Alle inzendingen over auto's

ik zie de bomen al groen bewegen voor de blauwe lucht, vogels schieten heen en weer, van boom naar boom naar boom en wij leggen ons neer op het kleed en genieten van deze dag, het blauw van de lucht spoelt de zorgen van ons af, verwarmd worden we door het geluid van spelende kinderen, en de auto's niet al te ver weg storen ons niet eens…

De spelende kinderen bikkelen, potje hinkelen hun gejoel geen auto's om het te verhinderen. De melkboer met zijn rammelende kar holder de bolder over kasseien de grote bussen met verse koemelk, men moest toen nog geen merk.…

Geen auto's die je opjagen of mensen die constant maar klagen. Stilletjes loop je terug over het bospad met sneeuw en langs slootjes met ijs. Naar huis snakkend naar een warme kop melk met anijs, met in gedachten om morgen weer terug te komen en opnieuw over het fluwelen bospad te lopen.…

'k Wil zien de jagende, vluchtende mensen, tussen de auto's en bussen die snorrend en dreunend jagen en levende drommen dragen in hun glanzende vierkante buiken. Open de vensters wijd op het leven! Het leven is meer dan vizioen van koortsende droom .... 0 één doen, één strijd voor het begeven!…

voorschijn kwam na een enkele druk op de bel waar sokken nog werden gestopt, kleren werden vermaakt waar op het zondags rustuurtje gebreid werd en gehaakt waar heel de straat nog speel domein van tol en hoepel was waar je ongestoord nog spelen kon in het schone groene gras daarheen gaan mijn gedachten nu en ach, het doet me zeer een file auto's…

Hij heeft de strelende muzen niet verstoten, dat deden auto's, scooters en fabrieken, als hij wil, dan zal hij ook jou ontbloten en draait hij met Don Q in de molenwieken.…

als de angst kale egel behaarde octopus zich onweerstaanbaar baan breekt door al mijn poriën mijn onderhuidse weerstand met kracht vermaalt is het nieuwe jaar zes dagen oud heeft een noordwester het land geteisterd bij de koffie de krantenfoto's de platbodems der redders glijden over de verzonken auto's heen de mensen met afgetrokken…

De klokkenluider Wikileaks vertelt dat luistervinken het privédomein inmiddels fluitend ingetrokken zijn. Het loopt dus zoals Orwell heeft voorspeld. Maar wij zijn door debatten dolgedraaid en zeldzaam is de haan die ernaar kraait.…

waren wij in Amsterdam, het ijzeren spoor van de tram, trok vettige sporen Fijnstof, van vrachtwagens en al te oude auto's is bekend dat zij onze ademtocht vervuilen, dat zij diep de longen vervullen, de tere rode bloedlichaampjes vergruizelen, in boze microgetallen van Fijnstof, duizelingwekkend dodelijk, Fijnstof, het klinkt zo onschadelijk…

De vrouw is trots op haar verworvenheden: Van baas-in-eigen-buik dankzij de pil tot man-blijf-van-mijn-lijf als zij niet wil en 't recht om zich naar eigen smaak te kleden. Laat niemand dus de vrouw haar recht bestrijden om pal voor school een kleuter dood te rijden.…

baantjes maken en ging maar door tot je eigen ijsbaan ontstond en die spiegelde en zo dartelde je in het rond en gleed je voor de zoveelste keer heen en weer en heen en weer; en dan die gedempte geluiden die alles zachter en doffer deden klinken en je als het ware teder omsloten en die heerlijke witte sneeuw die je omgeving deed blinken; auto's…

Wie zingt straks nog:“Geef mij maar Amsterdam”. De plannen van de linkse coalitie zijn tenenkrommend voor de oppositie. Geen gas, geen auto’s...leg de stad maar lam. Toeristen opgerot met dat geklier, behalve dan die groep van “We Are Here”!…

de bedachte stilstand of achteruitgang weten om te keren tot vooruitgang en minder lijden en het bevredigen van de eigen achterban mijn broek is versleten, mijn moeder dood wie naait er nu een nog stuk aan nee, we gooien het verscheurde in de goot en lopen door de neonetalagelampenlaan wie stopt er nog sokken in een tijd van twee auto's…