Alle inzendingen over drijven OR rust

lavendel zacht slapend geurend wiegend zwevend sussend muizend lopend hyena trillend bijdehand meute roedelend zwermend schierend scheurend streven letters groeperend kronkelen woorden uit-een-lovend geboren zinnen barstend gewezen gieten vaten vloeibaar kunnen eindeloos zweven vlinders schijnen geur…

Twee zwanen drijven statig voort over het water in hun witte verenpracht!…

(tanka) Moeder eend zwemt voort, gevolgd door één kleintje maar... Verlies geleden? Blijdschap! Uit het gras komen haar vijf andere kuikens.…

zacht klingelend geluid van oesterschelpen dicht tegen elkaar hangend de wind speels vangend, doet mijn ogen sluiten en raakt een snaar Ik ruik weer even de zilte zee in mijn tuin Heb een stukje van haar mee genomen Een schat vanaf het wad, nu slingerend verbonden tussen druivenrank en bes Een pareltje op zich laat me drijven…

Wij bleven drijven voor de laatste dingen, terwijl men ons probeerde te bereiken raakten we verzeild, dat wil zeggen een plek waar anderen terugkeerden om een begrijpelijk inzicht te krijgen.…

noodkreet van een mens woorden drijven in de zee boodschap in een fles!…

zon was zich vergeten er was niet één zuchtje wind wolken hingen in files boven, in't blauwe gebint ik kon altijd tekenen met wolken drijvend op een vlaag een figuur of wat ik wilde maar vandaag was alles vaag het uur hield halt, de dag stond stil de lucht kon zo niet blijven tot ineens het grijs wit kleurde en jouw beeld boven kwam drijven…

Nu wil de eeuwige zwerver overvaren, Zijn rust bewaren midden in het meer, Welks oppervlak de schichtige winden vlieden, Waarop geen kelken drijven, uit welks diepten De muren rijzen, steil en afgesloten Zonder een poort; gezonken zijn de boten. -------------------------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten, deel…

Zij wil niet anders dan rusten aan ‘t oppervlak van het uitgestrekte meer om dobberend te drijven dus legt zij zich tevreden als tere bloesem neer Met open ogen staart ze tot de ondergaande zon lokkend op haar wacht ze vouwt devoot haar blad’ren toe "het daglicht maakte mij zo moe" klinkt ijl nog in de nacht Aan de stille waterkant…

Een leven, ik kende niet dat probleem iets wat ons leven uiteen deed drijven voelde me hulpeloos en ook heel alleen waarom, konden we niet bijelkaar blijven? Mijn hart, huilt en kent geen rust schreeuwt om hulp, liefde en om raad iemand die me de brand van binnen blust weet jij wat er zo in mijn leven omgaat?…

In nachten van de lange twijfel waar elk uur weer zwaarder telt fluisteren dromen vreemde woorden die elkaar maar niet verstaan in de drukte van een overvol hoofd is echte stilte verder weg dan ooit Tot een woord komt boven drijven een tweeklank die in kalmte ontwaakt steeds meer de boventoon gaat voeren uiteindelijk de rust bewaakt zodat…

doorgaans eekhoorns komen Het is een dag dat het bos zal zwijgen Je ziet je adem als kou-dampen naar boven drijven…

mocht ik je kussen we legden samen de maan en de nacht zacht te rusten…

De mens, tot rust gekomen luistert stil. overdenkt nog eens de dag. Wachtend op de nacht en wat de morgen brengen mag.…

nu jouw bed voor de derde nacht niet beslapen is wordt de pijn almaar dieper daar ik jou ontzettend mis mijn lief kleine mannetje zeg me waar ik je vinden kan schreeuwt mijn hart het uit lieve jongen waar ben je dan sinds het onvindbaar zijn van jou heb ik de dag verruild met nacht draai ik alleen nog maar in cirkels is het op jouw…

eens zal ik mijn oor te luister leggen op het harde staal me rusten de vogels zullen roepen de takken buigen, wuiven ik luister naar de verte het zingen dichterbij het landschap traag in stilstand zwijgt grijs in matte nevel het zingen zingt van warmte vol van rust en kalmte ik klink mijn angst aan bielzen en hou me verder stil.…

verbonden middels de natuur deelden wij de schoonheid die op onze pad terecht kwam met alle liefde ook al is jouw lichtje nu gedoofd zullen wij elkaar blijven ontmoeten in een bloem, een vlinder, een bij met alle liefde…

ontembaar rende je blootsvoets door de velden achter de vlinders aan honden dansten om je heen kastanjebruine haren omlijstte jouw gezicht wie jij was het beschadigde kind wiens huis geen thuis bleek verborg jij je in gedichten van vloeibaar goud…

en niet verdwijnt en vloeiend als water worden en doelloos als witte wolken drijven Wij zijn terug in het paradijs…

bladeren drijven wie nu nog geen huis heeft, zal er geen meer krijgen…

En jij mijn broer, die hier rust, zal voor altijd 38 jaar blijven. Begraven lig je, hier aan de kust, waar meeuwen op de wind drijven. Wind reist sprakeloos door de tijd, waar jouw leven stil blijft staan. Ik weet niet waarheen m'n weg leidt, maar ik zal altijd steeds verder gaan.…

Wolken kunstsneeuw drijven behoedzaam binnen, het zijn de souvenirs van openbaringen, gebloesemde herinneringen van een laatste rustplaats aan de buitenzijde van mijn minuscule wereld.…

Wat drijven ze daar te niksen op de stille vijver. Decemberzon.…

Openheid is een blauw gewelf, waarin gedachten, als witte wolken, drijven. Hemels zijn het die helder worden, wanneer we gedachten gadeslaan, en weer aandachtig laten gaan. Ook angstwekkende gedachten, die op onweerswolken lijken, drijven opgelucht voorbij.…

's ochtends de zon kleurt het water zilverroze ik ruik de natuur het doet goed de innerlijke rust…

Het ruisen van de regen hoor ik niet Door het ruisen van de Zee. Ademloos luistert mijn Lied. Soms ruist de zeewind mee.…

Vanuit een wolk zwevend in de kringloop van het leven val ik als een sneeuwvlok in alle rust , op mijn plaats.…

je hart het kost bloed, zweet en tranen om te kloppen een schittering van zonlicht treft jou de voorgrond ligt voor je open maak je passen rap voor de schaduw komt en je wachten moet op nieuwe kansen normaal een kus, dan weet je dat ik om je geef nu die angstaanjagende stilte wat zo kraakt woorden blijven uit, daar waar je ze verlangt rust…

Dat jij zelf eens rust verdient, die heb jij nooit genomen. Bedankt voor alles wat jij deed, voor alles wat jij hebt gegeven. Je vrije tijd heb jij nu verdiend, geniet nu maar eens van je leven.…

Het klotsen van de golven, op de eeuwig zwijgende stenen. En ik zit hier. De warmte van het zonlicht, de stralend blauwe lucht. En ik zit hier. De wind speelt met mijn haar, rukt aan de papieren in mijn hand. En ik zit hier. Overal mensen. En ik zit hier. De wereld bruist en leeft, en ik zit hier, en denk...…