Alle inzendingen over illusies

Dwaalde af, Dieper en dieper Steeg omhoog, Hoger en hoger Verkende het Al, In al zijn facetten Hard als een steen Mooi als een diamant Zwevend door illusies Verzwaard door het leven Van de hemel naar de hel En terug Maar één ding weet ik zeker... Jij, bestaat.…

Toen ik een kind was sprak ik als een kind dacht ik als een kind voelde ik als een kind Al maar meer volwassen maar helaas al maar minder spontane verwondering onbevangen ontvangenis hoopvolle verwachtingen Talrijke ervaringen rijker maar vele illusies armer mis ik steeds meer dat blije jonge kind…

Ook illusies worden geprojecteerd. Mensen zijn als witte doeken. Zijn gewaarwordingen. Bewustwordingen. Van rust.…

Ineens zie ik ook wat illusies zijn. Wat verwachtingen zijn en wat wensen. Ineens weet ik, vanuit de blauwe lucht, dat wonderen wel degelijk bestaan.…

ik zoek een wijnkelk of een roemer of zo'n beker uit de mis met een inscriptie en een edelsteen beladen met betekenis ik zoek een huis met zware balken met van die fakkels aan de muur een langgerekte houten tafel waarin gekerfd staat ieder uur tekens van aanwezigheid illusies van gedachtenis…

Wanneer een mens, de gebroken illusies op durft ruimen, dan ziet zij gesloten deuren opengaan. Pas dan kan iemand, vrij en van zich bewust, op gaan stáán.…

Verbied alle illusies toegang, tot uw verstilde hersenpan.…

Gisteren achtergelaten gezichten, snikkend Vandaag verloren illusies verdwenen in tijd Ogen stromen tranen naar vergetelheid Morgen aangebroken schuifelende voeten `n Laatste aards vaarwel brengt hemelse groeten.…

Door het stramme bewind smelt mijn verlangen wanneer ik niets meer voor elkaar lijk te krijgen gordijnen worden gesloten het abnormale binnengehouden als zon der waarheid is verdwenen in boeken die ik ’s nachts kan lezen om beslissingen te kunnen weerleggen en abrupt rechtvaardigen dromen worden beëindigd illusies zijn vernietigd…

Steel niet mijn illusies van achterhaalbare waarheid in de geboorte van jaren die mijn spiegelbeeld verscherpen Laat mij nog wat dromen in dit vergroende veld waar wind boomkruinen streelt en bloemen de aarde benevelen Maar wanneer de vogels zwijgen neem ik jouw vleugels over maak mij dan ademloos in de stilte van één tocht…

Het is niet erg dat het leven geen zin heeft er is voedsel genoeg en huilen mag om illusies die verdwijnen - ik ben een kind uit de tijd van wederopbouw en weet verdriet bestaat sinds heugenis, dus lang voordat de Duitsers kwamen.…

Wie dan nog in zijn medemens gelooft is nog niet van al zijn illusies beroofd. Rust in vrede Anne!…

De wil was er,gezocht heb ik op plekken waar nooit iemand is gegaan waar hart en ziel zich kruisen in de aarde van het bestaan kroop door de holtes van mijn wezen zwom in het diepste van mijn ziel klom over honderde illusies waar ik duizend malen viel heb daar mijn weg gevonden aan het puntje van mijn tak vast moest ik mij houden…

Verwensingen spellen fanatieke oren ongehoord lang verse klemtonen uit betrouwbare bron verspreken zij illusies, vangen tongen bot in oeverlicht Dichtgestucte lucht ontketent opgebouwde waarheden vrijwel onvervoegbaar op slinkse heterdaad verhangt zij vuile was, heulen oren eigen schoonschrift.…

Daar waar illusies sterven. Daar waar mensen moeten capituleren. Daar waar eerlijkheid dwingt. Daar waar mensen de goede dood, in de ogen moeten kijken. Daar worden overlevenden, tot leven gewekt. Uit liefde. Uit noodzaak.…

