Alle inzendingen over levensloop OR cyclus OR samen

ik dacht een rechte levenslijn te weten geboren, school, het huwelijk, de kinderen, het werk, de ouderdom, de dood zoals op school geschiedenis van links naar rechts de data van gebeurtenissen waarin de hoogtepunten van de strijd zijn aangegeven, de triomfen van het leven, de heldhaftigheid maar niet de begraven nachten de weeën van het…

Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Dapper door Scylla en Charybdis gaan Een haven of een baai vinden vooral Soms vaart zij in een fuik, loopt in de val Dan heeft ze averij, scheurt haar bazaan Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Loopt averij op en gaat door een dal Ze dobbert…

in het heden waarin ik leef herhaalt zich aldoor mijn verleden de smalle dreef van gedragen hoop slingert tussen mens en dier tussen het aardse en hemellicht, het is de levensloop het gaat zoals het gaat in hoeverre kies jij of ik ervoor wil je het zien aankomen; we leven toch aldoor in dromen of in het roepen dat ik alsmaar hoor ik…

Weerklank aan mijn deuren Er zingt terloops bewust Een aanraking en geuren Mij wakker gerust Dit is het verhaal Banaal sensationeel Opengeklapt totaal Gecomprimeerd intiem universeel Belerend of gekscherend Over wat er hoe dan zit Waggelend of marcherend Elke som blijft dit Feitelijk en tragisch Geheimzinnig uitgelegd Beeldig beleefd…

In ’t ogenschijnlijk rechte laantje Waar ik sinds ik ik ben loop Zijn de bomen blijven bloeien Leeft er angst en zingt de hoop De takken van weerzijden Raken elkaar in top Nu is dat simpeler onderscheiden Er zit geen hullend blad meer op Bijna aan ’t end gekomen Je zal het altijd zien Rest een brugje te dromen Van verder moeten of misschien…

het leven wordt getekend door natuurlijke seizoenen daarbinnen, in mij, werkt ook de wet van komen en gaan van telkens vallen, terugtrekken maar het kan ook rijpend zijn of vernieuwd weer opstaan ook al is dit bij ieder bekend toch is het niet zo, leert de ervaring, dat men daar aan went eb en vloed schetsen een verklaring, en dag…

de tijd is rijp om te oogsten dat houdt ook in het erkennen van de onbereikbaarheid van het ideale hoogste wat ik mij voorstelde telkens door de jaren heen het is aldoor wel grenzen verleggen immers dat drijft een mens voort terwijl om je heen muren worden neergehaald of gevoelens in de grond worden geboord of aan het hart worden gepaard…

nu ik bijna weer de jeugd nader en de jaren achterlaat ervaar ik beter de vreugd in de veelvoud van eenvoud en minder de veelvraat die op de verslavende zuchten van mijn wegen heeft ingewerkt en vind ik tussen kaf en koren het onaantastbare prille zaad dat niet meer door onnozelheid zal vluchten maar enkel verstild, blijvend in zonlicht…

Ritselend bamboe omsluit me, ik kijk omhoog – en volg de vogels.…

wat ik je zeggen wilde verstilde in de taal die ik liefheb grenzenloos vervlogen dat wel het is de beweging achterwaarts in een diep gevoel ja, ik weet dat mijn bestemming verloopt langs die ene weg, een enkeling begrijpt wat ik bedoel ik was nog kind toen het zich openbaarde, maar hoe te gaan ik zat daar in het gras wist van heg…

naarmate de tijd vordert kleurt het afscheid zich steeds verder in mijn gevoel dooft voor al wat ik bemin, het lijkt alsof de huid zich sluit wijl een zucht zich weliswaar vast in een herinnering neder vlijt wordt wat mij nog rest vaker door gongslagen ingeluid en volg ik het opstapelen van komende momenten onvoorspelbaar, onvermijdelijk…

nog even en de trein vertrekt in metrische cadans op weg naar een afgebladderde bestemming gedurende de tijd dat we verbijzonderen zonder dat ooit sprake is van ‘halverwege’ al doende gaandeweg te louteren voorsorterend geknipt, geplukt, gemazeld…

