533 resultaten.
laatste adem III
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.744 Eenzaam in het schuim van de zee,
hapte zij nog eenmaal naar lucht
Hij stierf een beetje met haar mee,
met in zijn lichaam haar laatste zucht.…
Oceaanblik
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 309 Het diepe blauw
van de oceaan
toont een spiegeldroom
golven vemengen zich
met gevoel
zilt schuim
spuugt koppen
tegen hoge rotsen
een meeuw krijst
de verlate schreeuw
naar geborgen land
en ik begeef me
in de noorderwind
van duizend verlangende dagen…
Wie zoekt zal vinden
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 746 Wie snuift en proeft met schuim op beide lippen?
Aan zijn gedrevenheid kan niemand tippen
Hij is er immer als de kippen bij
Drie mooie meiden...nee lang niet verkeerd!
Bedankt Yvon...de groeten van boer Geert…
branding
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 505 mezelf
in het hier van gisteren,
uren en dagen
berichtten wie ik was
verdwenen in
het schuim van
een onbekend lichaam,
de onmeetbare afstand
schokkend geschuwd
uitgespuugd door
meedogenloze wijzers
weerkaatst de tijd
dichtgeknoopte gaten
en herhalend geroep
misschien
leidt morgen me
naar wie ik gisteren was…
Zeeogen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 262 pak me vast met al je armen
met het schuim op je golfkoppen
door opspattend zoute druppels
omarm me met het zingen van de zee
op het natte strandzand
een stempelkussen voor jouw woorden
knielt zelfs de wind
fluistert vlug geheimen mee
jij ademt ijswolkjes…
Voor anker
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 333 witborrelend zog
bruist weg in het ijle
verstervend in schuim
onder windstille zeilen
gekraak en geklots
een zeezilte streling
wiegende lichtjes
een meeuw op de reling
goudgeel gegangmaakt
door rimpelend klater
rijzen de sterren
uit ’t donkerend water…
Goudgele cirkels
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 106 ik schreef mijn lied
met het schuim der golven
op de wereldzee
stormde woorden
in de goudgele cirkels
van onafzienbare graanvelden
goot in staccato
het donderend refrein in
tomeloze zinnen die waterval zijn
ik vertel je dit open
toch dicht ik de muziek hier
huil mijn intiemste emoties op papier…
BRANDING
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 422 Rollen golven aan
huizenhoge golven
Rollen wolken aan
regenrijke wolken
Wind gaat met water
te keer
hevig te keer
een schuimen en een kolken
Blijft het baken
voor visser en stuurman
voor ketelbinkie en bootsman
blijft het waken
met de cirkels van het licht.…
Zeelui en zwaluwen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 536 kijk, een zwaluw
hij strijkt zijn zomer
kleed in het kraaiennest
van een oude klipper
zou hij weten
dat het zweet van zeelieden
nog elke vezel bindt
in touwen van de ra
hoe zij
met schuim op hun kaken
de geest geven
aan hem
de blauwe engel
in gezouten huid geëtst
voor het leven…
luchtbellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 92 Als je niet kijkt
kan ik slechts
het schuim der woorden blazen
tot vluchtige luchtbellen:
kundige oogverblinding.
De kern van de kunst
is de onvoorwaardelijke voorwaarde
dat ze bij iemand
een snaar van ontroering
aan het trillen brengt.…
Zee van eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 486 ze murmelen
hun verhalen
rollen om verdwalen
maar komen terug
schuim op de kam
wind in de rug
in eb en vloed
doet deze monoloog
het eindeloos goed
ik luister naar
hun samenzang fluister
mee in samenhang
deel in wereldwijd
herinneringen uit
de zee van eeuwigheid…
Kijken naar Koffie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 107 Volle melk hoor ik schuimen.
Mijn flat white is bijna àf.
