen schitterend hoe transparant inkijk geeft aan beide kanten gescheiden door twinkelend kleurend kristal als vakmanschap de scherf vermijdt voorkom je dat de mens zich scherper snijdt en pijn het vurig rood laat zien…

Regenboog vol kleuren de zon die naar me lacht sterren die blijven stralen liefde heeft me in haar macht Rivieren die helder klinken regendruppels als kristal tranen van pijn bevriezen gelukstranen groot in getal Overal pracht en liefde als jij maar bij me bent bij jou voel ik me veilig omdat jij mijn innerlijk kent…