Alle inzendingen over bekend pad

Het onbekende land ligt voor mijn voeten Mijn reis leidt verder voorbij de horizon Alles wat ik op mijn pad mag ontmoeten Vertolkt het avontuur waar ik aan begon Het spoor naar voor mij bekende wegen Draag ik steeds al op mijn weg terug Het is mij nu als waar voedsel tot zegen Vormt voor mij als het ware een goede brug Dat gene wat in mij…

De weg, die we samen moeten gaan plekjes waar we stil blijven staan blijkt onze uitgestippelde levensweg géén routebeschrijving, géén overleg wij zijn het niet, die de reis bepaalden wel, dat we soms veel tol betaalden ontmoetingen waren er altijd veel ze hielden onze verwachtingen in het gareel met niet iedereen kan je lang blijven praten…

Het leven van een huisvrouw, gaat niet altijd over rozen het leven van een huisvrouw is soms een hobbelig pad. Een voorbeeld is te noemen want soms heeft deze huisvrouw het echt wel een beetje gehad. De vanzelfsprekendheid waarmee we worden geacht bepaalde dingen natuurlijk te noemen, is er alvast een dan heb ik die gehad.…

van Rodeschool tot Roozendaal te reizen goed om zich heen te kijken gedachtenloos, de bonnefooi te dwalen tot de stilte valt te vragen waar het licht nog brandt hoe de bekende weg te vinden…

weer hoor ik geschuifel van schoenen op het pad een bedeesd gefluister alsof de dode ook nog oren naar roddels had want een erfenis bezwaart de laatste gang voorzichtigheid is geboden teer porselein leeft in verkeerde handen echt niet lang…

dat men sterft lijkt een zekerheid maar ongrijpbaar zijn de gevolgen als een mens de trekker overhaalt mij is geen woord bekend dat gevoel bij moord vertaalt het duurt dagen en nachten in verslagenheid of stille dood als de schreeuwende onzekerheid jaagt door de gedachten: verwachtingen verkeren in nood de oorlog in den vreemde is…

Er zijn van die dagen, dat je zonder te vragen, vreemden ontmoeten zal, en wat wil het geval, ze lijken zo bekend, iets totaal ongekend. Er zijn van die dingen, die je uit wil zingen, maar toch voor je houdt, want dat is vertrouwd, voor altijd in je hart, ook al brengt dat smart.…

als je aan je lijf iets vreemds en onbekends voelt en je weet dit is niet niets dit is niet zo bedoeld als je vreest voor grote ellende wat je in je lichaam leest veroorzaakt door die grote bekende onbekende als je bang bent voor het beest o God toch niet die met de zeis die vrees je van alles het meest het idee alleen al brengt je van…

Lang heeft ze gedraald Gehaakt scheen zij in verlangen De verleidende macht Die faalt betaalt en vertaalt Niemand die haar hier bedacht Iedereen kan haar ontvangen De horizon gespiegeld Het mysterie gegiecheld Ze verschijnt altijd ongeacht Paradoxje nooitgedacht.…

Alles wat licht is Is toonbaar De zee herbergt vis En door de geul Vaar Klopt het weer eens niet Tussen bladeren Door het riet Zullen wij vergaderen Wat een pret Vreugde vol vuur Weer vroeg naar bed Het telt ieder uur…

Bekend zijn de bomen van het leven, onzeker de paden van het bos. Liefde is het mooiste dat je kunt geven, laat elkaars hand nooit los. Samen deel je vreugde, voel je verdriet en pijn. Samen blijf je verbonden ver voorbij de lijn.…

Angst is een tunnel waar je doorheen gaat terwijl je meerijdt op het gevoel van angst tot het je naar een diepere laag van de werkelijkheid draagt Angst is een ontkenning van andere gevoelens wanneer het oorspronkelijke gevoel geaccepteerd en ervaren wordt wordt de knoop ontward…

Onwetendheid schept angst Angst schept een innerlijke atmosfeer van afgeslotenheid waardoor je de kracht die in je zit en die je opener zou maken niet gebruikt Elke waarheid over jezelf en over de schepping resulteert in innerlijke zekerheid vertrouwen en onbevreesdheid…

maar ik begeef mij niet zozeer buiten de gebaande paden ik baan gewoon mijn eigen pad…