Het water loopt me, nu al,
in de mond.…
Woensdag vandaag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 765 Witrode eilanden schuim
varen naar
bestoppelde enkels
klampen zich vast
aan een lichaam dat sliep
Fluisterende bewegingen
zouden zorgen:
niet langer omsingeld
en genoodzaakt doen drijven
naar de wakkerwitte watermuur
Apathische polsen
door bloed omwonden
een lichaam
niet meer aan geest
verbonden…
maanzilver
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 371 Ratelpopulieren in mei
Nevel in de takken
Het regent naalden over het grauw meer
Laat avondrood daalt met een geeuw
Een vloedlijn, een zoutspoor
Aangespoelde algen
Een keten van gestolde stenen
Gemalen schelpen
Ze tekenen het slik
Tot de golf breekt
Een tong van schuim die alles wissen wil…
hulpeloos
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 353 hulpeloos in mijn badjas
bleef ik steken in het
onvoltooide onbenoemde
stil stokkend in mijn poëzie
gestoord gedroogd vanuit het bad
trok ik woorden door
het schuim – in wording
mijn naakte huid opgeschoond
woorden gedragen in nevel
vederlicht stollend
in een nieuwe inspiratie…
Nestelde wind een lentekind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 je zwaaide
witte handen
wierp me
een rode glimlach toe
uit je gebruind gezicht
in je ogen
danste zomerblauw
een warme zon
en in je haar nestelde
wind een lentekind
de branding kabbelde
als toen sloeg in
groene golfjes over
spatte op het strand
wit schuim nog op je hand…
Opklaring
netgedicht
2.0 met 30 stemmen 7.633 Storm aan de horizon
laatste stralen door de wolken
het razend huilen, dat met vlagen begon
wakkert kabbel tot verraderlijke kolken
woeste golven slepen schepen mee
en nu de krakend lucht het schuim verlicht
zie ik, in dit patrijspoort, met die zee
de spiegeling van jouw gezicht…
ik fruitschaal appels van bomen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 532 ik fruitschaal appels van bomen
gevallen in jouw handen
waar zomer in wegdroomt
in roodgeel van opgepoetste buitenkant
zet je tanden erin
kies voor deze weldaad
laat speeksel schuimen
in vocht van vitamines
laat fruitdeeltjes spelen op je tong
in snoepen van smaken…
Klus Kluns
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 258 de buurman is aan het verbouwen
hij hakt en slaat de spaanders in het rond
schuim staat op zijn mond
terwijl hij klopt, boort en vloekt
sjouwt, sleept en zoekt
naar zijn gereedschap en handigheden
om met een elektrische zaag van de juiste diameter
af te zagen en dan net een centimeter
te kort, zak!…
Verwaaid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 als zand in de wind ben ik
hoog opstuivend met het schuim
van de zee bij volle maan
ik dwarrel in het rond
tot aan de luchtgevulde wolken
onbewust van tijd
ongekend de vrees voor vallen
ik buitel en draai
zweef als een korrel door de lucht
zie jou beneden als een obelisk
die niet als zand verwaaide…
levenslang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 213 stervende zonnestralen
verlichten vergaan leven
verrijzend uit ‘t schuim
van de deinende oceaan
onder de gele vogel
‘n helderwitte lijkwade
koelruimte en graf
wachten in doodse stilte
verdriet zal nooit wegebben
in dit levenslang verdrinken
cote sauvage bij quiberon…
Hoog van de toren
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 171 had de golven
niet verwacht waarmee
je mij zou overspoelen
zij bekken schuim
met zinnen die mij
kwetsen in gevoelens
hoog van de toren
blaast jouw koude wind
mij woorden om de oren
ons voetstuk wordt
gekraakt door emoties
die zijn losgeslagen
toch samen door
het oog van de orkaan
jou laat ik nooit gaan…
Waar stilte mij ontvangt
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 207 jij hebt
de macht om
met de zee te spreken
voor jou
rollen de golven aan
kammen schuim in overslaan
ik zie
het water gaan
in terugloop van het strand
en schreeuw
ik kom er aan
waar stilte mij ontvangt
samen zijn
wij weggegaan
de zee ruist nog jouw naam…
Start zeezwemrace
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 270 Daar staan ze
Verpakt in neopreen
Gelabeld met boei
Smachten, wachten
Dan klinkt geloei
De zwarte wand breekt
Ze stormen naar voor
Wringen en dringen
Laat me erdoor
Stampen en malen
Opspattend schuim
Kom kom, niet stresseren
De finish is ver en
Het water is ruim…
Als vroeger
gedicht
3.0 met 204 stemmen 26.501 Alles nog als vroeger:
de waaier van licht
op de horizon,
de bonte strandloper
op drift langs de golven,
schuim dat zich buitelend
uit de voeten maakt.
Als vroeger galopperen
over de lage duinen
gepluimde legioenen,
etst als vanouds de wind
zijn geheime tekens.
Ja, alles nog als vroeger
maar in de fles geen brief,
de duinpan leeg.…
De bij aan het strand
poëzie
3.0 met 31 stemmen 2.916 Verlokte een dichterluim
Ook U tot plichtverzuim,
En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde,
De honing voor Uw droom te vinden,
Ach, in een kelk van schuim?…
Lichte golven
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 74 ik zie je staan
op de rand van
water en zand
een speelse wind
blondeert in
lichte golven je haar
je lach ruist
blauw met
opspattend schuim
dat wit vervliegt
in het warme
diep van het duin
je blik straalt
al een lente
ontluikende zon
jij bent natuur
met niet meer dan
een niemendalletje om…
Vakantiedorp
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 398 Zomer in het vakantiedorp
likt zijn stoere liefdeswonden,
zijn hoge voorhoofd zweet
kent zijn weerspiegelingen
humor die langzaam slijt
golven schuimen aarzelingen
vertrouwde levensvrienden
die niets meer van hem
aannemen, eigenlijk nooit
zijn gedichten lezen
bij schaamteloze zee
die alles overspoelt
achter waanzin
van zijn dromen…
Herboren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 116 ik wacht op het kerende tij
en vers gevangen garnalen
de resten verdriet
verdrink ik in de zee
ooit stond ik hier
nog niet echt zolang geleden
in de golven te bijten
het schuim op de lippen
totaal uitgeput
tot het zand bezit van me nam
ik werd herboren
met de passie van zout
en zeus als vriend…
Diffuus is het licht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 167 een hand
in de golven
de arm gebogen
vingers gespreid
een wenk zonder
lichaam en ogen
schuim tart
het zicht diffuus is
het licht onvoorspelbaar
er zijn geen
passanten die mijn
angst kunnen delen
ik spring
wil die hand
vingers gespreid
duik tot mijn longen
gaan barsten adem zee
maar haar ben ik kwijt…