Alle inzendingen over het niet pakbare

Het stond zo geweldig, van begin tot einder zover je zien kon, een kleurenpracht enorm het was zo schitterend en koste veel werk nu zijn ze niet meer dan wat stelen. Het was een prachtig gezicht, zover het oog reikte alle kleuren van de regenboog en meer, een ware lust voor het oog, of beide ogen dan nu is de kleur verdwenen, weg is de pracht…

nergens wordt het later in de tijd die zich verhult met omlijnde schaduw trekkende bewegingen, een uitgewoonde cirkel die september tracht te ontwijken door de vensters voor even te sluiten het bladerdak ontrafelt minitieus het ontsproten jeugdig licht dat gespleten de eindigheid voorziet van baldadige invasies welke de chromosianen…

een vrijstaand huis met grote tuin een met koi karpers gevulde vijver een tennisbaan een bad om in te zwemmen een dikke nieuwe Mercedes uit de C klasse waar mijn vrouw en al haar etterbakjes van kinderen in passen de aller braafste zelfs luisterende Afghaan een lieve vriendin met hele grote volle …... buren blakend van de ijver die…

Ik ben goedgelovig en heb vertrouwen in het goede van de mens. Maar soms voel ik dat er verontwaardiging begint te kolken, als er misbruik wordt gemaakt van macht Door eigen verrijking manipulatie, geweld of oneerlijkheid. Ten koste van andermans pijn eigen zakken vullen. In het groot, als ook in het klein. Voel dan mijn boosheid…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Vrienden ik heb droevig nieuws, Donald Trump volledig uitverkocht! Zijn typische kop met borstelhaar nergens meer verkrijgbaar. Hij had de ideale kop van jut dit jaar. Net omwille van het o zo groteske karakter van deze merkwaardige president, kun je er nooit genoeg humor tegenaan gooien. Die mag zelfs van de platte soort zijn. Vuil gebekt…

Daar hij van toeten noch van blazen weet Is volgens excellentie Laurens-Jan Aan de gewone oliedomme man Een grondwetsreferendum niet besteed. Dat moet hij maar aan echte democraten Zoals minister Brinkhorst overlaten.…

Minerva’s uil leek deze week verdwaald De Borealen liggen nu in scheiding Ik ben benieuwd, hoor, wie heeft straks de leiding Wanneer het ergste stof is neergedaald Arib heeft omdat zij de bui zag hangen De sloten van de Kamer vast vervangen…

Het voetbalfeest in Rusland gaat beginnen, Vier lange weken lang duurt dat festijn. Ons lukte het om er niet bij te zijn, Wat niemand van tevoren kon verzinnen. Toch stelen we de show daar al die tijd, We schitteren er door afwezigheid.…

Ik heb je neergelegd in een bed van zand. Jouw naam gegrift in steen. Blauw als het water waar je zo van hield. Zo lang, zo lang alweer geleên. 'k Beleef nog altijd die momenten, van hoe ons samenzijn begon. Ik kan ze niet vergeten, omdat ik toen mijn leven, pas leven noemen kon. De jaren die verstreken zijn, maakten van mij een oude vrouw…

In het donker van de nacht, als mijn gedachten dwalen, komen er herinneringen. Ik kan ze zelf naar boven halen. Ze bewegen, ze praten, maken gebaren. Ik zie ze zoals ze waren. Zelfs bloemen zie ik. Zie hun kleuren, ruik zelfs hun geuren. Het is wel aangenaam daar te vertoeven. Het maakt je blij als je ze in gedachte ziet. Maar ik realiseer…

Dat consequenties naar de duivel leiden Is stellig bij dit kabinet bekend. Wel lukt het de regering consequent Een beetje consequent zijn te vermijden. Wie zwabbert en wie zwalkt in zijn beleid Weet zeker dat hij consequent zijn mijdt.…

Morgen ga ik uit. Ik ga dan in een auto, met veel haast. Zo'n ding dat steeds zo snel, langs 's Heren wegen raast. De laatste tijden voel ik, ik kom wat achteraan. Het gaat me veel te vlug, dus heb ik mijn ogen dicht gedaan. Het gaat wel altijd goed. Het ligt dus vast aan mij, o jee. Iets wat gebeurt van binnen, maar toch, ik moet wèl…

Ik voel me als niemand Ik voel me niets Uiteengereten Zoals een hopeloze schaduw Vol pijn Zoals een hulpeloze schim Zo leeg…

