Alle inzendingen over Nederlands OR straat

Een molen, een sloot.... Wat bollenboeren missen zijn tulpen, hyacinten en narcissen, dus hij poot. Ik zou de paardenbloemen missen kriskras in de berm, maar gelukkig zijn ze ferm, lieveling onder de kruiden, voor gal en tal van kwalen, Sportieveling, want hij komt zonder poten of betalen, steeds ongevraagd maar terug. Wat ik fotograferende…

Al is ons landje kneuterig en klein, Wat is het fijn in Nederland te zijn.…

Verkeersdrempels Rotondes en overal Te huur: Bedrijfsruimte Een klein land Veel dromen -------------------------------------------- uit: Verzameld werk, gedichten, 2002…

Ik roem uw vrije blauwe luchten De vette weiden van uw polderland Uw zeekust, waar de blonde duinen rijen En de oude toren blikt op het brede strand Ik roem uw hofstee in ’t geboomd verscholen De blanke zeilen op het spiegelend meer Het vredig landschap met de oude molen De bongerd met zijn bloesems, fijn en teer Ik heb u lief mijn land om uw…

Nederland met zijn bossen en het rijk van de zee heeft vele voordelen, als je maar het geduld hebt om de schoonheden ervan in te zien.…

Waar de blanke top der duinen Schittert in de zonnegloed Loeien strakjes de fortuinen Van oranje vastgoedbloed Liefde voor het vaderland? Bernhard maakt dat daar te schand…

Bij Onderwijs is er van alles mis, Defensie heeft tekorten aan munitie, De Zorg is een probleem en ook Justitie, Noem mij hier nou eens iets waar niks mee is. Er zijn hier heus wel zaken om te huilen, Toch zou ik nooit van landje willen ruilen.…

Het nieuwe jaar werd knallend ons gemeld met glazen tot de rand gevuld en hoog geheven in stilte loopt de polder vol met 't nieuwe leven het eerste schaap met lam, in het ontdooide veld. Dit landschap onder torenhoge luchten ik wil die grootsheid jaarlijks ondergaan en raak door rust en ruimte aangedaan mijn ik gevoel verkleint en staak mijn…

In de lente gaan de krokussen groeien en kijk die narcissen eens mooi bloeien er huppelen lammeren in de wei net als jij en ik zijn ze heel erg blij in de zomer gaan we naar het strand bouwen een groot kasteel van zand en dan gaan we zwemmen in de zee kom op, wie gaat er met ons mee? in de herfst: die prachtige kleuren. ruik je ook die…

Nederland verdroogt, staat in de krant de zon schijnt te lang en het regent maar niet. Nederland verzoop toen de regen met bakken neerviel de dijken braken door en iedereen was nat en in paniek. Nederland vergrijst want de jeugd van toen is middelbaar, dus worden banen niet meer ingevuld.…

Lamgeslagen door verdriet eenzaam door verloren jaren loop je moederziel alleen en er is niemand die je ziet. De vuilnisbak is nu je restaurant en een bosje jouw toilet je handen was je in een vieze sloot en er is niemand die op je let. Slapen doe je onder een brug of ergens in een portiek een dokter heb je nooit gezien want je bent nooit…

Jongeren lopen soms zo doelloos zo samen over straat want ze willen niet naar huis toe in hun ogen staat de haat. Want thuis daar heersen regels en die komen ze niet na ze willen niet gedwongen luisteren naar pa en ma.…

Tralies bederven het zicht Spullen zijn verdwenen In de etalage brandt wat licht Mijn reis maar weer vervolgd Op weg naar het feest De trap weer opgelopen Ik ben in de stad geweest Zonder mensen lijken gebouwen Verlaten en koud Niet meer dan een berg stenen Op een hoop weg gestouwd Het is stil op straat…

Mysterieus wanneer voetstappen klinken hol en leeg sporen die je achtervolgen als je alleen in het donker slechts verlicht door het flauwe schijnsel van de maan geschrokken omkijkt maar van tevoren weet dat er niets is en toch dat onbehaaglijke gevoel langs je rug kruipt lopend door donkere, verlaten straten…

Berlijn Je bent soms net ik Berlijn Half in de steigers Lopend door mij zie je wegen die snijden en straten die omarmen Kille gebouwen, onbegrepen architectuur en pleinen die verwarmen De geschiedenis Daar zal het niet meer aan ontkomen Het hart blijft kloppen De rivier zal altijd blijven stromen…

