Alle inzendingen over dood OR aankijk OR gelukkig

met een kalasjnikov in een loopgraaf liggen en niet overmand worden door angst voor je eeuwige dood je moet er nu uit springen en nu rennen naar het volgende punt in je leven of naar het doodgaan en als het je dood niet is dan gelukkig kun je daar later over schrijven maar blijft niet te vergelijken met die sprong…

Als ik je aankijk ,denk ik ik ken je al jaren. Eeuwen zo niet langer. Ogen van rust en liefde, omdat ik je te eten geef, soms met je speel,...mensen maken me banger. Alleen gelaten , en nu zo tevree. en als je ooit bij me wegloopt ..loop ik met je mee.…

Het willen knallen heeft ons aangestoken Daarmee verschieten wij graag al ons kruit Er hangt iets in de lucht van klaar en uit Waarna alleen de puinhoop nog kan roken Men explodeert te snel en dat verwondt je Dat komt natuurlijk door dat korte lontje…

De eerste leefdag in het nieuwe jaar Is tevens ook een fijne wereldvreemde Vol onverwachte rust en met ontheemde Niet afgestoken pijlen op 't trottoir Voor ons en alle skiërs op de schans Is dit de ware dag van de balans…

Het tellen van de jaren blijkt verzonnen (De Joodse telling, ouder dan de jouwe, is ook onjuist maar wel een gouwe ouwe) Het nieuwe jaar is nu toch echt begonnen Derhalve denken, drinken, dromen, praten Doch zijt verstandig, drinkt alleen met maten!…

Géén winnend lot, géén nieuwjaarsduik genomen, Wèl meegeklapt op de Radetzkymars, Champagnebrunch, een oliebol zat dwars, En als een wrak weer op het werk gekomen. Dus wens ik jou èn mij, nog brak en moe, Dit nieuwe jaar heel gauw gezondheid toe.…

Gewoon, gelukkig zijn, zonder rancune gewoon, blij zijn zonder woorden. Gewoon, is zo gewoon nog niet, wanneer je de narigheid om je heen beziet, maar draai je om en sta niet stil, niet omdat je dat niet wilt: Maar omdat je gewoon gelukkig wilt zijn, zonder rancune, zonder pijn!…

We zaten bij elkaar om af te tellen, En keken eerst naar Claudia de Breij, Al snel kwam het moment suprême dichtbij, Om twaalf uur steeg het aantal decibellen. En zo beseften we in deze tijden, Hoe fijn het is een grens te overschrijden.…

knaag jij onophoudelijk aan mijn jas waarvan de stof al tot stof was vergaan ondanks dat ik me omdraai schroom jij niet om dit patroon voort te zetten nu ik naakt voor je sta, en je met met lede ogen aankijk ben jij in geen velden of wegen te bekennen…

Ik ben nog niet dood maar in de laatste fase van mijn voltooiing. Van de bevrijding van alle lijden en dood en alle waanzin. Het grote rusten is bijna aangebroken, het wordt al heel stil. Ik neem geen afscheid, want ben met god almachtig en zo gelukkig.…

Stiekem verlang ik naar jou, je handen op m'n lichaam je lippen op de mijne je ogen die me vol liefde aankijken en, ik die van jou houdt ik die weet dat jij ook van mij houdt maar ook weet dat je dit niet kunt weet dat jij je schaamt Dus weet dat dit zinloos is ...…

Wie dan leeft zal omkijken en denken dat wij zonder zorgen waren, maar wij zijn niet zonder zorgen, dat wij ons druk maakten om een dode mus, maar wij maken ons niet druk om een dode mus, maar om een levende, een levensgevaarlijke, een dodelijke mus en dat wij gelukkig waren en niet beseften hoe dood wij spoedig zouden zijn. ---…

stamelde ik terwijl ik haar voorzichtig in de ogen keek hopend iets van verzachting te zien in die donkere blik maar ze bleef me misselijk aankijken alsof ik het meest mislukte ben dat ze ooit heeft gezien… vernederd draaide ik me toen maar om van de spiegel en nog… ze gaf geen kik… ongevoelig als ze is…

terug aankijken lachen onze hoofden zochten verlegen... schoenen 'we bellen' nog even omkijken ze fietste al een vleugje behield ik voor altijd zij veranderde alles voor altijd…

hoe beestachtig is het ratelen met wiekende woorden, en dan zweven op taalthermiek naar onbeschreven windstreken waar ogen niet sluiten voor de schitteringvan leegte, maar ons aankijken vanuit hun pauwenstaarten waar het geplette gevederte zinvol hun bestemming pennen tot ronde vormen loskomen in een sleep van waaier…

