Alle inzendingen over laatste keer

Hij loopt elke dag zijn rondje achter de rollator weliswaar grote man, en wat gebogen Een grote pet op zijn weinige haar Hij is al dik negentig jaren Zijn voeten wilden eerst niet meer Maar je ziet dat hij een wil heeft Want ik zie hem iedere keer Maar al een maand is het geleden dat ik hem voor de laatste keer zag Zijn stappen mis ik…

gelijkgerichte neuzen tennisten heen en weer en stampvoetten de leuzen voor deze laatste keer het Antwerps sportpaleis veelvoudig uitverkocht Mauresmo voor de prijs wijl Kim uit eerzucht vocht ze haalde niet haar gram maar zorgde voor tragiek toen ze het afscheid nam voor haar wenend publiek…

Toen hij de laatste keer zei, ik ben zó terug had ze niet verwacht dat hij weken weg zou blijven. Ze wacht op een teken, een klop op de deur op dat ene berichtje, ik kom eraan. Tot zolang wacht ze.…

Het was ons ouderlijke huis niet meer, mijn gevluchte broer Ongekend iemand , gejaagd door de nood zweeg kromgebogen onder aloude pruimenboom, zijn trouwe viervoeter keek me triest aan Moeders lach hoorde ik niet, westelijke storm bracht warme geur van haar brood voor de laatste keer mee…

zoek mij, open je ogen, want ik sta naast je; vind mij, neem mijn hand, en alles komt goed; probeer mij, open je ogen, want ik sta naast je; voel mij, het kloppen van mijn hart, een stukje ik aan je zijde; zoek mij, voor een laatste keer, het kan, want ik sta naast je, samen in het licht.…

de vragen zijn gesteld de laatste woorden gesproken beiden uitgeteld onze harten gebroken het ultimatum verstreken zonder hoop voorbijgegaan de laatste keer omgekeken ieder een eigen kant uitgegaan maar als aan een draadje aan elkaar vast nooit is het helemaal weg soms voelt het als ballast maar meestal is het er eenvoudigweg…

De bloem is uitgebloeid De vlinder weggevlogen De laatste zonnestralen Schijnen ingetogen Over het vlakke land Bomen waaien kaal en Het strand is verlaten Je hebt het niet in de gaten Maar de dagen worden kort De wind waait in vlagen En een wolk stort Regen neer De hitte is verdwenen Dit is de laatste keer Dat ik hier zit Met jou…

De bloem is uitgebloeid De vlinder weggevlogen De laatste zonnestralen Schijnen ingetogen Over het vlakke land Bomen waaien kaal En het strand is verlaten Je hebt het niet in de gaten Maar de dagen worden kort De wind waait in vlagen En een wolk stort Regen neer De hitte is verdwenen Dit is de laatste keer Dat ik hier zit Met…

alsjeblieft zet de tijd in z'n achteruit doe de deur maar weer open pak je koffers maar weer uit laten we dat gesprek nog een keer overdoen en dan niet schreeuwen en slaan zoals toen waardoor jij van binnen bent gebroken de deur slaat, de laatste keer dat wij elkaar hebben gesproken…

Toen je hele houding veranderde, wist ik - dit komt nooit meer, toen je stem zo boos klonk, - dit was echt de laatste keer. Toen je je omdraaide naar hem, wist ik - "wij" is voorgoed gedaan, toen je met hem wegliep, - ik zal nooit meer naast je staan...…

Duistere nachten Beklemmen mijn oude ziel Angst voor het moment Wanneer er niemand weer zal wachten Mijn vleugels spreid ik nog één maal Zwevend naar die mythische plaats Zonder angst of ademnood Waar ik kan wachten op de dood Wakker worden voor de laatste keer Mijn dromen herinner ik me niet meer…

ze zijn me dierbaar zowel de doden als de levenden waar ik nu aan denk de bomen hebben even stilgestaan een rij gevormd als een erehaag maar gaan nu weer hun eigen weg ’t is goed geweest ritselen ze zachtjes voor een laatste keer eren koning winter in een naaktheid die geen mens bezitten kan…

