Alle inzendingen over keizerlijk OR verlangen OR decor

Als werkelijkheid voor morgen zwicht Daar gisteren verraderlijk een loer draaide Genekt door molenstenen wiekslags verwaaide Donker het duist’re is in je gezicht Behoeftig en dorstig een brandend verlangen Dat heden in nieuw decor wordt betreden Dan kom ik terug uit je verre verleden En zal je met bloemen en kransen behangen Dan fluister…

Het eeuwige vuur op het ronde plein spiegelt jouw verlangen van mij te zijn.…

de middag reed mee in vallende sneeuw je stem in het wegdek vertelde uren van sturen je lach bracht me thuis je sms'te plezier schreef files naar hier ik wilde je horen maar het geluid ging verloren in verlangen naar jou je proefde de sfeer smaakte het spel met het rood van je lippen danste tussen mijn blikken het decor voor je…

de middag reed mee in vallende sneeuw je stem in het wegdek vertelde uren van sturen je lach bracht me thuis je sms-te plezier schreef files naar hier ik wilde je horen maar het geluid ging verloren in verlangen naar jou je proefde de sfeer smaakte het spel met het rood van je lippen danste tussen de blikken het decor voor je lijf…

zij vond mij een god en ik geloofde haar schiep een wereld om haar heen een koning, een keizer en ik beloofde haar de aarde als geen één.. .. maar mijn eigendunk beroofde haar van ’t leven naar het scheen…

jij ziet publiek dat hunkert van verlangen maar je laat de liefde zich verhangen in een strop verdriet zij lacht om ironie schampert met sarcasme hoe lang moet ik nog wachten tot ik jou op het podium zie…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De vogel zweeft, blauw-helder zacht zonlicht, het stille decor. Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

Ik maak een gedicht de tuin neem ik als decor rozelaars geknipt winterjasmijn uitgebloeid een zwarte kat zwerft " panter "…

Misschien wordt u van Overweg iets wijzer: Het zijn de nieuwe kleren van de keizer.…

Integer en met keizerlijk allure Wordt Nederland geregeerd Op dit moment geformeerd Haags centrum van politieke vuren Met vele vlekken op het blazoen Regeert de grootste vlekkenkampioen…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

Hij toonde 't aan de volkeren: "Dat is het zoontje mijn, De keizer van de toekomst, Dat zal uw meester zijn." Hij hield, als een bedreiging, Het brede zwaard ontbloot, "En die het zou anders willen, Die straf ik met de dood." Zo sprak de grote keizer In al zijn overmoed.…

De wrede keizer Nero zocht volksvermaak, liet volgelingen van Jezus vangen tussen kwaadwillende, valse tangen, trof de slachtoffers met gruwelijke wraak. Binnen de circusmuren klonken vaak, ondanks marteldood, blijde lofzangen. Stervenden mochten Hemels geluk verlangen, vervulden een onsterfelijke taak.…

de keizer leidt hij schreeuwt: "Moord voort"! het volk gehoorzaamt heel gedwee ze doen kritiekloos mee…

het leven ligt er verlaten bij slechts her en der verspreid wat mensen die mij tegemoet komen en dan geruisloos door mij heen lopen mij achterlatend als decor…

Mata-, picca- en toreador verdwijnen stilaan in het decor. Spaanse rebellen moeten 't nu stellen met een armoedige côte de porc.…

de wenk die je, eeuwig bezig met jezelf, vergat te geven maar nu ben ik mijn tekst allang vergeten en de souffleur schuift zwijgend uit de zaal voor mij geen toegift, geen applaus dat ik hoor als jouw laatste verwijten me worden toegebeten schrijf ik op het lege blad al aan het nieuwe boek temidden van de resten van het onttakelde decor…

de stilte valt omlaag als het licht verdwijnt en het podium grijnst de gordijnen open, traag een zwarte stoel troont het gevoel in een leeg decor hij wacht alleen gelaten en verstomt het praten even ...…

ik heb je op een stoel gezet niet op een troon hoewel in dit decor is dat heel gewoon mijn teksten gaan als zij bij jou zijn aangeland voorzien van kant en tekening al snel van hand tot hand jij draait niet met de winden mee rotst als branding in een zee van emoties onder zwaar bewolkte lucht nog krijst een vlucht van snelle vissenvangers…

ik speelde toneel met hart handen en voeten maar gaf veel te veel na het applaus was ik leeg vond mezelf terug met een stuk in mijn kraag als decor van gisteren in de zaal van vandaag…

jouw choreografie verdraagt enkel geluk jij bouwt geen décors maar plaatst spelers en laat de liefde los met een jawoord en gebaar geven ze hun leven aan elkaar tussen rode rozen ligt hun oogst wat slaperig te blozen Nu rest het feest een nieuwer huis met kamers vol vertrouwen nog zijn ze ruim en licht zo makkelijk te onderhouden…

ik zag decors snel wisselen in je ogen de hoofdrol speelde jij maar de regie gaf je aan mij zo dat je vrij kon stralen het publiek kon overhalen tot applaus geen plankenkoorts ik droeg de toorts tot jouw succes en dacht je al de mijne in het sluiten van gordijnen maar de toegift was voor hen…

toneel we verwachten elkaar passen precies negatief in het rolletje toekomstige foto’s jij speelt de rol die ik wil in mijn leven jouw regie maakt mij figurant in het spel moeilijk om samen te spelen rollen te delen in decors van elkaar op het podium een paar figureren we wel in het toneelstuk van morgen of is de rol…

KEIZER (met een basstem) Ik ook, mijn kleintje! KONINKJE. En hard! - KEIZER. Ik ook — dat zou ik hopen! (Met een zucht.) Maar leer het, kindje! 't ga hoe 't ga, Van geen Kozak... KONINKJE. Neen! nooit, Papa! --- Hier werden zij gestoord.…

Het zijn de kleren van de keizer!…

De kleren van een keizer dragen. Jezelf bloot durven geven in het kostuum van de eerste mens. Laten zien wie je bent. Dat kan de machtigste man op aarde. Dat durft de Amerikaanse president.…

Als keizer heerste hij door te verdelen: op advies van raadsheer Seneca liet hij in al zijn grootheidswaanzin na de bloeddorst van het volk met 'brood en spelen' al gauw was men verzadigd en ging schreeuwen 'Geen leeuwinnen meer, maar echte leeuwen!'…

Ieder vormt een roze decor... Vader leest Hooglied Negen. ------------------------------ uit: Verhelderingen (2013)…