Alle inzendingen over gevangen OR goud OR sleutel

Het leven is mooi Maar sommige mensen leven als een vogel in een gouden kooi Vrij, maar toch gevangen Ze hebben alles wat ze nodig hebben Een huis, voedsel, vrienden en familie Maar ze zijn nooit echt vrij Vrij om te doen wat ze zelf willen Vrij om te zijn wie ze zijn En dat geldt soms ook voor mij...…

Niet alles is meer goud wat er blinkt zoals uit schaatsermonden ijzig klinkt Op het scherpst van onmogelijkheid Een pijnlijke correctie in de eindtijd Drieduizendste van een seconde maakt van zilver toch geen zonde ? De schaatser was zeer ontevreden hij had niet hard genoeg gereden…

Mijn hart is gesloten uit bescherming afgesloten Een zwaar slot hangt er omheen Er zijn maar weinig mensen die ik de toegang heb verleend Eén sleutel is al vergeven Die heeft mijn kind mee gekregen Dan zijn er nog sleutels bij mijn familieleden Maar die hadden ze bij mijn geboorte al in handen gekregen Een paar sleutels zijn bij mijn vrienden…

dolen zie het kostbaar goud ervaar de warmte het is niet overal meer zo koud…

de mooiste plekjes die liggen in het donker liegen in het licht!…

van tak naar tak van boom naar boom fluistert de wind woorden op blozende wangen nu nog dor en kaal straks ruist het blad vanuit knop ontvouwen schijnt goud de zon vanuit winterse blik heeft de dauw druppels gevangen…

Een snoek is best een hele grote vis Ik heb ze vroeger af en toe gevangen Ze kunnen heel zwaar aan je hengel hangen Maar als je beet krijgt sla je ook soms mis Er sprong er één langszij en door de plons Ging men van goud door tegenslag naar brons…

Omdat mijn buurvrouw spiernaakt ligt te zonnen En ik haar lichaam niet bekoorlijk vind (Want Overweg is echt niet ziende blind) Ben ik maar aan een heel hoog hek begonnen. Zo’n naakte buuf zit mij bepaald niet lekker, Ik ben wat dat betreft een ethisch hekker.…

gevangen hart gevangen geest verlangend naar onbekommerd vrij zijn ben je zelfs bang als je dit leest zo veel verdriet draag je uit het verleden met je mee zoveel wat moest stil kijk je voor je uit onbereikbaar vaak voor iedereen met alleen die ogen van jou als spiegels van jouw ziel die zeggen laat me … alsjeblieft laat…

lijf bij het zien van de kast met de kromme sleutel Gevangen in zichzelf, bang voor de lift gaat ze tree voor tree duizelend haar ruimte in Daar wacht de trein gevuld met hoofden De deur gaat puffend dicht Het kind in de kast Eruit wil ze, haar hart ratelt in haar ademloze lijf Ze knijpt haar ogen dicht en droomt dat het luik in haar…

Twee heuvels en twee bomen de ochtend en de nacht een boom van goud een boom van bloed een veld vol deinend spinrag. Een gele bal een rode bal gevangen voor een tel twee heuvels en twee bomen de zon lacht om hun spel.…

Zij zwijgen voor zilver En Spreken voor goud. Dromen dat Morgen hen nog niet dreigen kan, omdat Zij gevangen zijn tussen vrouw en man. Kleine mensjes niet te geloven! Met hun hand op hun hart lijken Zij ons de toekomst te beloven. Dromen kunnen niet mooier zijn Om op een wereld wakker te worden, Die morgen de hunne zal zijn.…

Een ondeugende lach een schalkse blik even de verleiding die knipoog van jou maar nee toch maar niet een dag met een gouden glans nooit meer af te pakken gevangen geluk ik ben rijk klinkt mijn fluister in de wind en de echo van mijn woorden weergalmt in mijn hart en vingertoppen die op het toetsenbord dansen…

Ik zou je graag dit geven, dit wat ik niet kan, Door schemerluchten omgeven Als de zuurgraad van mijn behang, Door de tochtigheid van dwazen En de vochtigheid van glazen, Meestal na die drang Ik zou graag met je delen, dat wat ik niet kan De waarheid in vele facetten Als de zoete muren van mijn gevang, Samen verblijven in een gouden kooi…

Wil je even bij me zijn kun je dat verdragen de angst en de onzekerheid mag dat even vervagen Even delen lief en leed zo samen er voor elkaar bevrijd en toch gevangen het goud dat ik bewaar Jij hoeder van mijn liefde mijn maatje voor altijd jouw hart zo vol van leven houdt mij in deze tijd…

box gevangen tot, verleid door gouden bergen een satanskind hem bevrijdt naast duivelverbanner ben ik een pathologische leugenaar wat mij in dit geval spijt…

van goud dooft een zon onthaal ik verloren dagen kijk ontkennend achterom en meen te weten alsnog in beschouwing genomen…

Uit Sidney daalt een gouden regen neer Nu daar een paar gespierde landgenoten Het aanzien van ons kikkerland vergroten Door mee te strijden om de hoogste eer. “Wij zijn sportief!” zo juicht de natie luid En zakt weer voor de beeldbuis onderuit.…

Al heel jong, ingegeven tijdens spel win je niet, dan verlies je wel bittere pillen die wonderwel: Nog niet bij iedereen geslikt zijn want: het moet alleen goud zijn wat blinkt! Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten dan had je meer van " tegen je verlies" geweten!…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij heden verleden en toekomst gevangen in een web van onverbrekelijk goud gesponnen door wat men liefde noemt al ben je ver hemelhoog toch raken mijn vingertoppen je hart, je ziel je zinnen blijf je bij me diep van binnen jouw fluisteren is de melodie van mijn bestaan schaduwzacht…

gevangen in m'n eigen lichaam schreeuw ik het uit laat me vrij ik wil hier niet zijn zonder al teveel succes probeer ik te ontsnappen in werelden die niet de echte zijn ik sla tegen de muren van mijn gevangenis en schreeuw hulpeloos om vrijheid zonder dat het helpt want naar mij word niet geluisterd maar wanneer er word geslapen dan ben…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

ik beitel kou in stenen harten als gevangene van mijn geest maar de wens ooit te ontsnappen is nog nooit zo sterk geweest…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

een daverende stilte geleidt mijn oog naar jouw schaduw het gordijn vlekt het toneel als was je menselijk schuw of zomaar te veel een schijnwerper snijdt cirkels, vangt jou als jij eens, onverhoopt, vluchten zou…

haar sierende kleur was beurs in tinten blauw tot paars niet haar voorkeur voor omslag zij prefereerde gebroken wit de inhoud boeide hem meer dan haar lief was in zijn aandacht gevangen verstilden haar zinnen zorgvuldig werd ze gespeld terwijl zij verlangde naar de epiloog zodat ze eindelijk kon vervagen tussen nog onbeschreven vellen…