Alle inzendingen over dialoog

leven, denk je dan aan de waanzin in het moe geleden licht of aan de dronken poppetjes die je krast in je verhalen, op de stoep en aan de tafel omdat zij je troosten je meeslepen aan de binnenkant omdat de diepte steeds dunner wordt, net zoals dat kind dat niets van liefde weet en jij niet van hem of denk je aan dichters en hun geërfde dialogen…

heb altijd geschreven kijk naar de mensen om mij heen waar zijn mijn boodschappen gebleven de stukjes hemel die ik gretig deelde voel ik soms in een warme hand de schouderklop en tranen lees ik in verhalen uit verwaaide sporen op het strand veelzeggend blijft de stilte die in dialoog nog echoot nadat wij al lang uitgesproken zijn…

witte golven nevel tracht woorden vast te houden 't vertrouwen in een stem die verzen las ik keer de stilte in de wind steeds zwakker en jij die de dag vervoert naar uitgewiste dialogen werpt bloemen tussen lucht en water in een opkomend getij ik blaas nog een keer tegen een bleke duintop en stoot het beeld om dat ik eens bezat…

de kruisiging en dood ontheven de zon schijnt door het glas in lood brengt zijne heiligheid tot leven met vinger wijzend in het groen het testament onder de arm geklemd in geel en bruin bewegen in orgelspel en korenzang ziet hij de generaties gaan op zijn voetstuk is hij blijven staan toch wankelt zijn hooghartigheid alleen in dialoog…

Het complot theoretiseren is voor mij hetzelfde als het geloof evangeliseren waar het luisteren het verliest van een andere levensovertuiging die die ander, de andere mens kiest de ruimte van een dialoog vervaagt woede, venijn en dovemansoren praten, praten, niemand die meer vraagt hun geloof zou mij kunnen redden van de hel met name…

"In een vrij land moeten tongen vrij kunnen spreken" maar hem ons staatshoofd van ons Koninkrijk der Nederlanden Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander is de mond gesnoeid met jaarlijkse miljoenen aan zwijggeld maar juist bij hem ligt de sleutel tot gesprek, tot dialoog, tot een consensus, een steeds respectvolle afwisselende onze…

Het moeten stenen harten zijn en ogen zonder licht niet meer in staat tot enig voelen door de zucht naar vernietiging totaal verblind geen dialoog meer mogelijk hun taal spreekt slechts met tongen van haat mens tegen mens, volk tegen volk eens vruchtbare akkers met bloed bezaaid talrijk reeds de neergestorte vogels moeders in eeuwige rouw…

Hoe kon je doen Zoals je deed Wat was daar voor de reden De dingen Die jij mij verweet Jij was zelden tevreden Het heeft mij Zwaar en diep geraakt Gekwetst moet ik nu voort Geen mens ter wereld Is volmaakt Jouw houding ongehoord Een dialoog Was niets voor jou Het kon je nooit iets schelen Gevoelloos lachend En chagrijn Een plaag voor…

Dialogen die jij met mensen aanging om de juiste toon te kunnen spiegelen waardoor jij het resultaat terug ontving.…

Ogenschijnlijk lijkt hij een kletsmajoor Zoals die van Paul van Vliet (MajoorKees) Maar met nauwkeurige militaire precisie Schiet de fysiotherapeut z’n pijlen doelgericht naar de pijnlijke plekken van mijn lichaam Met als doel te verzachten, los te maken Een soort medische vredesmissie Waarbij geen stilte mag vallen En de dialoog bedoeld…

Even stil zijn voor wie je bent met wie je bent hier aan tafel even helemaal stil geen telefoon, mobiel, internet, twitter, facebook, linkedin, google, hotmail, gmail, dvd, cd, videoband, cassette, bandrecorder,LP, EP, super 8 film, dia's, de radio of de televisie! Even geen visie even geen geluid even geen beeld gewoon even stil voor God…

kaalgeplukt, de bomen, mijn ogen het stoten in mijn buik, de bloesems en het kijken waar ik lig, waar niemand mij mag horen met ontelbare wonden bijt en beeft de stilte, in mijn hart het wenen, de vergankelijkheid van grote gebaren wat voor zin hebben gebarsten vingers wanneer ik reeds alles heb verloren in het kielzog van je zwijgende dialogen…

hij is mijn vriend of toch niet onze dialoog put uit dezelfde bron welt op en verloopt verdroogt stroomafwaarts of bevriest in beweging ik wil zon zand zee en golven de onder bloemen bedolven ogen en lach van een vrouw hij zonden en berouw twijfels en lijden zekerheid in vaste tijden ik licht op hij weerkaatst spiegelt genadeloos…

jij wist als ik je koesterde jouw bladeren heel kunstig te vouwen in warmte en vertrouwen je steelde hoog zonder afstand te nemen met lichte trots droeg jij je knop net even anders getopt bloeien was een dialoog waarvoor jij even boog om in het openen de kleuren te bekennen van jouw oogstrelend rood de hemel kierde in de schoonheid…