De stemmen in mijn gedachtes zijn illusies van al jouw dromen met fantasieën tot wonderen door innerlijk passioneel geluid. De dageraad verlicht het begin met zonnestralen tot het donker als in een flikkerende carrousel door jouw rotatie wat mij zuivert.…

Ze zijn van alle toekomstige illusies beroofd. gestorven aan het jaargetijden front. Verkreukeld is hun hart van goud, zij werden helaas voor het hier en nu te oud. Neem voorzichtig er eentje van in mijn hand, en wens mee te mogen zweven “naar mijn verloren vlinder” aan de overkant.…

Duw mij maar Vel rimpelend van spanning Onze toekomst voorspellend Vol onvolmaakte verborgenheden Die we niet kunnen ringen Vast geklampt Ingegroeid door standvastigheid Illusies voorbij Vergeten door de jaren Veel handdrukken gekend Oprechte en geen echte Rimpels zijn je gaan omringen Slechts met één emotie Die van het eerste…

vaarwel zon jij zult niet snel weer schijnen misschien een uur, wellicht een dag om snel weer te verdwijnen in de wolken van illusies ontstaan de tranen van verdriet maar in de donkere straten is er niemand die ze ziet komt ze terug en zal ze branden in een eindeloos verlangen komt ze dan op bezoek en kan ik haar weer vangen..…

Ben van binnen dor, verkilde illusies. Soms in haat, maar zelfs daartoe ben ik niet in staat, gevangen in jouw liefde.…

Wanneer dichters leren begrijpen dat gedichten slechts illusies zijn, zullen zij verwonderd zwijgen.…

Tussen bevochtigde zandkorrels loopt een liefdevol tenenspoor dat zonder enige bedoeling zandkastelen en andere illusies heeft vertrapt ik volg met een glimlach die vastgeroest en krampachtig lijkt te zijn vereeuwigd in een uit marmer opgetrokken gelaat langzaam nemen de golven op natuurlijke wijze en kracht hun rechtmatig gebied weer…

Ik ben niet meer bang voor moordenaars Nu ik het water heb gezien Waanbeelden en illusies Zwevende gezichten, vriendelijke schilderijen Schoonheid als ruilwaarde Als één schaap over de dam springt Valt de rest in het water Demp de putten, red het kalf Verwarrende gedachten Lopen we doelloos rond?…

grauwig staat hij daar de kassa telt zijn jaren hij is zo vreselijk moe al bijna eenenzestig hij doet niet meer aan Sint laat staan een Kerst vol sfeer al zijn illusies verdwenen in pakpapier voor klanten met gebogen droeve schouders zijn zijn dagen zonder vreugde week na week krijgt zijn vrouw hetzelfde bosje rode rozen…

verwildering woeste, nachtelijke ademtocht je hebt haar lief maar slechts in gedachten onveranderde momenten en in de toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze terug in die heimweejurk verschijnt ze als nieuwe vervreemding op een dag na een nacht neemt ze eenzaamheid mee in een boodschappentas vervoert ze onbeschermde illusies…

Een illusies zonder tekstballon. Een oneindig geschreven liefde. Het is een geschetst eindstation.…

De stiltes vullen jouw kilte aan jouw warmte leidt tot rumoer gevoelens etaleer je met emoties maar die schok is niet voelbaar want de elektrische lading ging in rook op met illusies.…

Vervreemding is verwildering woeste, nachtelijke ademtocht je hebt haar lief slechts in gedachten onveranderde momenten in toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze terug verschijnt ze als nieuwe vervreemding op een dag na een nacht neemt ze eenzaamheid mee in gevulde boodschappentassen vervoert ze onbeschermde illusies naar…

Wanneer we niet langer vluchten kunnen, vallen schellen van verblinde ogen, sterven illusies, nadert de dood, of gloort, o wonder, het dagend levenslicht.…

Illusies verloren, En dat doet zo'n zeer? Je was wellicht aanhankelijk en maakte jezelf afhankelijk... Sta op en klim uit dat dal! Vecht voor jezelf en ingeval het nodig is... verdedig jezelf niet Maar... ga in de aanval!…