Een kerkvorst noemde onlangs de condooms Als middel tegen Aids beslist niet veilig En uiteraard geloof ik dat dan heilig; Ik moet wel, want ik ben oppassend rooms. Daarom gebruik ik nu een nylonkous En zo ben ik weer roomser dan de paus.…

Het einde van een tijdperk is een feit: De e-mail en de fax zijn stukken sneller Dan de antieke telegrambesteller En dus zijn telegrammen uit de tijd. Met de teloorgang van de morseseinen Kan trouwens ook De Telegraaf verdwijnen.…

Het nieuwe kabinet wil nieuwe wegen. Bestaande wegen worden straks verbreed. Capaciteitsvergroting is de kreet. Aan het milieu laat men zich niets gelegen. Alternatieven? Daar komt men niet mee. Misschien is “niet van huis gaan” een idee.…

De berenmuts weer stevig op het hoofd, De handen in twee warme wollen wanten. Klimatologisch klopt het van geen kanten, Alsof we van de lente zijn beroofd. Vanmorgen weer een sneeuwlaag op mijn pad, Ik heb het met de winter wel gehad.…

Voor een record mag men mij altijd wekken, Een nieuw record maakt mij geweldig blij. Volgaarne draag ik dan mijn steentjes bij, Maar nu heb ik voor joker staan verrekken. Ik ben dus zaterdag voor niks vernikkeld, Records verbreken is zó ingewikkeld……

Die nieuwe Burger van een half miljoen Was smakeloos en droog dus niet te vreten De ketch-up was men ook nog eens vergeten Eén hapje, verder was het niet te doen En na het kijken naar gekweekte koe Ging iedereen snel naar Mac Donalds toe.…

Vandaag alweer geen voetbal op tv. Al doen verslaafden steevast aan ontkenning, Bij mij zie je al trekjes van ontwenning, Twee dagen zonder voetbal valt niet mee. Maar vrijdagavond krijg ik weer mijn shot, Wat fijn dat u begrip hebt voor mijn lot.…

Het leven van een huisvrouw, gaat niet altijd over rozen het leven van een huisvrouw is soms een hobbelig pad. Een voorbeeld is te noemen want soms heeft deze huisvrouw het echt wel een beetje gehad. De vanzelfsprekendheid waarmee we worden geacht bepaalde dingen natuurlijk te noemen, is er alvast een dan heb ik die gehad. De…

in kleine porties is het beter te verteren je zou stikken in een bord vol het smaakt bitter als uitgekotst gal resten in de put moeten met grof geschut worden doorgespoeld dat is al ik hoef niet meer…

Langzaam begin ik ook te beseffen dat ik ouder word. Welk jaar duiken we in? 2017? In mijn herinneringen was 2000 het kantelpunt. Jarenlang telden we ernaar af: Een nieuw millennium. De verre toekomst. Bij ons in de buurt is er een restaurant met de naam “in het jaar 2000". Ooit was dat een hypermoderne naam. Nu staat die “2000” voor traditie…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

Soms is een boodschap zo onduidelijk dat je er geen elastiekje aan vast kunt maken op zeker dat het springt! Misschien gaat alles beter, zo niet staan we terug bij Af! Waarschijnlijk gaat alles goed, maar: mocht het niet zo zijn: gaan we terug naar start!…

Het verlangen van mijn hart, brengt herinnering naar boven. Uit die tijd van toen... zolang al weer geleden. Twee handen liefdevol gevouwen om mijn gezicht. Twee lippen zo dichtbij, altijd klaar voor een zoen. Ik doe maar vast mijn ogen dicht. Je hield altijd van mij. Mijn hart vertelt het mij. Elke dag kreeg ik een andere naam, welke…

Men liet weten: het vuren voor even te staken zodat mensen konden vluchten, toch vielen knallen te horen, werd er geschoten door die onverlaten! Staakt het vuren, slechts voor een paar uren zodat mensen even naar buiten kunnen het mocht echter niet lang duren ze wilden geen leven in vrijheid gunnen! De grenzeloze bruutheid van slechts 1…

Ik heb twee glazen flessen, hun halzen trekken krom. 't Zijn twee precies gelijken, ik lach er een beetje om. Het is alsof ze naar mij buigen. Glanzend groen, een mooi gezicht. Ze hebben een dikke bodem, die schittert in het licht. Ernaast staat een klein vaasje, met één enkele rode bloem. Vanuit mijn stoel zie ik het aan, het hele plaatje…