Het leven: een reis. Je leert wat wegen kennen – en wat gewoonten.…

Op reis in al mijn herinneringen zoek ik – waar ik naartoe ga.…

Wij zijn verhalen, verhalen van verhalen – verder zijn wij niets.…

ik zag in jouw getekend gezicht ook de warmte die sprak,, aldoor de jaren heen verspreid over ieder die echt naar je keek en op je ziel was gericht ik zag ook de schreeuw doorheen een lach of het stil geween, je was krachtig en tegelijk weerloos week maar sterk was 't licht dat sprak als je getuigde, niet altijd in woorden te…

Pas later speelde ik zonder te acteren de hoofdrol in mijn leven, mijn lot voorgesorteerd of toevallig pech binnenin mijn begeerde lichaam bemind zonder blijvende interesse in mij, mijn aanwezigheid mijn begerige geest die wakker lag van hen, hun dromen die ik niet volgen kon die mij versmaadden bang voor de moeite die het kost…

Mama's nachthemd aan midden op straat schaatsen en op zolder met treinen verre reizen maken, maar als iemand later zegt ...Het zat er al in ...weet je nog, toen? ...Twaalf jaar oud... ...twee vier zes acht tien ...wie niet weg is, is gezien ...kijk maar om je heen: ...mensen zijn op weg ...allemaal passagiers ...op een eigen stoel mee…

Ik zie uit over een ware oceaan in mijn gedachten wel te verstaan en nader het einde van een oprit of als ik even om me heen kijk nog een kleine toegift of korte uitwijk Zo doordrenkt de natuur mij van een dikke mist, voor mij althans, het is de gang waarnaar men gist na een klim vooruit in de jaren, om alles wat stoffelijk is te vergaren…

als vanuit de bron ver in de hoogte het pure water wordt geboren is zij nog pril van aard en sprakeloos alwaar de hemel de aarde ons met een levensader wil bekoren is de aanschijn van 's mensen beleving nog o zo vluchtig en broos door de stroming te breken in fasen schenkt dat tevens inzicht op onze levensweg regelmatig wordt er onderweg…

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

Wat zijn er weer veel mensen tien jaar dood Hun levenslopen worden doorgenomen Dat zat er vanzelfsprekend aan te komen Daar elke sterfdag tot ‘n mijlpaal noodt Zo dient voor prominenten het creperen Als opmaat voor geregeld jubileren…

letters larderen de loop van het leven versmolten tot klanken geklonken tot woorden koud, koel warm, zwoel verstandig, onhandig klinkend of blinkend de oren beroerend en ogen beloerend vertaald in de geest mij makend tot minnaar tot beest of doen mij berusten in wat verontrustte maar ook inspirerend de levensloop kerend hertaald…

Jouw poëtisch geschilderde lege stoelen ogen vol hout met riet gebonden zittingen dus zo leeg zijn ze niet als ik opsta vanuit die fameuze boerenstoelen in welke vorm dan ook en wegloop naar een plek die jij wel of niet kunt zien bekruipt jou dan de angst dat ik niet zal terugkeren en voorgoed vertrokken ben of misschien wel dood zodat…

een cel twee cellen drie ik ben ik groei en kom naar buiten besta zuig eet word groot word iemand bloei verwelk verlies verstar verga verwaai verdwijn ik was de vervoeging van het zijn…

De cyclus van de actualiteit Dupeerde vaak degenen die studeerden Want studiebeursproblemen garandeerden Eens in de zoveel tijd onzekerheid 't Is 'n bekend patroon dat al te dwaas is En dat is voor 'n studiebeurs geen basis…

Mijn vader droomde ervan ooit een groot voetballer te zijn hij werd chauffeur van een bus ik droom ervan ooit een groot dichter te zijn het is dezelfde cyclus altijd gevangen altijd klein maar een groot verlangen.…

Ononderbroken cyclus. Vluchtig als 't licht. Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…