Je belt aan bij mij Wetend dat het de laatste keer is..…

Wanneer niemand om je geeft verliest het leven glans maar als het soms dan toch gebeurt, geef ik het weer een kans en word ik weer teleurgesteld denk ik : “de laatste keer !...” maar het is sterker dan ik zelf en ik sterf telkens weer...…

ik verzamel het licht dat de stenen meenemen uit hun leven dat oplicht onder een bepaalde hoek net als een oud boek en open valt waar het de laatste keer door iemand is gelezen in schuren snijden en polijsten probeer ik de mooiste composities te krijgen ik heb een sieraad gekozen met veel plezier het ligt nu voor u op papier…

zag weer een vlinder donker van kleur rook de geur van hooien de grassen het rooien zij dwarrelde zacht op een oppertje neer zag op vleugels van boven haar ogen nog wenken in laatste keer warmte heeft ze gesloten maar haar leven en dood zal onze lente weer oogsten…

er knapt dood hout en glijdt langs takken die bewegen nog zwiept de wind een laatste keer en valt wat over is gebleven niet volgroeid in vele lentes magertjes gebloeid na zomeren in schaduw en nu aan aarde terug gegeven toch zijn de wortels gaaf de stam is fijn vertakt zij wordt nog niet gekapt…

Want, morgen kan de laatste keer zijn. De laatste stap, de laatste koffie. Dat, besef ik vandaag als nooit tevoren. Ik kijk haar aan en geniet. Van haar koffie. Van ons leven samen.…

Aan de gebogen kant van hun samenzijn stonden zij standvastig, het vertrouwen daar meteen gevonden de eerste keer. De onbezorgde lach van weinig rimpels verdwenen door het gewicht van niets meer dat zoveel zwaarder weegt. De mystiek van het roerige water met schoonheid beklonken een laatste keer..…

Al je zorgen over morgen Zijn nu in je hart verborgen Je neemt ze mee voor de laatste keer En ik zie je dan nooit meer Samen intensief geleeft in lief en leed Jij weet wat je me deed Nu nog zal ik van je leren En ik weet dat morgen kan verkeren Ook voor anderen is dit moment van grote waarde En al ben je niet meer op deze aarde Voor ons zal…

keer…

in harteloos verlangen als schaduwgordijn duistert haar ziel gesloten ogen schuwt zij nachten bij avondval waar ijzig bloed haar passie bekoeld zoekt zij verlossing minnestrelend in liefdesarmen een laatste keer kleuren haar kussen immer rood haar beet vol liefde behelst zijn dood…

Plots klinkt daar dat schoon geluid Mijn arm reikt uit, mijn hand ontvouwt Mijn lichaam spant, mijn aders koud Jij kijkt hoe ik mijn ogen sluit Een laatste keer nog jouw gezicht Dan zijn ze dicht, de jouwe rood Jij kijkt hoe ik daar rustig lig Goddank, ik ben het eerste dood…

de schoolpoort spuwt zijn vloed in joelzang door de straten vakantie tegemoet uitbundig, uitgelaten een meisje dat verteerd nog slentert door de gangen hoopt nog een laatste keer van hem een blik te vangen zijn lege taalleerklas een wagen sluit en start zij drukt zich tegen ’t glas met tranen in het hart ... Adieu mijnheer !…

ik heb alles uitgedaan en weggesmeten kaal ben ik mezelf gebleven heb me toen aan jou gegeven adam zonder slang jij bent mijn paradijs ik woon je uit tot al je grijs verdwenen is je handen weer met kleuren spelen en in je mond de appelsmaak vervliegt ik laat je voor de laatste keren komen heftiger dan in je stoutste dromen ja ik…

Maar goed dat ik niet onsterflijk ben Want dan zou ik vergeten Dit schoolplein, deze boom En als ik dan driehonderd was Mijn verjaardag Het is goed dat ik ooit doodga Dan is er een ding zeker De rimpel in mijn oude huid Zal de kleur altijd onthouden Van je ogen Als de zon de laatste keer En mijn film begint Elke scène op het plein…

keer…

Helemaal alleen beseft ze voor de laatste keer die avond. Langzaam laat ze zich vallen en eindigt op de grond.…

keer…

Is het de laatste keer en wil zij het niet meer, dit gloeiend hangen in de lucht verterend van verlangen? Een zilverreiger op de weg verblind door 't gouden licht slaat op de vlucht met veel misbaar Ik ben zijn ingeblikt gevaar.…