Daar in het dorp aan de Amstel lopen we door de straten van mijn jeugd snoepwinkel op de hoek, schepen op de trekvaart, kikkers in de sloot, schaatsende kinderen op de vijver, schaduwen van vroeger lopen met ons mee, in de rustige straten, nu - zonder winkels, touwtje springende kinderen, zigeuners op het parkeerplein.…

lantaarnpaal regen en mist verkeerde straat heb me vergist…

Alleen de hakken van m`n laarzen tikken op de stenen van een in donker gehulde straat het is net bij iedere stap in een licht dat af en toe verdwaalt uit een lantaarnpaal die daar waarschijnlijk al een tijdje staat het lijkt dan net of er een kinderkopjeskoor zingt en praat over eeuwen oude praatjesmakers over boeken van groot vermaak…

Ik liep de hele dag over straat om warmte en eten te vinden. Op dat moment werd mij bekend waar ik stond. Ik werd door niemand erkend en kon niet begrijpen waardoor het ontstond. De dagen waren koud, donker en lang. De oude goede tijd dat is waar ik naar verlang.…

Kinderen die rennen voor de deuren en met vrolijk gelach de straat opbeuren, treinen die komen en gaan op het spoor, een merel die zingt voor een luisterend oor, een fiets die met piepende banden remt, een duwtje tegen een raam dat klemt, een kerkklok die zeven uren slaat, dat zijn de geluiden zondagavond op straat.…

Als ik loop door de Amsterdamse wijken ben ik gewend goed uit mijn ogen te kijken Toch was het onlangs al te laat toen een verse berg hondenpoep in mijn straat een voet van mij listig wist te strikken terwijl ik met verre dromerige blikken even heerlijk van alles was afgeleid mijlenver van mijn gewoonlijke waakzaamheid Het werd gelijk een…

eenzaam slentert ze door donkere en verlaten straten met hangende schouders en een hart vol pijn. afgesloten van de wereld en immuun voor aanrakingen aan morgen denkt ze niet voor haar is vandaag lang genoeg geen enkel doel voor ogen en niet wetend wat ze wil brengen haar emoties haar daar waar ze nooit wilde komen…

Waar nonchalante houdingen overheen bewegen, voegen voegen de straten samen als dames die scharen. Mens denk eens na, aan de passie, het inlevingsvermogen waarin patronen van straten met gebalde vuisten heersen. Het vertekent ’t beeld van het zien, het is absurd abstract bijna alles maar net niet in één gevat.…

De straat is blind, heeft blinde muren. Een enkel raam, zo hier en daar, lijkt zich bewust van het gevaar, dat er met Alle blindheid nog iets valt te gluren voor Het onbeminde kind dat er achter nog iets Van zijn gading vindt. De straat kent enkel passanten, blind Voor elkaar en de wereld om hen heen.…

Zomaar een straat. Een dag uit het leven van het om elkaar geven; in een leven dat leven laat. Zomaar een straat. Mensen achter deuren. Kinderen die treuren om een ouder die weer uit werken gaat. Zomaar een straat. Afscheid nemen voor de korte termijn. Het zoenen om het met elkaar gelukkig zijn.…

De laatste prent die maakt hij strakjes boven Een lange rij, een lommerrijke laan Je ziet twee mannen naar zijn uitvaart gaan Als laatsten zijn ze achter aangeschoven En verder hoeft hij weinig uit te leggen Een fluistert zacht: 'Ga jij ook nog wat zeggen?'…

nieuwe kracht Kwetsbaren wegkijken is als de pijn in je eigen ziel niet onder ogen durven te zien controle willen hebben op onzekerheid imperfectie mankementen als het geloof in het goede verdwenen is kapotgeslagen met een hamer in gruzelementen zoals in de beeldenstorm er ontstaat vanuit zichzelf een nieuwe norm de gek in de straat…

in elke hand één voor het straat toneel waarmee hij zijn geliefd straat publiek wil vermaken een oorverdovend geluid de politie schiet de jongleur dood slechts zevenentwintig jaar jong met als enige misdaad de mensen aan het lachen maken met zijn kunsten wat vreugde geven in moeilijke tijden een hart onder de riem…

bemorst met het vuil van de adders strompel ik door de polariserende straten van mijn vaderland het ijzeren monster scheert rakelings boven mijn hoofd spant de aders strakker en strakker het bloed stolt de luciferdoos ligt op het witte kleed tussen de twee kandelaars meeuwen bouwen hun nest in mijn haar de olie verslapt…

Ik geniet van jou strand van Nederland…