Als 'n familielid roept soms schreeuwt, soms zelfs krijst: Ik heb je toch gezegd; ik heb je toch gewaarschuwd of nog erger ik ken hem of haar zo goed; was vroeger al zo moeilijk zo lastig, zo opstandig Dan is er doorgaans nooit een gesprek geweest wezenlijk gesproken open en respectvol echt gepraat dan priet- of prots-praat Geen dialoog…

gebruik verstand en dialoog houd de ander altijd hoog geef de Liefde, neem het niet bezorg de ander geen verdriet.…

Maar ik ben toch niet gek hoe jouw geaardheid was achter de mens van jouw schild zag ik de natuurlijke vrouw waarmee ik dialogen heb beleefd.…

aarzelend zet ze haar voeten neer ze voelt ze wegglijden een stevige arm behoedt haar voor vallen in haar hoofd malen gedachten en woorden plus vergeten herinneringen die zich een weg naar haar hart banen wat heeft wijsheid te maken met wat ze nu voelt de weg van nee is juist die van de minste weerstand zal ze nog eenmaal klauteren…

Een mening een vooroordeel wat schreeuwen interpreteren Ideevorming van de bovenste plank geen open communicatie respecteren Geen vragen geen antwoorden het dialoog niet meer te vinden Respectloos leeg en ongrijpbaar als woorden niet meer verbinden Geen oren die nog willen horen Flink kwetsen is geen enkel punt Niet je hart maar hardheid…

Dialoog gelijk duurzame dromen op reis, weigeren schipbreuk.…

vaak woon ik in mijn hoofd dagenlang in een enkele kamer er zijn vogels en kinderen die overal lopen moeten dansen op wenkbrauwen van het tjilpend gras jazeker, ook vlinders want vlinders zijn tijd er zijn monologen en dialogen eenzaamheid als speelbal van schaduw en echo's in de linkerhoek naast het tafeltje staat een spiegel…

zeg maar een oude doos maar ben nog niet dood, geen kijkdoos met van die ogende kleine gaatjes waar je doorheen kan staren, turen ik heb ook geen gaatjes in mijn hoofd ik heb heel veel nog behoorlijk op een rijtje zelfs bekoorlijk van tijd tot tijd vooral voor mezelf kijk me dus maar gerust aan maar communiceer met woorden, tracht een dialoog…

Ieder mens verlangt zo nu en dan naar bezinning en rust in de hecktiek van het bestaan ons vaak niet van stilte bewust doe dan de ogen dicht laat alles gaan laat alles los wat wit is en zwart en daal eens diep in je hart loop in gedachten door een sprookjesachtig bos ga met jezelf in dialoog ontdek de kleuren van je eigen regenboog…

Lichaamsdrugs drijven woordenstromen aan van extraverte woorddronken parlesanten; ze eisen aandacht, gijzelen onze geest, al onze pogingen tot dialoog stranden. We zwijgen verveeld, schorten ‘t leven op, proberen hem een poosje te laten zwijgen; niemand zegt wat als ik zwijg, verdedigt hij zich in weer ‘n eindeloos uitweiden.…

Den Haag, vrijdagochtend, -middag, -avond, -nacht, zaterdagochtend 19 en 20 februari 2010 Was het gebrek aan fatsoen, normen en waarden, daadkracht, kennis en dialoog, respect, wilskracht of gezag, neen het was ordinair en elementair gebrek aan slaap, slaap en slaap niet het kabinet is gevallen mannen en vrouwen zijn omgevallen…

weer in mijn atelier feeëriek aangelicht bieden mijn schilderijen hun kleurig aangezicht damast op de tafels in riet gesorteerd heb ik mijn leven aan u geoffreerd mandjes met zorgen over dit jaar in biezen geluk en ontspanning vlak naast elkaar in wit pitriet mijn artistieke prestaties gebundeld de felicitaties met linten de dialogen…

Ik bouw een huis van zonnestralen dat ik luchtig door Iris verven laat zij trekt haar kwast in lange halen zodat het in gebogen kleuren staat tussen het wit van wolken zo hoog omkranst het liefdevol en gastvrij in voortdurend begripvolle dialoog vorm ik veiligheid en maak vrij niemand hoeft bij mij te vrezen voor verdrinken of…

zijn evenwicht en het heeft even geduurd maar Arend is geland onthecht en wel, doch licht gehavend en wat roestig in de heupen vanwege zijn hoofse geaardheid het was juist door vrouwen met namen van bloemen en vogels zoals: Merel, Iris, Roos Bosch, Brand, Groeneveld en ander natuurgeweld heupen, lippen, ogen ontrafelende dialogen…

Aan het einde van het pad langs een zijden schaduw van bronzen bomen laat ik samen met jou de herfst ontwaken Ik streel over ’t groenige water en meng grijze tinten doorheen het roestige bruin van verdorde bladeren In zachte bogen laat ik je sierlijk dansen wanneer een koele bries het kleurende lover laat vervagen Door elke windvlaag…

de zomer naderde nu rap, je zwarte blouse met kant veroverde de ratelaar het stuifmeel van de zeggen verdoofde ‘n tijdloos samenzijn tegen het dijklichaam onze dialogen rafelden poëzie en kunst uit elkaar, een moment van rust sliep in jouw armen, je lippen spraken loos konden we maar regels uit elkaar schrijven ik bewonderde je hemelse lach…