Ik koester mijn dromen Laat ze maar komen In helderheid en duisternis Bij tevredenheid en ergernis Zinderingen Tintelingen Vanuit een liggend niets De realiteit stroomt weg Vervaagt en vervliegt Ik wil de tijd nu niet aankijken En doe mijn best ze te ontwijken Even niets meer weten Even expres alles vergeten…

Jij hebt alles wat je wilde gekregen, en je bent omringd door mensen, ook nergens bij achtergebleven, en vervuld zijn al je wensen! Ik ben niet rijk, en wensen heb ik nog in overvloed, ja als ik mezelf in de spiegel bekijk, dan zakt mijn allerlaatste beetje moed. Maar mijn hart zit vol tot aan de rand, ik weet wat liefde is, en bekijk…

Er rolt een traan zacht over mijn wangen bitter en zoet met een stil verlangen het is geen traan van verdriet maar speciaal voor jou voor al de liefde die je mij geeft een traan van geluk en voor zolang ik leef staat deze traan in mijn hart gedrukt…

Gelukkig zijn; en niet weten waarom; en soms naar buiten kijken waar de lucht donkerder is dan de steen, alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt, en bang en gelukkig zijn.…

Het valt te zien wanneer je gelukkig bent, je gedraagt je anders dan gewend. Soms zie je het aan de ogen, soms aan de lach, Je straalt het uit; dit is je dag.…

Zou de rijkste man op aarde net zo gelukkig zijn als wij, Of gaat het in grote vaart telkens weer aan hem voorbij? Staan we er wel eens bij stil hoe gelukkig we eigenlijk zijn, of doen we vaak alsof en is het uiterlijke schijn?…

Dag lief, dag allerliefste ik mis je iedere nieuwe dag, maar ben zo in en in gelukkig, dat ik jouw geliefde wezen mag.…

genot Het bitter verder gaan en kreupel door gemis Het wijken van gevaar Niet meer bent, nooit meer is, - nooit meer Samen waren dagen suikerlagen Op het zure brood Nu dan slechts voor deze ene keer Stel ik zachtjes hier mijn vragen Waarom…waarom toch ben jij dood?…

hoe tevreden kan ik zijn als jouw wereld niet de mijne is mijn wereld een gedachte en wij beiden niet bij machte die toestand te veranderen gelijk miljoenen anderen…

Gelukkig ik ben niet alleen, heb weer wat mensen om me heen. Ik ben niet meer onzichtbaar, en ze zijn geen gevaar. Gelukkig ik kan weer denken, en aandacht aan iemand schenken. Ze luisteren weer als het moet, ik begin een gesprek vol goede moed. Gelukkig ik ben er vandaag, er zit geen knoop in m'n maag.…

Geen crisis meer voor u en ook voor mij van Bredero konden we toen al leren dat alles in het leven kan verkeren en we zingen er een vrolijk liedje bij In Borssele, in Groningen en Goes dáar spelen ze voorlopig nog de blues…

Maar gelukkig was ze door het kleine beetje liefde dat ik gaf.…

Ik wil je zo graag vertellen hoe gelukkig ik ben Ik wil... hardop lachen... ik kan me nergens zorgen om maken... bij JOU... is mijn leven zinvol Ze zeggen... dat het niet echt is dat het fantasie is... dat ik mijn hoofd... in de wolken steek Maar,...…

Gelukkig maar, geen allochtoon, de brokken automobilist, of erger nog, zo'n rare moslim, zo'n vreemdeling, zo'n extremist. Geen koren op de Wilders-molen, geen voer voor wolven in het bos, geen brandstof voor de haatmachine, beroering, in plaats van gehos. "Gewoon" een Hollander als dader, verbijstering, "Hoe kan dat nou?"…

Ik die zo gelukkig had kunnen worden! Ik die van je hield! Ik die al mijn vrienden graag had! Ik ben anders! Sho what? Ik wil net als zij gelukkig worden! Is dat dan zoveel gevraagd?…