De staarder Zo lang, zo traag Te klein, zo bang Zijn angst, Getackeld door het leven, zijn trots ontheven, Zijn klank zo donker, zijn zicht zo mat, Zijn kennis: vindt het tussen zijn regels op het klad, Zijn defenitie van disipline is een eindeloze mars, Een duisternis waar alleen hij het pad kent, een wereld waar het pad hem kent.…

je te haten en toch te weten dat ik dat niet kan om te doen alsof ik niet meer om je geef het is zo moeilijk een ander te vinden wanneer ik weet dat jij de ware voor me bent om toe te geven dat ik niet meer van je hou al doe ik dat nog het is zo moeilijk omdat ik weet dat je me alles hebt geleerd en dat ik nu dat eindeloze pad…

wandelend door de dagen, maak ik mijn voetstappen af ik zie nieuwe mensen komen, anderen slaan af Mensen wandelen met elkaar op dit pad, van liefde en haat weet welke weg je neemt weet waar je staat maar pas op voor dit pad je glijdt makkelijk uit sta gauw weer op en kijk vooruit je ziet je groepje wandelaars twijfelt…

in een stille stille ruimte diep in de gedachte voelt het anders aan waarom is het tweeluikig bij het voelen van emoties en het uitdrukkend zeggen hoe kunnen gedachte en emoties zo complex en toch zo verscheiden zijn zo hartstochtelijk blijven zoeken naar de juiste wegen is de kruising tot emotie en gedachte, want passie en verlanging…

Als ik mezelf had mogen scheppen, zou ik minder fouten hebben gemaakt. Ik liet mij niet zo verdwalen tussen het gebrekkig zijn en het gebrekkige zijn. Ik gaf mij broodkruimels om de weg terug te vinden, al weet ik niet welke weg dat was en waar die eigenlijk naartoe ging en hoe die heette. Ik at het brood in plaats van het te strooien…

. bijna boven breekt de betovering aan de rand van een richel hangt het restant van een brug touwen zwiepen in canon tegen de rotsen driftig de holle zee er is geen weg terug .…

Er is een weg Een weg achter mij Een weg voor mij Is dat mijn weg? Ik loop op mijn weg Nachtenlang sprakeloos Dagenlang in stilte Was dat mijn weg? Vooruitkijkend door mijn achteruitspiegel Langs mij heen kijkend door jouw ogen Jouw weg was de mijne Ik stond alleen mezelf in de weg…

Mijn stappen door het leven Het kan jou misschien niets schelen Maar het zijn mijn stappen Over het lange pad van het leven En niemand weet waar dit pad eindigen zou En mocht ik aan het einde van dit levenspad zijn Dan hoop ik dat ik thuis zal zijn…

dit pad is zwaar Als ik dan reeds op hoogte ben en 't pad dat strekt zich uit Dan zie ik wat ik weer herken het pad dat daagt mij uit Ik volg het pad, hoe zwaar 't ook is maar 'kan er van op aan Dat steeds bij elke hindernis de ster mij voor zal gaan.…

De pennenvruchten in mij hielpen mij het leven te aanvaarden zoals ze komt. De muziek in en van mij geeft echter één verboden vrucht, nimmer mij gegund. Jouw muziek in mij, te zamen met de twee vochten van lichaam, verwekten een rijpe vrucht: zij heeft lucht en ruimte nodig die ik niet kende. Ik had haar nodig om voortaan te herkennen…

Neem niet de brede weg die iedereen gaat neem het smalle pad dat is speciaal voor jou en de smalle poort is de poort waar alleen jij doorheen kunt gaan. Jij vindt jouw weg zonder anderen achterna te lopen jij bent daarin uniek op jouw camino pad.…

Ik wil kijken naar de waarheid in mijzelf Wat is het waar ik nu niet naar wil kijken?…

In deze nieuwe maand wil ik niet klagen omdat het onkruid hier voortijdig woedt, ik strakjes wieden, spitten, maaien moet. Nee, ook niet als ik loofhout moet verzagen. Maar wél als ‘k modder in de wildernis die er vandaag weer bij de fiscus is.…

De stad hing grijze straten uit, suiker briesjes aan de spoorlijn, een nacht. In de lampbol van verre flat: man, wachtend voor miezerige bietenfabriek. Ik gooide mijn fiets aan de kant, wankel en herkende een stem uit een ander vroeger. Hij gaf mij een hand, en zei dat hij het was: eerste pianospeler, sad septembersong. -------------…

Het bekende vertrouwde onderdak binnenste met uitzicht op muren planten in potten, een perzikenboom maar klein en intiem, mijn geboortestad in deze windstilte, dit niemandsland, de zondag, geluid van een tikkende klok, geliefde muziek om bij wakker te worden onbekend moet nog worden veroverd theorie snelt praktijk hier vooruit naar een…

In een stad ons beiden vreemd kwam ik na jaren niet gezien mijn ex weer tegen. Het ging onverwacht goed, ze lachte veel, een hand kroop langzaam door het gras, het mes leek vergeten - Ik begroef mijn gezicht in haar helblonde haar, dat geurde naar warme tarwe. Transparant als een ader lag ze in mijn armen. -----------------------…